Urbain Haesaert, de apostel van de methodiek

Is er in dit land een trainer geweest die meer methodisch werkte dan Urbain Haesaert, die vorige week zijn 77e verjaardag vierde?

Ver weg van de publiciteit werkt Urbain Haesaert als hoofd van de jeugdscouting van Anderlecht. De Oost-Vlaming was bijna 20 jaar (1979-1998) hoofdtrainer. Als je Haesaert ging interviewen, was het alsof hij je onderrichtte in voetbal. In zijn bibliotheek staan stapels boeken over voetbaltrainingen. Daarnaast beschikt hij over mappen vol materiaal, waarmee hij aantoonde hoe hij zijn trainingen voorbereidde. Hij kon daar uren gloedvol over vertellen.

Urbain Haesaert werkte onder meer zes seizoenen voor SV Waregem, tussen 1983 en 1989. Hij was de opvolger van de zeer kleurrijke Nederlandse Hongaar Sandor Popovics die Waregem niet op de rails had gekregen en met wie we ooit een heel vreemd interview maakten: Popovics was zo zwaar gefrustreerd dat zijn harde werk niet in resultaten werd omgezet dat hij op een gegeven moment een hele hoop oude krantenknipsels uit de kast haalde en verhalen begon voor te lezen waarin zijn kwaliteiten en zijn tactisch inzicht werden geprezen. Een gênante vertoning.

Dan was Urbain Haesaert een totaal ander type. Hij was de apostel van de methodiek. Iedere oefening die Haesaert al had gegeven, stond genoteerd. Het maakte deel uit van zijn manier van werken. Hij begreep niet dat er trainers waren die vertelden dat ze improviseerden. Zo kon je volgens hem niet functioneren. Overal waar Haesaert werkte, maakten zijn ploegen vaak diep in de tweede helft het verschil. Hij trainde zwaar, maar wel met een visie waarin interval belangrijk was. En hij werkte met een jaarprogramma dat in verschillende periodes was onderverdeeld. In die periode zaten cycli die een heel seizoen lang periodiek terugkeerden. De polsslag bleek toen, in een tijd met een minimale wetenschappelijke begeleiding, al de absolute parameter. Haesaert was naar zijn spelers toe heel duidelijk. Voetballers die zichzelf overschatten, zo vond hij, zijn ballast en drukken op de sfeer in een groep.

Urbain Haesaert maakte spelers beter. En hij pakte ze aan als het moest. Toen Philippe Desmet, de absolute vedette van Waregem die vrij en blij door het leven fladderde, met kleine oogjes naar de training kwam, hing hij een vest van drie kilo rond zijn lichaam. Daarmee moest Desmet dan lopen. Urbain Haesaert werkte als trainer nooit echt aan de top, maar hij had wel over veel zijn mening. Over het onvermogen van clubs om beleidsmatig te denken bijvoorbeeld. Hij constateerde dat het beleid van een club zich dikwijls voltrok na de wedstrijd, op recepties die tot in de vroege uurtjes duurden. Dat er geen visie was, geen strategie, geen planning, dat botste met zijn persoonlijkheid.

Urbain Haesaert werd vorige week zaterdag, 5 mei, 77 jaar. Nog steeds brandt het vuur in hem.