Voor hij succescoach van Sporting Charleroi werd, stond Felice Mazzu in het onderwijs. Welke parallellen ziet hij met zijn job als voetbaltrainer?
Mazzu (52) was voor hij proftrainer werd eerst aan de slag als turnleraar. ‘In het begin heb je als turnleraar wel een idee van het beroep. Je denkt dat het een perfecte wereld is, dat je arriveert in je mooie training en op basketsloffen en geweldige dingen doet’, vertelt hij in Sport/Voetbalmagazine. ‘Nadien besef je dat negen op de tien scholen geen goeie infrastructuur hebben, dat de meeste van je collega’s denken dat de turnles een soort recreatie is, of bezigheidstherapie.
‘Nochtans wordt de ontwikkeling van een jongere geholpen door de sport, op fysiek maar vooral ook op mentaal niveau door te leren hoe hij zijn energie moet vrijmaken bijvoorbeeld.
‘Dus raak je uiteindelijk ontgoocheld. Ik persoonlijk toch. Ik was erg teleurgesteld in het beroep van leraar. Niet door mijn leerlingen, maar door de manier waarop ik moest lesgeven, door de beleving en de infrastructuur.’
Is dat dan niet vergelijkbaar met het voetbalwereldje? Mazzu: ‘In het voetbal is de job van trainer niet de perfecte wereld die je je voorstelt wanneer je professioneel coach wilt worden. Je denkt dan dat het een wereld is waar alles om de sport draait. Want in mijn hoofd is het doel altijd hetzelfde: de sport. Of je nu leraar of trainer bent. Maar dan besef je dat er factoren zijn zoals geld, sponsoring, publiek, de eisen van clubs…’
Men zegt vaak dat een coach zijn spelers veel bijbrengt, maar Mazzu gelooft ook in het omgekeerde: ‘Elke dag leer ik bij, als het lukt om contact met hen te hebben, met hen te praten. Je dacht dat deze of gene speler nogal negatief ingesteld was en door met hem te praten merk je dat hij vol ideeën zit. Ik probeer zo vaak mogelijk te babbelen met degenen die daar zin in hebben – want niet iedereen heeft daar zin in. Zo leer je van alles over hoe ze functioneren, hoe ze in elkaar zitten, hoe ze het liefste zouden voetballen… Dat wil niet zeggen dat ik hen daarin volg, maar ik luister naar hen. Zo kom je persoonlijke dingen te weten, waarom iemand minder goed speelt… Ik denk dat dat belangrijk is.’
