Zelfs een emotioneel mens als Philippe Clement laat soms de ratio spreken. Of juist zijn emotionele kant?
Het was op een avond in mei. Diep in de nacht in feite, als tongen al wat losser komen na een paar glazen wijn. Philippe Clement luchtte zijn hart en sprak over zijn ambitie. We hadden het over een keuze tussen een verder leven in de schaduw bij een club – Club – waar zijn tweede thuis lag. Of een carrière als hoofdcoach, met al zijn onstabiliteit, bij een club die geen al te beste reputatie had op trainersvlak. Zeg maar geregeld een kerkhof.
Hij koos voor zijn ambitie, wij suggereerden de andere weg. Wat is er mis met de beste assistent te willen zijn? Hij pleitte vurig en overtuigd voor zijn weg, dat het tijd werd voor een nieuw verhaal. Zijn eigen verhaal, niet het woord van zijn bazen. Allicht is dat het verschil tussen een ambitieuze topsporter, die altijd gaat voor het hoogste, en een gelouterd man die kan genieten van wat hij heeft.
Zaterdag zagen we hem opnieuw, in Lokeren, waar zijn ploeg domineerde, maar er niet meer uit haalde dan een gelijkspel. Hij was zichtbaar ontgoocheld, ook al lag het aanbod van RC Genk al op zijn bord en had hij de deur open gezet voor een gesprek.
Bij de Oost-Vlaamse club beseften ze dan al dat ze op zoek mochten naar een nieuwe trainer. Maar aan zijn laaiend vuur voor Waasland-Beveren schaadde het die avond niet, de ontgoocheling was terecht. Het besef dat de tube talent was leeggeknepen, ergens ook. Thelin, Morioka, Camacho, Seck, Ampomah, Angban, Jans.. Er loopt talent op de Freethiel, maar wat ze dit najaar toonden, als groep, was zowat het maximale.
Twee weken geleden had Clement een uitgebreid gesprek met de directie van Waasland-Beveren, over de toekomst. Daar proefden beide partijen dat de ene de ambitie van de ander niet kon invullen. Geen geel-blauw mens die Clement in maart, als speeldag 30 is afgewerkt, zou verwijten als hij PO1 niet haalde, klonk het. De realiteit van werken in de provincie, ambitie is er geen vies woord, maar financieel zijn er plafonds. De verkoop van Gano in augustus kwam al hard aan, die van Morioka in januari zou weer een knauw zijn. Dat vond Clement lastig. Op het einde van het seizoen zouden ze zien hoe het verder moest.
Maar toen kwam Genk, waar Koning Albert troonsafstand moest doen. En kroonprins Philippe kandidaat werd. In Beveren voelden ze het direct: naast Club was Genk wellicht de enige ploeg – tenzij misschien Beerschot-Wilrijk, als die terug in eerste klasse zitten – die Clement kon verleiden tot een overstap. Vanwege zijn spelersverleden daar, zijn bekendheid met het huis. In Limburg werd de Antwerpenaar groot als voetballer, voor hij – kort – naar Engeland trok en later een kind van het Brugse huis werd.
Genk speelde daarop in, zijn manager is er kind aan huis. Het was een trein die hij moeilijk kon laten passeren, ook al probeerden ze in het Waasland hem van het tegendeel te overtuigen. Moeilijker dan de trein naar Kortrijk, die al eens in zijn Brugse periode in station Clement stond, of die naar Gent, ploeg waarmee een ‘Bruggeling’ dezer dagen weinig affiniteiten heeft.
Met Genk was dat gevoel er wel. Ratio en emotie vielen plots samen. Hij had het veel liever op het einde van het seizoen gehad, maar dat heb je niet in de hand. Hein dacht dat van Anderlecht ook vorige zomer, tot Weiler kampioen werd. In Genk is ambitie en kwaliteit en meer geld op de bank. Dat rijmde beter met Clements drive.
Is het de juiste keuze? De toekomst zal het leren. Ferrera en Jankovic dachten het ook toen ze tijdens het seizoen van Mechelen naar Standard overstapten, en het bekwam hen slecht. Nu is het Genkse huis iets beter gestructureerd, allicht valt dat nog mee. Maar ook daar geldt dat het huis in het verleden meer kerkhof was dan stabiliteit. Vercauteren vertrok er ook al tijdens het seizoen.
Zaterdag zat Clement aan hetzelfde tafeltje als Peter Maes, eerder werkzaam bij Genk. Het lag op onze lippen, om Maes te vragen wat hij zijn collega zou aanraden. We hebben het maar niet gedaan. Het antwoord lag voor de hand.
In Genk zal Clement zoals Maes met meer druk en meer invloeden van bovenaf moeten afrekenen. Maar daar is de man niet bang voor. Ambitie drijft hem, steeds verder. Afspraak half maart, bij het uitdelen van de tickets voor POI. Wedden dat Genk erbij zal zijn?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
