R Antwerp FC: de Oscar voor beste scenario

Het past perfect bij Antwerp: uitgerekend na een bijzonder woelig seizoen, met wel negen trainers, keert de oudste voetbalclub van het land terug naar de hoogste klasse. Zo gek had zelfs een scenarist het niet kunnen bedenken. Sport/Voetbalmagazine spoelt de film een jaar terug en zet de belangrijkste scènes nog eens op een rij.

Volledig volgens de stijl van het huis begint het jaar van de waarheid voor Antwerp met extrasportieve perikelen. In maart 2016 stelt een burgerlijke rechtbank dat de club zo’n 5 miljoen euro moet teruggeven aan Eddy Wauters, nadat de Arbitragecommissie van de voetbalbond eerder ook al tot die conclusie was gekomen. Een woeste Patrick Decuyper weigert de ex-voorzitter uit te betalen en kondigt aan in beroep te gaan. Maar de CEO moet wel aantonen dat hij die som kán uitkeren, anders lijkt een nieuwe licentie voor Antwerp onhaalbaar. Decuyper pakt uit met een stunt van formaat: hij belooft het aanzienlijke bedrag op enkele dagen bijeen te hebben. Op dat moment weet de buitenwereld nog niet wie de geheime geldkraan op de Bosuil bedient. De som belandt op een geblokkeerde rekening.

Grote vissen

Op het veld mist Antwerp in april 2016 nipt de promotie naar de hoogste klasse. Decuyper beslist niet verder te gaan met hoofdtrainer David Gevaert en kiest Frederik Vanderbiest als opvolger. Eind mei trekt Antwerp met Sven Jaecques nóg een ex-werknemer van Cercle Brugge aan. Als sportief adviseur mag die Decuyper voortaan ondersteunen. Het duo begint aan een metamorfose van de spelerskern, hoewel die pas een jaar eerder al eens compleet vernieuwd is. Weer strijkt een karrenvracht nieuwkomers neer, elf stuks, onder wie Fabien Camus, een grote vis. De mond van Vanderbiest valt open: ‘Dit is een transfer waar ik zelf van verschiet.’ Antwerp blijft nadrukkelijk kiezen voor aanwinsten met ervaring op het hoogste niveau.

Intussen vraagt Decuyper de voetbalbond toestemming om het roemrijke stamnummer 1 vanuit de vzw van de club over te hevelen naar de nv waarin hij alle zeggenschap heeft. Zo’n verzoek moet ten laatste op 31 maart zijn ingediend en Decuyper heeft ermee gewacht tot begin juni, maar de Licentiecommissie legt hem geen strobreed in de weg. Ook blijft de verplichte oproep richting schuldeisers aanvankelijk uit. Bizar genoeg komt die er pas ná het fiat van de Licentiecommissie. Als zo’n patrimoniumoverdracht niet volgens de regels verloopt, kan de betrokken club bij een klacht haar promotie kwijtspelen of degraderen. Maar Decuyper voelt zich gedekt door de Licentiecommissie en versluist het stamnummer eind juni 2016. Prompt zijn de aandelen in de nv een pak meer waard. Het kamp rond Decuyper wordt daar niet slechter van. De fans zien het met lede ogen aan. Ze weten niet wat Decuyper van plan is met hun dierbare stamnummer 1. Plots is het verkoopbaar.

Redeneringen op papier

Vanderbiest ondervindt moeite om de kleedkamer te managen. Antwerp begint het seizoen met 5 op 15. Maar de abonnementenverkoop piekt: meer dan 10.300 stuks vliegen over de toonbank, bijna een verdubbeling van het clubrecord. Die inkomsten kunnen Decuyper alvast niet meer ontglippen, ook niet als het op sportief vlak vierkant blijft draaien. En dat is het geval: na tien speeldagen staat Antwerp pas vierde met 13 op 30. De winnaar van de eerste periode krijgt het eerste ticket voor de promotiefinale, maar voor Antwerp is dat veraf. Als Decuyper dit seizoen nog wil promoveren, zal het in de tweede periode moeten gebeuren. Als Antwerp die wint, staat rood-wit evengoed in de promotiefinale.

Decuyper ziet in dat Vanderbiest niet de juiste man op de juiste plaats is. Met nog vier wedstrijden te gaan in de eerste periode zet hij de Brusselaar op de keien. Zo kan diens opvolger nog een aanloop nemen naar de tweede ronde. In afwachting van die opvolger klopt Decuyper aan bij Wim De Decker. Die was vorig seizoen nog speler bij Antwerp en zwermt rond in de extrasportieve werking van de club. Decuyper vraagt hem om in te springen als hoofdtrainer ad interim. Intussen broedt de CEO op het plan om John Bico aan te stellen als nieuwe hoofdtrainer. Van zijn op dat moment nog anonieme financier(s) krijgt Decuyper groen licht. Bico sleurt nochtans een kwalijke reputatie met zich mee, hij heeft een bruuske stijl. Decuyper slaat vriend en vijand met verstomming door zijn keuze voor Bico. De verbazing neemt alleen maar toe als de CEO tegelijkertijd aankondigt dat Gevaert weer T1 wordt. Maar Bico zal wel de opstelling van de ploeg bepalen, zo luidt de vreemde uitleg.

De kleedkamer kan de harde hand van Bico wel gebruiken, redeneert Decuyper. En Bico werd vorig seizoen met White Star kampioen in de tweede klasse terwijl Gevaert zich met Antwerp ook bij de top drie schaarde. Zet die twee samen en je krijgt vuurwerk, gelooft de CEO. Nog een pluspunt: Gevaert kent een deel van de spelersgroep. Als hij nu overkoepeld wordt door een sterke figuur, zal de kinesist uit Nazareth geen last meer hebben van de stress die hem vorig seizoen velde, denkt Decuyper. Maar de praktijk is heel anders dan die redeneringen op papier. De kleedkamer rekent Gevaert nog altijd de gemiste promotie van vorig seizoen aan. En wat Decuyper vooral over het hoofd ziet, is dat je voor een controversiële aanstelling als die van Bico op de Bosuil een draagvlak moet hebben bij de achterban. Dat is er niet, dus ontstaat er tumult. Tussendoor kan De Decker de ploeg wel nog naar een 2-1-zege leiden tegen OH Leuven. Na de match hapt hij niet toe als hij in beeld komt om assistent te worden onder Bico-Gevaert. ‘Ik stop als trainer op een hoogtepunt’, grapt De Decker.

De Bosuil brandt

Bico raast door de kleedkamer. Democratie werkt niet, betoogt de Afrikaanse reus, hij is de baas. De polars vliegen aan de kant: ‘Vanaf nu ben ik jullie polar.’ Begin november blijft een discussie tussen Bico en flankspeler Anthony Limbombe niet bij woorden. Ook óp het veld komt Antwerp belabberd voor de dag. Antwerp gaat ten onder in Roeselare, dat de eerste periodetitel pakt. Bico boekt een 4 op 9. Bij de fans bereikt de negatieve sfeer rond zijn persoon stilaan een kookpunt.

De bom barst tijdens de thuiswedstrijd tegen Cercle, de eerste match van de tweede ronde. In de aanloop naar die wedstrijd meldt Antwerp dat er een paar nieuwe trainers in de sportieve staf komen: Sadio Demba en Jeffrey Rentmeister. Gevaert moet niet alleen meer naar de pijpen van Bico dansen, hij krijgt ook nog eens twee pionnen van hem in de maag gesplitst. Gevaert stapt op. Ook sportcentrum Sportoase, een zakelijke partner van Antwerp, haakt af. Tijdens de match tegen Cercle zijn de anti-Bico-spreekkoren tot aan de kathedraal te horen. Een bestorming van het veld dreigt. Antwerp blijft steken op 0-0. Zo mist rood-wit ook de start van de tweede ronde. De Bosuil brandt. Het is half november en niemand geeft nog een cent voor de promotiekansen van Antwerp.

Decuyper zet de samenwerking met Bico stop. Hij vraagt De Decker om nog eens in te springen en legt contacten met nieuwe kandidaat-trainers. Maar stilaan rijst de vraag of De Decker niet de meest geschikte man is om de rest van het seizoen als T1 vol te maken. Hij is nooit eerder hoofdtrainer geweest, maar loopt wel al sinds 2013 op de Bosuil rond en kent dus het huis én de spelersgroep. Decuyper waagt het erop. Als je alle assistenten meerekent, is De Decker de achtste trainer die dit seizoen op de bank van Antwerp plaatsneemt. Na hem wordt fysiektrainer Frédéric Renotte nummer negen.

Hairemans, de held

De Decker doet de rust terugkeren, zowel bij de fans als de spelers. Met hem blijft rood-wit ineens tien wedstrijden op rij ongeslagen. Antwerp klimt zowaar naar de eerste plaats in de stand. Drie matchen voor het eind van de reguliere competitie wenkt dan toch nog de tweedeperiodetitel. Maar dan gaat Antwerp thuis onderuit tegen Lierse. De Decker en co moeten nu rekenen op puntenverlies van de Pallieters om nog naar de promotiefinale te kunnen.

De laatste match van de reguliere competitie is een thriller. Thuis tegen Lommel moet Antwerp beter doen dan Lierse tegen Roeselare. De Pallieters komen al vlug op een 1-0-voorsprong, terwijl Antwerp er maar niet in slaagt om te scoren. Maar in minuut 83 valt op het Lisp de 1-1. Eén goal volstaat nu voor Antwerp. In de absolute slotfase wordt Camus neergehaald in het strafschopgebied van Roeselare. De scheidsrechter kent Antwerp de elfmeter van de waarheid toe. Uitgerekend Geoffry Hairemans, die al zijn hele leven op een steenworp van de Bosuil woont, zet zich achter de bal. Het kind van Deurne-Noord vuurt: 1-0. De Bosuil ontploft, deze keer van vreugde. Antwerp mag naar de promotiefinale. Hairemans is een held.

Voor de eerste finalematch loopt de Bosuil helemaal vol. Drie uur voor de aftrap ijsbeert Antwerpvrijwilliger en manusje-van-alles Fons Van de Berckt door de catacomben. Hij toont zijn handen. Ze beven. Feestmuziek knalt door de boxen. Het rood-witte legioen danst, maar voelt zich minder zegezeker dan een jaar geleden. Toen liep het in die ultieme wedstrijd tegen Eupen nog mis. Deze keer presenteert Antwerp zich in de eerste helft als een waardige titelkandidaat, met dominant voetbal. Via 1-0 en 2-0 gaat het naar 2-1. In de slotfase krijgt Antwerp opnieuw een strafschop en schiet Hairemans – weer hij – de 3-1-eindstand op het bord.

Pilleken tegen diarree

Daags vóór de beslissende match in Roeselare blaast het Antwerpse stadsbestuur een dikke laag stof van het dossier rond een nieuw voetbalstadion langs de Schelde. Terwijl rood-wit staat te trappelen op de drempel van Betaald Voetbal 1A, klopt de andere grote club in de stad, Beerschot Wilrijk, op de deur van het profniveau. Het biedt N-VA-burgemeester Bart De Wever een prima kans om toe te werken naar een nieuwe voetbaltempel, wat hem in de aanloop naar het verkiezingsjaar 2018 geen windeieren zou leggen. De Wever kondigt aan dat de stad bereid én in staat is om enkele tientallen miljoenen bijeen te schrapen.

Enkele uren later is er nog groter nieuws. De topman van projectontwikkelaar Ghelamco, Paul Gheysens, out zich als geheime financier van Antwerp. Een persoonlijk initiatief, geeft hij aan: ‘Mijn bedrijf heeft hier nooit iets mee te maken gehad.’ Natuurlijk aast Ghelamco op de bouw van een nieuw stadion in Antwerpen, maar Gheysens zegt dat hij in meer geïnteresseerd is dan dat. Hij verkondigt dat hij ook oog heeft voor de jeugdwerking van de club.

Allemaal hebben ze het gelezen, de meer dan 1000 Antwerpfans die richting Roeselare rijden en de 12.000 supporters die de Bosuil vullen om daar de wedstrijd te volgen op grote schermen. Hoe het met de hartslag staat, vraagt een tv-journalist aan een oudere Antwerpfan. ‘Een pilleken genomen tegen de diarree’, antwoordt die.

Tijdens de opwarming op Schiervelde laat de dj van dienst het nummer ‘How much is the fish‘ van Scooter weergalmen, met dat bekende zinnetje: The chase is better than the catch. Even later komt Antwerp niet goed voor de dag. Stress speelt het team weer parten. Toch hijst Antwerp zich op een 0-1-voorsprong. Na de 1-1 is het uiteindelijk Anthony Limbombe die het rood-witte legioen bevrijdt. Vierend stappen de spelers en de fans op de bussen waarmee ze koers zetten richting hun thuishaven. Op de Bosuil mogen de Antwerpspelers na een eeuwigheid van dertien jaar eindelijk op het dak kruipen van hun bus, die zich een weg baant door een uitzinnige massa. Elke rood-witte ziel weet het nu beter dan wie ook: the catch is better than the chase.