Het was nog geen rozengeur en maneschijn voor Nacer Chadli bij West Bromwich Albion. Maar tot het einde van seizoen wil hij er het beste van maken, om vervolgens te schitteren met de Rode Duivels. ‘We moeten ervoor zorgen dat het WK een prachtig feest wordt.’
Een verlaten stationshal, een broodje tonijn en een grote sjaal: Nacer Chadli valt helemaal niet op in Birmingham International, het treinstation dat op een twintigtal kilometer ten oosten van de op één na grootste stad van Engeland ligt. Over een goed uur vertrekt hij van hieruit naar Sutton Coldfield, waar het trainingscentrum van West Bromwich Albion FC zich bevindt en waar hij sinds zijn vertrek bij Tottenham anderhalf jaar geleden met zijn twee honden woont. Ver weg van de Londense drukte maakte de hevigheid van zijn jonge jaren plaats voor gematigdheid.
Op zijn 28e beleeft Nacer Chadli een bizar seizoen. Aanvankelijk werd hij door zijn toenmalige clubcoach Tony Pulis genegeerd, maar voor bondscoach Roberto Martínez lijkt hij een onmisbare pion bij de Rode Duivels. Ondanks deze eigenaardige paradox vond Chadli zijn evenwicht.
Hoe verklaar je zelf die tegenstelling?
Nacer Chadli: Het is inderdaad vreemd. Al zeven jaar maak ik deel uit van de Rode Duivels en ik werd al met zoveel verschillende situaties geconfronteerd. Ik was titularis onder Georges Leekens, onder Marc Wilmots en onder Roberto Martínez, maar ik was ook invaller onder elk van die bondscoaches. Vaak raakte ik geblesseerd op het slechts mogelijke moment, vlak voor een interland. Ik denk dat het al bijna tien keer is voorgevallen.
Daarnaast was er uiteraard mijn niet-selectie voor het EK in Frankrijk. Dat deed me veel pijn, want op blessures na was het de eerste keer dat ik niet bij de groep zat. Vier jaar lang maakte ik altijd deel uit van de kern van Wilmots. Ik speelde mijn rol tijdens de kwalificatiecampagne en dan op het slechts denkbare moment, voor het EK, val ik uit de boot.
‘De overvloed aan talent bij de Duivels is uniek. Je kunt niet zeker zijn dat er ooit nog een De Bruyne of Hazard zal komen.’
Wit blad
Begin november gaf Tony Pulis kritiek op Roberto Martínez omdat die je twee keer 90 minuten opstelde in vriendschappelijke wedstrijden, eerst tegen Mexico en daarna tegen Japan. Meteen daarna liep je een blessure op aan je linkerdij. Was dat een gevolg van overbelasting?
Chadli: Die blessure was te wijten aan vermoeidheid, ja, maar ik heb ze wel opgelopen bij West Bromwich, niet bij de nationale ploeg. Toen ik terugkeerde bij de club, vroeg Pulis me om volledig met de groep mee te trainen. Alle andere internationals die gespeeld hadden, mochten zich individueel laten verzorgen.
Het was op een donderdag, twee dagen voor de wedstrijd. Ik wist dat ik niet zou spelen, want ik moest me al het hele seizoen tevreden stellen met een plaatsje op de invallersbank. Toch stond de trainer erop dat ik mee trainde. Ik begreep er niets van en ik heb er ook nooit een uitleg voor gekregen. Op dát moment blesseerde ik me.
Het vertrouwen tussen jullie beiden was duidelijk gebroken. Zijn ontslag op 20 november moet voor jou als een bevrijding gevoeld hebben?
Chadli: Ik heb nog nooit gewenst dat eender wie zijn job zou verliezen. Daar kun je niet blij om zijn. Maar we waren wel op een punt gekomen waarop de spelers niet meer wilden vechten voor hun coach.
Wat mij persoonlijk betreft, frustreerde het me natuurlijk dat ik niet aan spelen toekwam, maar ik ben altijd hard blijven werken en heb me gefocust op de wedstrijden bij de nationale ploeg.
Het probleem was dat ik geen enkel direct contact meer had met Pulis sinds ik deze zomer kenbaar maakte dat ik de club wilde verlaten. De coach speelde dubbel spel met mij. Enerzijds ging hij ermee akkoord dat ik vertrok, maar anderzijds deed hij er alles aan om een mogelijke transfer tegen te houden. Halverwege oktober, omdat de resultaten tegenvielen, kreeg ik plots een kans tegen Leicester. Hij gaf geen verklaring voor zijn keuze, ik stond gewoon in de basis. Ik speelde goed en scoorde, en we pakten een punt.
Een week later tegen Southampton kreeg ik opnieuw een plaats in zijn elftal. Een kwartier voor het einde, bij een 0-0-stand, haalde hij me van het veld. We verloren de wedstrijd nog met 1-0. En wat doet hij nadien? Hij zet me weer op de bank. Zonder reden, zonder uitleg.
Zonder het ontslag van Pulis en de komst van Alan Pardew zou je nu aan het onderhandelen zijn over een transfer?
Chadli: Ik heb onmiddellijk een goed gesprek gehad met Alan Pardew. Hij zei me dat iedereen voor hem met een wit blad begon. Zoiets komt als een geruststelling. Bovendien wist ik dat hij een trainer is die meer voor aanvallend voetbal staat. Voor mij veranderde dat veel.
Was Pulis gebleven, dan was ik een serieuze discussie aangegaan met het bestuur over mijn toekomst. Nu is de situatie anders. Vijf maanden voor het WK ga ik niet van club veranderen. Mijn enige doel is nu om zoveel mogelijk speeltijd te vergaren en me op de best mogelijke manier voor te bereiden voor juni. Daarna zien we wel wat er gebeurt in Rusland en welke mogelijkheden er zich dan aandienen. Weer bij een club spelen die bovenaan het klassement draait, zou de kerst op de taart zijn.
Beste positie
Door je polyvalentie kun je zowat overal spelen in het systeem van Martínez. Maakt het feit dat je zonder ongelukken een certitude bent voor het WK, het gemakkelijker om het moeilijke seizoensbegin met WBA te relativeren?
Chadli: Je bent nooit zeker van een selectie. Er zijn maar heel weinig spelers bij de Rode Duivels die nu al op hun twee oren mogen slapen. Zes maanden voor het EK dacht ook niemand dat ik er niet bij zou zijn in Frankrijk. Je weet nooit wat er kan gebeuren. Er kan ineens een jongere uit het niets opduiken en mijn plaats innemen. Dat is de wet van de sport.
Nu, ik denk dat ik, door vorig seizoen titularis te zijn bij West Brom, een completere voetballer geworden ben. Ik heb hier geleerd om te verdedigen. Zowel bij Twente als bij Tottenham moest ik me in de eerste plaats concentreren op aanvallende acties. Bij West Brom moest ik anders leren denken. Ik heb altijd liever aangevallen – en dat is nog altijd zo – maar ik ontdekte hier dat ik ook plezier kan beleven aan verdedigen. Mijn positiespel is veel beter dan een jaar geleden.
Wat ze in Engeland een wing-back noemen, is dat jouw beste positie geworden?
Chadli: Ik denk het wel. Als ik honderd procent fit ben, speel ik op die positie mijn beste wedstrijden. Op links of op rechts maakt daarbij voor mij weinig verschil, ook al verdedig ik waarschijnlijk een beetje beter met mijn beste voet.
Roberto Martínez krijgt weleens het verwijt dat hij niet open communiceert met de media. Hij is alleszins minder transparant dan Marc Wilmots. Hoe ervaren jullie hem in de groep?
Chadli: Volgens mij is hij meer terughoudend ten opzichte van journalisten, want met de spelers is hij heel anders. Hij is gepassioneerd met voetbal bezig en dat merk je ook telkens hij spreekt. Hij probeert ons een visie eigen te maken, zijn visie. In tegenstelling tot wat sommigen denken staat hij niet verder van de groep dan Wilmots. Ik heb trouwens evenveel respect voor Martínez dan ik voordien had voor Wilmots.
De afspraak
Laurent Ciman (32) kondigde aan dat hij na het WK een punt zet achter zijn carrière als international. Vincent Kompany (31) en Marouane Fellaini (30) lieten hetzelfde uitschijnen en misschien volgen er nog anderen, zoals Thomas Vermaelen (32). Besef jij op je 28e dat de tijd niet stilstaat en dat de generatie waartoe jij behoort er niet voor altijd zal zijn?
Chadli: Ja, ik zeg vaak genoeg tegen mezelf dat ik dichter bij het einde van mijn carrière sta dan bij het begin. Ik ben 28 en hoop nog enkele mooie jaren voor mij te hebben, maar net als voor heel deze generatie geldt ook voor mij dat het WK 2018 dé afspraak is die we niet mogen missen. En als het de laatste afspraak is voor een deel van de groep, dan moeten wij ervoor zorgen dat het een prachtig feest wordt.
Dat betekent zoveel als een grootse prestatie in Rusland. Voel jij die druk, de verplichting voor deze gouden generatie om een resultaat neer te zetten?
Chadli: Weinig mensen in België realiseren zich dat er behoorlijk veel ploegen zijn die over evenveel of zelfs meer kwaliteiten beschikken dan wij. Het klopt anderzijds wel dat de overvloed aan talent binnen onze ploeg bijna uniek is. Je kunt niet zeker zijn dat er ooit nog een Kevin De Bruyne of een Eden Hazard zal komen. Maar op een WK spelen zoveel factoren een rol. Je hebt ook een dosis geluk nodig, zoals Portugal op het EK in Frankrijk. Dat was absoluut niet het beste team, maar ze pakten wel de beker. Het is aan ons om te proberen hetzelfde te doen. De ervaring die we de laatste jaren opdeden, kan ons daarbij helpen.
‘Een leider als Vincent is heel zeldzaam. Hij vindt altijd de juiste woorden. ‘
Nog niet zo lang geleden ging iedereen uit de bol bij een zege van de Rode Duivels, ongeacht hoe die tot stand kwam. De jongste jaren zijn de media en het publiek veeleisender geworden. Hoe beleven jullie dat als speler?
Chadli: Uitgejouwd worden door je eigen supporters, daar heb ik het altijd moeilijk mee gehad. Dat vind ik zo klein. Je moet ervan bewust zijn dat we altijd het maximum geven voor ons land. Voetballen is niet hetzelfde als FIFA spelen op de PlayStation. Niet alles gaat vanzelf.
Soms hoor je van die loze kreten als: ‘Ze denken alleen maar aan hun portemonnee en ze vergeten te voetballen.’ Ik kan je verzekeren dat wij ons elke wedstrijd dubbel plooien. Ik begrijp de ontgoocheling van mensen die een ticket gekocht hebben en een slechte wedstrijd zien, maar een ploeg of een speler uitjouwen, dat zal ik nooit begrijpen. Soms stellen wij misschien de supporters teleur, maar zij stellen ons af en toe ook teleur.
Grote broer
Een vaak gehoorde kritiek is ook dat dit team spelers met karakter mist. Ben je het daarmee eens?
Chadli: Neen. Ik speel liever mét Jan Vertonghen en Marouane Fellaini dan tégen hen. Mochten we met allemaal zulke spelers aantreden, dan zouden we geen enkele wedstrijd met elven eindigen. (lacht) Ook in de kleedkamer aarzelt een aantal spelers niet om verantwoordelijkheid op te nemen. Niemand gaat beginnen te schreeuwen tijdens de rust – dat vind ik trouwens zinloos – maar verscheidene spelers durven wel het woord te nemen wanneer dat nodig is. Je hebt Vincent Kompany, natuurlijk, maar hij is niet de enige. Ook Eden Hazard zal zeggen waarop het staat. Hetzelfde geldt voor Jan Vertonghen, Axel Witsel en de zware stem van Romelu Lukaku. (lachje) Kortom, we hebben een goed uitgebalanceerd team.
Zou de afwezigheid van Vincent Kompany op het WK een zware aderlating zijn of hebben jullie na verloop van tijd en de vele blessures leren leven zonder hem?
Chadli: Ik was er niet bij op het EK en heb het dus niet meegemaakt om lang samen te zijn met de groep zonder dat hij er ook bij was. Persoonlijk zou ik hem missen. Een leider als Vincent is heel zeldzaam. Hij vindt altijd de juiste woorden. We beschouwen hem als een soort grote broer. Ik geloof er trouwens rotsvast in dat hij erbij zal zijn in Rusland.
‘Witsel is uit hetzelfde hout gesneden als Paulinho’
Aangezien jij erg close bent met Axel Witsel, veronderstellen we dat hij jouw mening gevraagd heeft alvorens hij een contract tekende in China? Verrast het jou dat hij op die aanbieding inging?
Nacer Chadli: Iedereen zou over zon voorstel nadenken. Mocht Real met een concreet voorstel gekomen zijn, dan zou Axel zelfs te voet naar Madrid gegaan zijn. Maar als je de keuze krijgt tussen een goede maar relatief bescheiden club met een goed maar relatief bescheiden salaris en China waar je een uitzonderlijk loon kunt krijgen, dan weeg je de voor- en de nadelen af. Een speler van 27 of 28 jaar begint al na te denken over zijn leven na de professionele voetbalcarrière. We zitten van jongs af aan in het voetbal en kennen eigenlijk niets anders. Wanneer je 35 bent, ga je niet opnieuw studeren. We proberen inderdaad het maximale uit onze carrière te halen opdat wijzelf en onze familie later niets te kort zouden komen.
Wanneer hij zegt dat hij zijn toekomst wil veiligstellen, terwijl hij in vier jaar bij Zenit Sint-Petersburg al veel meer verdiend heeft dan de meeste stervelingen in hun hele leven, dan stuit dat sommigen tegen de borst.
Chadli: Axel oordeelt niet over de keuzes die anderen maken in hun carrière. Ik vind dat ze hem gerust moeten laten. Door in China te tekenen heeft hij de toekomst van zijn kinderen en kleinkinderen verzekerd. De mensen hebben het verkeerd begrepen als ze denken dat hij de grote meneer wil uithangen. Axel is zich heel bewust van het geluk dat hij heeft om profvoetballer te zijn en goed te verdienen. Hij springt heel verantwoordelijk om met zijn geld. Bovendien zet hij zijn sportieve ambities niet opzij. Hij had kunnen stoppen als Rode Duivel, bijvoorbeeld, maar hij deed dat niet, omdat hij weet dat hij in China zijn beste niveau kan behouden.
Moet hij toch niet ambiëren om ooit in een grote competitie te spelen?
Chadli: Axel is een avonturier. Wij kennen dat misschien niet in die mate, maar hij heeft altijd graag gereisd en zaken ontdekt. Hij blijft fit, zowel lichamelijk als in zijn hoofd. Zelfs op zijn 31e kan hij nog terugkeren naar een mooie Europese club.
Is hij niet bang om zijn beste niveau te verliezen?
Chadli: Wanneer heeft Axel een slechte periode gekend bij de Rode Duivels? Er voetballen ook verscheidene Braziliaanse internationals in China en dat choqueert toch niemand? Kijk naar Paulinho. Die speelde twee jaar in China en doet het momenteel uitstekend bij Barcelona. Axel is uit hetzelfde hout gesneden.
‘Ik had graag tegen Marokko gespeeld op het WK’
Marokko, waarvoor je één wedstrijd speelde onder Erik Gerets in 2010, werd voor het WK niet gediend door het lot, met Portugal, Spanje en Iran als tegenstanders.
Nacer Chadli: Dat staat vast. Ze zullen het heel moeilijk hebben om de eerste ronde te overleven. Ik vind het jammer dat ze niet ingedeeld werden in de groep van België. Ik had graag tegen Marokko gespeeld. Het zou fantastisch geweest zijn voor mij, want heel mijn familie zou naar Rusland afgereisd zijn om die wedstrijd bij te wonen.
Je zult in Rusland een paar oud-ploegmaats tegenkomen in de wedstrijd tegen Engeland. Harry Kane heb je zien groeien bij Tottenham. Waarin maakt hij het meeste indruk op jou?
Chadli: Hij is een machine. Hij kwam bij de ploeg toen ik er al was. Je voelde meteen dat hij het ging maken. Hij heeft altijd heel gemakkelijk gescoord en hij schuwt het werk niet, wel integendeel. Hij doet en laat er alles voor om te slagen als topvoetballer.
Met welke Engelse international ben je het meest close?
Chadli: Jack Livermore, mijn huidige ploeggenoot bij West Bromwich Albion, is een heel sympathieke kerel. Het zou geweldig zijn om hem tegen te komen in Rusland, net als alle jongens van Tottenham trouwens. Het belooft nog ambiance te worden dit seizoen in de Premier League.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
