Portret Genkspits Marcus Ingvartsen: leeuw uit het noorden

Hij heeft zijn ware gelaat nog niet getoond, maar binnen enkele maanden moet Marcus Ingvartsen dé sensatie worden van de Jupiler Pro League. Met dank aan Genk, dat hem voor de neus van een twintigtal pretendenten heeft weggekaapt.

Er zijn fraaiere decors dan de Kehrweg in Eupen om zich een eerste keer te laten opmerken in België. Maar Marcus Ingvartsen pikt die locatie eruit om na acht speeldagen eindelijk zijn conto te openen voor Genk. Een eerste doelpunt, een intikker in één tijd met zijn linker, wordt een kwartier later gevolgd door een tweede exemplaar met zijn andere voet. Het is een regelrechte beauty: de bal blijft een fractie van een seconde in de lucht hangen, alvorens pijlsnel naar beneden te donderen en via de lat in doel te belanden. 3-3!

Op karakter pakt Genk een punt, maar de prestatie van de Limburgers bekoort niemand. Ingvartsen, een Deens jochie van 21, is de enige die de Oostkantons met een glimlach op het gezicht mag verlaten. Daarna stokt de machine. In de weken daarop scoort Ingvartsen nog een keer tegen Excel Mouscron. Zijn balans is aan de magere kant: drie doelpunten in dertien matchen. In negen daarvan stond hij aan de aftrap.

‘Je ziet dat hij er match na match op vooruitgaat’, aldus sportief directeur Dimitri de Condé. ‘Hij zit hij nog in de aanpassingsfase.’

Een aanpassing die wellicht niet ingecalculeerd werd toen Genk midden juli Ingvartsen kocht. Voor één keer wijkt Genk af van zijn transferpolitiek die erin bestaat om elke eurocent twee keer om te draaien bij een uitgave en een gigantische meerwaarde te realiseren bij een uitgaande transfer. Met de aankoop van Ingvartsen is bijna vijf miljoen euro gemoeid – de club kan zich dat permitteren gezien de uitstekende financiële jaarresultaten.

‘Ik was verrast door zijn overstap naar Genk’, vertelt de Slovaakse international Stanislav Lobotka, van 2015 tot 2017 ploegmaat van de Deen bij FCNordsjælland en intussen onder contract bij Celta de Vigo. ‘Ik had verwacht dat hij zijn kans zou wagen bij een grotere club in een hoger aangeschreven competitie. In Duitsland bijvoorbeeld. Toen ik hem leerde kennen, was hij nog een groentje en toch vond ik hem al goed genoeg voor de Bundesliga.’

Maar Ingvartsen heeft niet alleen buskruit in zijn benen, hij is ook wijs genoeg om geen stappen over te slaan in zijn carrière.

Veerkracht

De roots van Ingvartsen liggen in Farum, op een twintigtal minuten rijden van de Deense hoofdstad Kopenhagen. Hij volgt het tracé van elke jongen uit de streek die tegen een bal kan trappen: hij knoopt zijn eerste veters dicht bij Farum Boldklub en op zijn zestiende gaat het richting de lokale kolos FC Nordsjælland.

Twee jaar later proeft Ingvartsen al van het profvoetbal, maar in het seizoen 2015/16, op het moment dat hij min of meer als een basisspeler wordt beschouwd bij de Wild Tigers, wordt zijn ontwikkeling abrupt afgebroken door een meniscusblessure.

Het is in die periode dat Jonathan Vervoort, een jeugdproduct van Anderlecht, in contact komt met Ingvartsen. Vervoort heeft er net een rotseizoen bij Charleroi opzitten en hoopt zijn carrière een nieuw elan te geven in Denemarken. Door een teenblessure zal hij niet verder geraken dan een invalbeurt van zes minuten.

‘Marcus had vaak last van kleine kwaaltjes, maar hij knokte altijd terug’, aldus Vervoort, die erg onder de indruk was van Ingvartsens veerkracht. ‘Hij deed er alles aan om beter te worden. Ik herinner mij dat hij al druk in de weer was met zijn oefeningen wanneer ik in de gym aankwam. En elke match was voor hem de gelegenheid om te tonen dat hij zijn plaats in het elftal verdiende.’

Volgens Vervoort, momenteel aan de slag bij Dender in de eerste amateurklasse, combineert zijn ex-ploegmaat oerkracht met charisma. ‘Je kon bij hem toen al leiderschapskwaliteiten bespeuren. Hij durfde zijn nek uit te steken en dacht in de eerste plaats aan het team. Je moet al goed zoeken naar een aanvaller die zijn ego helemaal opzij zet ten gunste van de ploeg.’

Ingvartsen is duidelijk doordrenkt van het clubproject – mooi voetbal brengen met eigen opgeleide jongeren – en heeft met Emre Mor een zielsverwant in de ploeg zitten.

‘We voelden elkaar goed aan tussen de lijnen en waren vrienden naast het voetbal’, vertelt Mor, die op zijn zeventiende zou uitgroeien tot dé tienersensatie van Denemarken en na slechts twaalf wedstrijden een transfer versiert naar Borussia Dortmund. ‘Mij vielen twee dingen op: hij had altijd zin om te voetballen of te trainen en hij werkte zich te pletter voor de ploeg.’

Met die houding onderscheidt hij zich van de rest. Ingvartsen is geen ordinaire aanvaller: hij voelt het spel aan, kijkt eerst naar de verplaatsingen van zijn medespelers, ademt goed in en uit en neemt dan een beslissing. ‘Hij was het soort aanvaller dat elke match kon scoren’, aldus Mor. ‘Als ik hem goed aanspeelde, dan wist ik dat de bal in doel zou eindigen.’

Vorig seizoen liet Ingvartsen 23 keer de netten trillen. Ruim voldoende om zich tot topschutter van de Superligate kronen. De scouts hebben dan allang hun weg gevonden naar Farum Park en Carsten Jensen, sportief directeur van Nordsjælland, beseft dat Ingvartsen aan zijn laatste maanden bezig is bij de club. Hij is het typevoorbeeld van de bescheiden jeugdspeler die zich in sneltempo heeft omgevormd tot een voorbeeldige profvoetballer. En dat ontgaat ook Genk niet, dat zich al vanaf oktober 2016 meldt voor de goalgetter.

‘Matchen in de Deense competitie worden aan een wandeltempo gespeeld en draaien om tactiek’, aldus Dirk Schoofs, chef scouting bij Genk. ‘Maar Marcus had de intrinsieke kwaliteiten waar we naar op zoek waren. In de heenronde had hij moeite om zich helemaal door te zetten, maar voor de jaarwisseling waren we er al van overtuigd dat we iemand met zijn profiel moesten hebben. We hebben overal gezocht, zelfs in Zuid-Amerika, maar Marcus was de speler die veruit het best paste in ons spelconcept.’

EK-blues

Door de zware knieblessure van Nikos Karelis moest Genk eerder dan voorzien een versnelling hoger schakelen om Ingvartsen naar Limburg te halen. Om hun kansen op een play-off 1-ticket te vrijwaren waren ze in de Luminus Arena dus van plan om tijdens de wintermercato van 2016 de Deense killer te laten overkomen ter vervanging van de Griekse sluipschutter.

‘Genk was de eerste club die ons een concreet voorstel heeft overgemaakt voor Ingvartsen’, bevestigt Jensen. ‘Aangezien hij aan een fenomenaal seizoen bezig was, hadden we er geen belang bij om hem te vroeg te verkopen. We zijn met Genk blijven onderhandelen en tegelijk praatten we ook met andere clubs.’

Genk wordt koud gepakt door de opbodstrategie van Nordsjælland en gaat voor plan B: de Spanjaard José Naranjo. Intussen staat de doelpuntenteller van Ingvartsen op springen en worden de scouts van Arsenal, Everton, AC Milan, Juventus, Roma, Nice, Werder Bremen, Frankfurt, Borussia Mönchengladbach, Club Brugge en Anderlecht murw geslagen door de doeltreffendheid van de bonkige aanvaller.

Die clubs doen niet eens meer de moeite om hun interesse in de speler geheim te houden. ‘De belangstelling was zo groot dat we schrik hadden dat het niet rond zou komen’, herinnert De Condé zich. ‘We waren er heel vroeg bij en dat heeft uiteindelijk in ons voordeel gespeeld.’

Hét keerpunt in de transfersaga wordt echter het EK U21 in Polen. Jensen schuift de gesprekken met potentiële kopers op de lange baan en rekent op het EK om de transferprijs, die voor aanvang van het toernooi zo’n acht miljoen euro bedraagt, op te drijven.

De Italiaanse clubs haken af, Schoofs en De Condé reizen wel af naar Polen om hun toekomstige topaankoop andermaal te bekijken. Ze zien hoe Ingvartsen, die wonderkind Kasper Dolberg moet aflossen na diens promotie naar de A-ploeg, mede door een blessure aan de hamstrings met moeite zijn niveau van in de Deense competitie haalt. Tegen Italië en Duitsland valt hij door de mand, enkel tegen Tsjechië scoort hij. Bij Genk wrijven ze zich in de handen: ze gaan ervan uit dat de aandacht van andere clubs zal verslappen. ‘Mocht Marcus pakweg vijf doelpunten gemaakt hebben, dan zou Genk kansloos zijn geweest’, beweert Jensen.

Tweeënhalve week na zijn slechte beurt op het EK tekent Ingvartsen een contract tot 2021 bij Genk. Hij weigert aanbiedingen uit Rusland en laat de Bundesliga links liggen. Terloops weigert hij een voorstel van Anderlecht – bij paars-wit kan de transfer enkel doorgaan indien Herman Van Holsbeeck de Pool Lukasz Teodorczyk weet te verkopen.

Genk is de ideale omgeving om verder te rijpen. Bovendien komt hij er in een groep terecht met jonge Scandinavische gouwgenoten als Sander Berge, Jere Uronen en Joakim Maehle. De Condé: ‘Marcus kon overal naartoe, maar hij koos bewust voor Genk. Hij heeft begrepen dat wij een club zijn waar jonge spelers kunnen doorgroeien. Hij weet wat hij doet en hij weet vooral hoe hij zijn carrière moet uitstippelen.’