Opvallend onopvallend

© National

Ze draagt bij de Red Flames nummer 20. Misschien verraadt dat wel iets over het loopvermogen van Julie Biesmans (28). Ze maalt per wedstrijd bijna halve marathons af voor het team. Dat valt vooral op wanneer ze niet op het veld staat.

Het schijnt dat de naam van Axel Witsel de eerste was die Marc Wilmots destijds opschreef toen hij zijn nationaal elftal op papier zette. Zou Ives Serneels hetzelfde doen met Julie Biesmans? We weten niet of we Wilmots tot de mentors van de bondscoach van de Red Flames mogen rekenen, maar dat Biesmans een hoog Witselgehalte heeft, staat buiten kijf. En niet alleen omdat ze allebei het middenveld bestrijken en bij Standard verbleven toen de Rouches het Belgische voetbal domineerden.

Met haar gevoel voor infiltratie, haar zuivere passing en de manier waarop ze het spel leest, zou je haar kunnen vergelijken met Hans Vanaken.’ Cécile De Gernier

‘Het is waar dat Julie, net als Witsel, zeer nuttig voor de ploeg is dankzij de eenvoud van haar spel en de kilometers die ze maakt, ook en vooral de kilometers zonder bal’, looft Imke Courtois, gewezen international en tegenwoordig analist voor Sporza en columnist voor dit blad.

‘Ook karakterieel lijken ze op elkaar’, voegt Cécile De Gernier, analist voor de RTBF, eraan toe. ‘Het zijn twee mensen die met de voeten op de grond blijven en die ook iets in hun hoofd hebben: uit een gesprek met hen haal je altijd iets om te onthouden. Maar met haar gevoel voor infiltraties, haar uitzonderlijke zuivere passing en de manier waarop ze het spel leest, zou je Julie ook met Hans Vanaken kunnen vergelijken.’

Yana Daniëls, die samen met Biesmans studeerde en haar als ploegmaat in het seizoen 2017/18 vergezelde naar Bristol, maakt liever een mechanische vergelijking. ‘Het is een echte hoover, de stofzuiger die alles schoonmaakt. Geef haar de bal en ze voert er taken mee uit die geen mens zal opmerken.’

EEN PAREL VOOR ELKE COACH

Mogelijk is dat wel het handelsmerk van Julie Biesmans: hoe belangrijk ze voor het team is, valt het meest op als ze niet op het veld staat om al die ruimtes te belopen, om voor elke bal te bikkelen, om ballen bij zich te houden. Spectaculair oogt het zelden, maar elegant, regelmatig en vooral precies voetbalt ‘Biesje’ – voor de vrienden – wel. Haar stijl van voetballen spoort met haar persoonlijkheid: genereus maar discreet.

‘Het klopt dat ik me niet op mijn gemak voel als alle aandacht op mij gericht is’, verklaart Biesmans. Haar bescheidenheid verhoudt zich omgekeerd evenredig met haar engagement. Over wat er op haar palmares prijkt (een vijftiental prijzen in België plus een beker van Nederland met PSV), zal je haar nooit horen toeteren. ‘Ik geef er de voorkeur aan om voor de ploeg te werken. Ik laat het liever aan anderen over om voor tv of op het veld als gezicht van de ploeg te fungeren.’

‘Een parel voor elke coach’, noemt Cécile De Gernier haar nog. Voor Yves Serneels, bijvoorbeeld. In de meer dan tien jaar dienstbetoon aan de Red Flames die ze erop heeft zitten (te vertalen in een honderdtal caps en twee EURO’s) speelde de bondscoach haar op verschillende posities uit. Als nummer 6, centrale verdedigster, links op het middenveld. ‘Het liefste speel ik centraal in het middenveld’, zegt Biesmans daar zelf over. ‘Daar kan ik de meeste meters maken, en gaten dichtlopen. Daar hou ik van.’

Het typeert Biesmans. Onvermoeibaar, ook in het zich wegcijferen voor het team. Maar even goed gidst ze haar medespeelsters, zowel op als naast het veld. ‘Een natuurlijke leidersfiguur’, vindt Yana Daniëls. ‘Ze bekommert zich altijd om de mensen die haar omringen en ze heeft niet veel woorden nodig om begrepen te worden.’ De Gernier werpt op: ‘Op het veld zou ze wel een grotere mond mogen opzetten.’

ALS EEN RAKET

Dat kleine ego, misschien is het wel te wijten aan wat Julie Biesmans in 2008 overviel. Van het kleine Bilzen, de club van haar geboorteplaats waar ze als kind voetbalde met Pieter Gerkens en Thibaut Courtois, steeg ze ineens op als een raket. Steil omhoog naar Standard ging het, ze was nog geen 14 jaar. Geen simpele situatie voor de verlegen tiener die ze was. ‘Ik was er het kleintje te midden van oudere speelsters, maar die hebben me veel geholpen. Met al die ervaring rondom mij had ik geen keuze: ik moest me op hun niveau hijsen. Dit alles bovendien nog eens in een andere taal, al liepen er toen bij Standard wel al Nederlandstaligen rond. Die periode heeft me mentaal harder gemaakt, sterker in de duels ook.’

Biesmans speelde in Luik eerst een seizoen bij de jeugd, het seizoen daarop kreeg ze een plaats op de bank van het A-team, kwestie van haar niet te verbranden. Daarna verwierf ze een basisplaats in het Standard dat toen een referentie in het vrouwenvoetbal was – met het seizoen 2014/15 als hoogtepunt: Standard gaf de Nederlandse topploegen het nakijken en won de Women’s BeNe League. ‘Mooie jaren’, spoelt Biesmans terug. ‘We hadden ook zoveel supporters in het stadion. Dat bewijst: als je er genoeg middelen tegenaan gooit, dan werkt vrouwenvoetbal wel.’

HEIMWEE NAAR HUIS

In 2017 loopt er, na negen jaar Standard, een scherpe bocht in het parcours van Julie Biesmans. Met een aan de KUL behaald diploma in psychopedagogie op zak, trekt ze in de nasleep van EURO 2017 (het toernooi opent haar ogen, ze beseft dat ze misschien wel uitzicht op een professionele toekomst in het voetbal heeft) naar Bristol. Daar wint ze aan spierkracht, zelfvertrouwen en vooral ervaring in een competitie waarin alles een pak sneller gaat. ‘Ik heb er tegen de degradatie leren knokken. Zoiets wapent je in je hoofd.’

In 2019 belandt Biesmans bij PSV, een gevolg van het heimwee dat in het zuidwesten van Engeland aan haar knaagde. In Eindhoven treft ze een ambitieuze club, waar de vrouwelijke sectie optimaal wordt begeleid en die haar de gelegenheid geeft om zich weer in België, dicht bij haar familie en vrienden, te vestigen. Want hoe passioneel ze het ook beleeft, voetbal is niet het enige wat telt in haar leven. ‘Julie is een ontwikkelde vrouw, ze is zich bewust van wat er in de wereld gebeurt’, zegt Imke Courtois. Allergisch voor onrechtvaardigheid zet ze zelfs haar bescheidenheid opzij en verbindt zich als ambassadrice aan Plan International, de ngo die wereldwijd ijvert voor betere levensomstandigheden voor vrouwen, en aan Think Footure, een vereniging die vrouwenvoetbal promoot.

‘Buitengewoon vriendelijk’, ‘intelligent’, vals traag op het middenveld, echt sympathiek. Ook al brengt deze conclusie haar in verlegenheid: Julie Biesmans is een monument van het Belgische voetbal.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content