Rode Duivels: tijd voor overleg

De bondscoach weet wat hij de komende wintermaanden naast de haard mag doen.

Zo. 2014 zit erop voor de Rode Duivels. Veertien wedstrijden gespeeld, zes vriendschappelijke, acht met inzet. Van de zes vriendschappelijke werden er 5 gewonnen en eentje eindigde gelijk. Doelpuntenverhouding: 15-4. Van de acht met inzet werden er 5 gewonnen, eindigden er 2 op een gelijkspel en werd 1 keer verloren. Doelpuntenverhouding: 13-3.

Dat zijn mooie cijfers, die de kritiek op de matige start in de kwalificatiecampagne voor het EK nuanceren.

Maar kijken we eens door die laatste cijfers heen. En schrappen we even het resultaat tegen Andorra, dat gisteren in Cyprus ook al met 5 goals verloor. In Brussel kregen ze er zes om de oren. Dat betekent dat de Rode Duivels in vijf wedstrijden met inzet (WK + EK kwalificaties) ‘maar’ 7 keer tot scoren kwamen. Twee keer tegen Algerije en de VS, een keer tegen Rusland en Bosnië-Herzegovina, niet tegen Argentinië en Wales. Kortom: de defensieve organisatie staat er, de offensieve (nog) niet. Voor zover dat al mogelijk is, want de meeste coaches weten dat een ploeg defensief neerzetten makkelijker is dan offensief voor looplijnen zorgen. Niet ten onrechte haalde Wilmots dat gisteren na de match tegenover een Brits verslaggever nog aan. Wales stond toen nog aan de leiding in de groep (inmiddels is dat Israël). Zelf het spel maken, is de volgende stap die Wales moet zetten, en die is veel moeilijker zegt Wilmots.

Eén van onze conclusies op het einde van de vorige campagne was dat de Rode Duivels weliswaar over een sterke kern beschikten, maar dat er nog wel een extra ‘blikopener’ mocht zijn, om versterkte verdedigingen uit verband te spelen. Dat euvel is er nog steeds.

De groep heeft ze, zo’n talenten. Dries Mertens slaagde daar in het verleden al in. Eden Hazard kan het ook, zijn slaloms zaaiden gisteren voor de rust grote verwarring, fysiek speelde hij zich helemaal leeg in een poging om toch het verschil te maken. Adnan Januzaj kan dat ook, hij deed in de slotfase wat de Belgen na de rust wat meer mocht doen: op de flank proberen het verschil te maken, om daarna voor te zetten. Het spel breed houden. Divock Origi, bij Lille veelal vanaf de flank (rechts, maar ook links) uitgespeeld, kan het ook, hij deed het nog tegen IJsland. Maar het gebeurde al bij al te weinig, en dus werd een wedstrijd met veel balbezit (iets meer dan 60 procent) afgesloten met een teleurstellende 0-0, en de conclusie dat er veel te veel in een trechter werd gevoetbald.

De successen van de jaren tachtig werden behaald op de manier waarop Wales en Bosnië het tegen de Belgen probeerden: gesloten verdedigen en dan snel uitbreken. Die counter haalde een secure Witsel, met de hulp van de gedisciplineerde verdediging (als Vanden Borre ging, bleef Vertonghen in de dekking en omgekeerd, terwijl de as foutloos was) uit de wedstrijd. De snelle Bale kon maar één actie opzetten, Ramsey was nagenoeg onzichtbaar. De kritiek van Courtois na de opendeurdag tegen IJsland is aangekomen, we hadden ook niet anders verwacht.

De dominantie in doelgevaar omzetten, lukte minder goed. Vijftien schoten op doel, slechts vijf binnen het kader. Dat is te weinig. Daar dezelfde discipline eisen, is blijkbaar moeilijker, het zijn artiesten die het verschil maken en artiesten zijn eigenzinnig.

Zijn er met De Bruyne en Hazard twee hanen op één erf? Dat hoeft allerminst, ze zijn beiden complementair. Hazard heeft de dribbel, de actie, de infiltratie. De Bruyne de pas, de voorzet, het afstandsschot, de directheid, de diepgang. De ene gaat zelf diep, de andere laat de bal diep gaan, richting die ene spits (of die ene bijsluitende middenvelder).

Daar de goeie wisselwerking in vinden is een zorg voor de komende maanden, want dat einde maart Cyprus en Israël België op dezelfde manier gaan opvangen, daar mag u gif op innemen. De tijd dat de Belgen de ruimte kregen om leuk te combineren is voorbij, tenzij in oefeninterlands.

De bondscoach weet wat hij de komende wintermaanden naast de haard mag doen. Offensieve schema’s uittekenen en ze doornemen met zijn artiesten, want enig overleg is duidelijk wel aan de orde als je de signalen in de mixed zone na de match hoort. Hopen ook dat Benteke zijn goeie wedstrijd tegen Tottenham van onlangs doortrekt, en dat Lukaku (die bij Everton toch Eto’o op de bank houdt, zo slecht is het daar niet) en Origi (voorlopig nog een flankspeler, geen centrumspits in een systeem met één aanvaller) zich verder ontwikkelen. Een oplossing moet Wilmots zoeken voor de wisselwerking tussen De Bruyne en Hazard in dit soort omstandigheden, en de ontwikkeling van Januzaj en Ferreira-Carrasco volgen, in afwachting dat Praet zijn carrière verder verstandig uitbouwt en op een hoger niveau kan uitblinken. Dan komt het allemaal wel goed, want het talent is er.