Silvo Proto: ‘Ik heb Oostende tot het eind gerespecteerd’

© BELGAIMAGE

Voor het eerst in zijn carrière heeft Silvio Proto (34) de Belgische competitie verlaten. Na een zomer vol discussie met Mark Coucke, Besnik Hasi en Mogi Bayat wacht hem bij Olympiacos een nieuwe uitdaging.

De voormalige Rode Duivel werd afgelopen zomer beschuldigd van egoïsme en een gebrek aan respect. Tegenover ons wil hij zijn keuze voor Olympiacos rechtvaardigen. Het is zijn droom, zijn laatste.

In 2005 viel er nochtans een bom in de pers: ‘Proto naar Barcelona’. Een Belgische krant was er zeker van dat je naar La Liga zou gaan.

Silvio Proto: ‘Ik herinner me dat mijn makelaar naar Barcelona was gevlogen. Het was allemaal vrij bizar, want de club wilde me kopen en meteen uitlenen om aan spelen toe te komen. Ik was nog wel jong, maar daar was ik toch niet echt van onder de indruk. Misschien heb ik toen niet genoeg lef getoond en gekozen voor zekerheid. Ik was titularis bij de Rode Duivels en mijn vrouw had haar studies nog niet afgemaakt. Dus koos ik voor een tussenstap bij Anderlecht.’

Twaalf jaar later zat je nog altijd in België en verwachtte je allicht een rustige zomer in Oostende?

Proto: ‘Inderdaad. Het was toen Guillaume Gillet bij Olympiacos getekend had dat alles veranderde. Ik hoorde van hem dat Besnik Hasi een tweede keeper zocht en toen heb ik hem gecontacteerd om hem te zeggen dat ik interesse had. Hij was verrast, want hij dacht: Proto wil nooit op de bank zitten. Besnik heeft erover gesproken met zijn sportief directeur en enkele dagen later nam hij weer contact op om te vragen hoe

we dat konden regelen met Oostende. Dat was een droom.’

Op dat moment dacht je dus: het is in orde?

Proto: ‘Ik was 34 en ik had goede contacten met de voorzitter. Bovendien meende ik uit wat mijn makelaar Jacques Lichtenstein me een jaar geleden, toen ik bij Oostende tekende, verteld had, te mogen afleiden dat de club me niks in de weg zou leggen. Ik polste dus eens per sms bij Marc Coucke of ik gratis weg zou mogen als een club me een aanbod deed. Hij antwoordde: ‘Neen, geen sprake van. Voor de goede werking van Oostende mag geen enkele speler gratis weg.’ Ondanks al mijn argumenten – het feit dat ik gratis gekomen was en altijd mijn best had gedaan hoewel ik me niet zo gelukkig voelde in Oostende en er mijn beste niveau niet meer haalde – heeft hij dat slecht opgepakt.’

Niet zo gelukkig, zeg je?

Proto: ‘Als je om zes uur ’s morgens moet opstaan om naar de club te rijden en pas laat weer thuis bent en dan nog individuele spieroefeningen moet gaan doen omdat er geen fitnesszaal is op de club, dat is vervelend. Maar goed, ik zei bij mezelf: ik speel nog drie jaar, we gaan er maar het beste van maken. Achteraf bekeken was de overstap van Anderlecht naar Oostende toch wel speciaal. Als je van een club komt waar er twintig douches zijn met regelbare temperatuur en je gaat naar Oostende waar het water koud is in de winter: dat is een schok. Alle spelers die van Anderlecht kwamen, hebben dat zo ervaren. Zeker omdat ze bij mijn komst een nieuw trainingscentrum hadden beloofd. Ik zal niet zeggen dat ik ongelukkig was, maar toch ook niet gelukkig.’

Geen felicitaties van Vanderhaeghe

Waarom nam Coucke je boodschap zo slecht op?

Proto: ‘Hij dacht dat het een strategie was van Mogi Bayat om de club te destabiliseren, omdat hij net vernomen had dat Olympiacos een tweede doelman zocht. Maar ik alleen heb beslist om Coucke te contacteren. Op dat moment, begin augustus, had ik ook nog geen concreet bod van Olympiacos. Coucke dacht dat de deal al rond was, maar ik had hem zelfs de naam van de club nog niet genoemd.’

Toen de voorzitter weigerde heb je de zaak dan aanvankelijk laten rusten?

Proto: ‘Ik dacht bij mezelf: hij wil niet, dan blijf ik maar bij Oostende. Nadien nam Besnik Hasi weer contact op en die drong aan. Het werd nu concreet: de club wilde mij. Dus probeerde ik het nog eens bij Marc Coucke. Ik stuurde hem een lange boodschap waarin ik alle redenen uitlegde waarom ik naar Olympiacios wou. Onder meer het feit dat ik amper contact had met Yves Vanderhaeghe. Hoewel we nog samengespeeld hebben, was hij de coach met wie ik de minste overeenkomsten had.’

Omdat jullie weinig gemeen hebben?

Proto: ‘Misschien, ik weet dat niet. Nicolas Lombaerts had ook weinig contact met hem, da’s toch wat raar (naar verluidt zouden Proto en Lombaerts niet in de bovenste schuif gelegen hebben bij de coach omdat het niet zijn transfers waren maar die van Coucke, nvdr). Ik heb in mijn carrière altijd een goed contact gehad met mijn trainers en daar kreeg ik vooral opmerkingen en kritiek. Na mijn transfer naar Griekenland hebben zowat al mijn ex-trainers mij gefeliciteerd, behalve hij. Dan scheelt er toch iets. Ik ben op een bepaald moment op hem af gestapt om te vragen wat het probleem was, maar hij zei: maak je geen zorgen, je bent voorbeeldig, doet je werk goed, et cetera.’

Er werd gezegd dat er wat rommelde in de kleedkamer van KVO…

Proto: ‘Neen, de sfeer was heel goed! Ik had een goed contact met mijn ploegmaats, het was zelfs iets gemoedelijker dan bij Anderlecht. Na de training gingen we al eens iets eten samen. Dat deden we bij Sporting niet.’

Mijn houding op het veld bij Oostende was niet dezelfde als in mijn periode bij Anderlecht. Hier is er opnieuw druk, de Champions League.

Naar de B-kern

Eind augustus, drie dagen voor het sluiten van de transfermarkt, zijn de zaken in een stroomversnelling terechtgekomen, maar je relatie met Coucke raakte erdoor verzuurd.

Proto: ‘Na mijn lange boodschap aan de voorzitter sprak hij in de pers over een gebrek aan respect. Ik denk dat ik de club tot het eind gerespecteerd heb. Ik kan je tonen wat ik hem gestuurd hebt, daar was niks misprijzends aan. Ik vermoed dat hij geld wilde, maar ik was gratis gekomen. Dat was niet logisch.’

De buitenwereld ziet Marc Coucke als een uitbundige, expressieve en goedlachse persoonlijkheid, maar jij hebt hem ook leren kennen als een gehaaide zakenman.

Proto: ‘In die laatste dagen werd ik meer geconfronteerd met de zakenman dan met de voorzitter. Ik heb altijd veel respect voor hem gehad, maar ik kan het niet appreciëren dat hij mijn standpunt niet eens heeft willen zien: zo’n kans zou ik nooit meer krijgen. Ik had het hem echt kwalijk genomen als ik in Oostende had moeten blijven. Vergeet niet dat ik vorig jaar nog de ligamenten van mijn knie scheurde en dat men mij een revalidatie van negen maanden voorspelde. Ik had toen gemakkelijk kunnen zeggen: foert, ik heb nog een contract voor vier jaar dus het maakt niet uit als ik niet terugkom, ze moeten me toch doorbetalen. Maar ik heb geknokt, een operatie geweigerd, drie à vier uur per dag als een gek gewerkt en na drie maanden stond ik er weer. Dat deed ik voor Marc Coucke en voor het aanbod dat hij mij in 2016 had gedaan. Maar dat was de club al vergeten…’

Wat was de uiteindelijke klik die de transfer deblokkeerde?

Proto: ‘Het laatste bericht dat ik naar sportief directeur Luc Devroe stuurde: ‘Ik wil absoluut naar Olympiacos en daar doe ik alles aan! Geen sprake van dat ik bij Oostende blijf nu de club mijn transfer tegenhoudt. Ik vind dat een gebrek aan respect. Wat er ook van komt: jullie kunnen een andere doelman aantrekken.”

Daarop heeft Luc Devroe Mike Vanhamel van Lierse getransfereerd.

Proto: ‘Op 31 augustus belde hij me om te zeggen: ‘Morgen training om 17 uur.’ Dat snapte ik niet, want de training was normaal voorzien om 10 uur. ‘Je gaat naar de B-kern’, antwoordde hij. Maar ik wist zeker dat ze dat niet zouden doen: ze gingen me daar geen drie jaar laten terwijl ze mijn salaris moeten doorbetalen. Ze zeggen weleens dat voetballers niet al te slim zijn, maar ik had wel door dat het een tactiek was: Oostende gaf me op die manier te kennen dat ik zou moeten betalen om weg te mogen.’

Heb je gedacht aan je toekomst in geval je transfer naar Griekenland niet zou doorgaan en je in de B-kern zou blijven?

Proto: ‘Dat zou natuurlijk klote geweest zijn, maar dan was ik naar de universiteit gegaan. Ik was van plan om testen te doen om te zien welke richting me zou liggen. Rechten zou het eenvoudigste geweest zijn, omdat je dan niet verplicht in de les hoeft te zitten.’

Uiteindelijk vond je overgang plaats in de laatste uren van de transferperiode?

Proto: ‘Na mijn berichten aan het bestuur heb ik Mogi gebeld. Hij viel ervan achterover dat ze me in de B-kern durfden te zetten. Hij zei: ‘Maak je geen zorgen, ik regel dat.’ Ik was een beetje wanhopig, ik had er echt een slecht gevoel bij. Mogi heeft als een grote meneer gehandeld, want hij heeft zijn commissie laten vallen om een deel van de transfer te betalen daar waar ik een deel van mijn salaris heb opgegeven. Olympiacos heeft het verschil bijgepast. maar over cijfers wil ik het niet hebben.’

Gelukkig zijn

Hoe zie jij je rol als tweede keeper?

Proto: ‘Als ik nu ga trainen, heb ik echt honger. Ik zie het als een nieuwe uitdaging. In België heb ik meer dan 500 matchen gespeeld, de titel en de beker gewonnen, ben ik tot beste doelman verkozen geweest… Ik denk dat het een beetje routine geworden was. Mijn familie merkte dat ook op: mijn houding op het veld was niet dezelfde als in mijn periode bij Anderlecht. Hier is er opnieuw druk, de Champions League ook…’

Je hebt je vast een doel gesteld qua aantal matchen?

Proto: ‘Ik ga misschien minder spelen dan bij Oostende, waar ik in een zetel zat en titularis had kunnen zijn tot het eind van mijn carrière. Over het algemeen speelt de tweede keeper in de beker (Proto speelde vorige week dinsdag tegen Asteras Tripolis (2-1), nvdr). Maar ik ben hier ook om de jonge titularis Stefanos Kapino te helpen. Ik probeer hem zo goed mogelijk te maken. En als er iets gebeurt of hij raakt geblesseerd – wat ik hem niet toewens – dan zal ik klaar zijn om de club te helpen. Ik bereid me telkens voor alsof ik ga spelen en ik vind het uiteraard jammer wanneer ik geen titularis ben. Pas als ik dat niet vind, zou er een probleem zijn.’

Tot slot: een eerste keer naar het buitenland vertrekken op je 34e, dat moet raar zijn…

Proto: ‘Toen ik hier tekende, zeiden mijn vrouw en ik: dit hadden we eerder moeten doen. Ik was een beetje bang voor mijn gezin, maar er is hier een internationale school vlakbij. Mijn kinderen zijn al wat groter en gaan Engels leren. Alles is voorhanden om te zeggen: we gaan hier gelukkig zijn!’

Door Emilien Hofman in Athene

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content