Uros Spajic: ‘Kara en ik zijn als broers op het veld’

Tot de laatste dag van de zomermercato was het wachten op een doorbraak in het dossier van Nicolas Lombaerts, maar Anderlecht haalde uiteindelijk Uros Spajic. De lastminutetransfer van Herman Van Holsbeeck speelde na de winsterstop nagenoeg alle twijfels weg.

Uros Spajic was pas twintig jaar toen hij in de zomer van 2013 van Rode Ster Belgrado naar Toulouse verhuisde. Zijn cv vermeldde enkel twee derby’s tegen Partizan Belgrado, maar in zijn debuutseizoen hield hij aardig stand tegen kleppers als Ibrahimovic, Falcao en Lacazette. Van dat drietal slaagde enkel Ibrahimovic erin om tegen Spajic te scoren. Ibra zou dat seizoen vier doelpunten maken tegen Anderlecht.

Onlangs vertelde Spajic hoe hij in dat eerste seizoen in Frankrijk zijn moed bij elkaar moest rapen om het truitje van de Zweed te vragen. Spajic had de mentale klik van het financieel noodlijdende Servische voetbal naar de kitscherige Ligue 1 nog niet gemaakt. ‘De koopkracht van de gemiddelde Servische clubs ligt laag’, aldus Spajic. ‘De enige manier om aan geld te geraken, is spelers verkopen. Het businessmodel van Rode Ster is niet ingewikkeld: ze beschermen hun kinderen en proberen hen dan voor veel geld te verkopen. Ik weet ook niet hoe ze het doen, maar jaar na jaar leveren ze goede spelers af. Ik ben een van de gelukkigen die haast alle jeugdreeksen heeft doorlopen en de eerste ploeg heeft gehaald. Ik heb er naar mijn zin niet lang genoeg gespeeld. Ik was er zes maanden onbetwist titularis en dat was het.’

De eerste trainer die je een kans gaf, is de huidige oefenmeester van Standard, Aleksandar Jankovic.

UROS SPAJIC: ‘Ik had negentig minuten op het hoogste niveau in de benen en toch liet Jankovic mij meteen starten in de derby tegen Partizan. We wonnen met 3-2 en achteraf werd gezegd dat het de meest beklijvende derby was in jaren. Een zekere Aleksandar Mitrovic stond toen tegenover mij. Een goede gast, maar destijds was hij knettergek. Ik heb hem gezien tijdens de laatste interland met Servië en hij lijkt gekalmeerd te zijn. Zijn vriendin en zoontje hebben daar zeker iets mee te maken.’ (lacht)

‘Om terug te komen op Jankovic: ik heb mijn transfer naar Anderlecht deels aan hem te danken. Het bestuur van Anderlecht heeft bij hem informatie ingewonnen over mij en dat heeft de overgang zeker bevorderd.’

Mocht hij toen al coach zijn geweest van Standard, dan had hij Anderlecht misschien op het verkeerde been gezet.

SPAJIC: ‘En ik had hem dat niet kwalijk genomen. (lacht) Nee, zo zit Jankovic niet in elkaar. Hij gunde mij die transfer naar Anderlecht. Als ik Jankovic in een paar woorden moet omschrijven? Een goede trainer en een doodeerlijke mens. Hopelijk gaat het hem goed af in play-off 2.’

Er is nog een link met de Rouches: je werkte in Belgrado ook onder ex-Standardspeler Ricardo Sá Pinto.

SPAJIC: ‘Met Sá Pinto klikte het ook. Hij vertelde aan enkele journalisten dat de club er alles aan moest doen om mij te houden – het bestuur moest er zelfs een topprioriteit van maken. Ik weet niet in hoeverre hij dat meende, maar hij is wel opgestapt toen ik aan Toulouse werd verkocht. Een transfer die het Servische voetbal goed samenvat: voorzitter Dragan Dzajic wilde aanvankelijk vijf miljoen euro voor mij krijgen. In één keer te betalen. Tot de UEFA met sancties dreigde omdat de club hen nog 1,8 miljoen euro schuldig was. Dzajichad het geld dringend nodig en in geen tijd was de deal met Toulouse beklonken. Toulouse heeft niet meer dan 2 miljoen euro voor mij betaald.’

Hoe verklaar je dat je na een goed begin bij Toulouse, waarin je alles speelde, op de achtergrond verzeild geraakt bent?

SPAJIC: ‘Ik zou zeggen: blessures. Een voetblessure met nare gevolgen. Ik speelde met ups en downs, ik kon geen regelmaat meer in mijn prestaties leggen zoals voorheen. En toch beschouw ik die periode als een goede leerschool.’

Je hebt je laten overtuigen om vroeger terug te komen na je blessure.

SPAJIC: ‘Ik kan niet alles vertellen, anders gaan mensen denken dat ik excuses zoek. Maar wat ik bij Toulouse heb meegemaakt… Ik kon niet lager vallen.’

Volgens sommige Franse media zorgden de Serviërs – Pavle Ninkov, Aleksandar Pesic, Dusan Veskovac en jij – vorig seizoen voor amok.

SPAJIC: ‘Als de resultaten tegenvallen, is het gebruikelijk dat mensen op zoek gaan naar zondebokken. De Servische spelers hebben het gelag betaald terwijl we niet minder professioneel met ons vak bezig waren dan de rest. Vanaf maart, toen de nieuwe trainer Pascal Dupraz werd aangesteld, speelden we nog amper. Na een goede voorbereiding in de zomer stelde Dupraz zijn mening bij over mij: ik moest niet meer per se weg.’

Dezelfde Dupraz die jou niet kende en bij zijn aankomst met een muntstuk over jouw lot besliste…

SPAJIC: ‘Hij moest wel ingrijpen… Ondanks alles vind ik hem een bekwame trainer. De manier waarop hij de club van de degradatie heeft gered, is ongelooflijk. Toen hij kwam, was Toulouse een dood boeltje (Toulouse had op tien speeldagen van het einde tien punten achterstand op een veilige plaats, nvdr). Bij Dupraz is de ploeg losgebroken en we hebben ons op de laatste speeldag gered op het veld van Angers. Puur op zijn buikgevoel heeft Dupraz die match voor ons gewonnen. Hij liet Yann Bodiger invallen en hij duidde hem aan om de stilliggende ballen te trappen. Je mag drie keer raden wie de winning goal maakte op een vrije trap… Die jongen had nog nooit van zijn leven achter een bal gestaan bij een vrijschop. Na affluiten voelde het alsof we de Champions League hadden gewonnen. Het is nog altijd het grootste kippenvelmoment in mijn carrière.’

Wat zegt de naam Nicolas Lombaerts jou?

SPAJIC: ‘Is dat niet die verdediger van Zenit die volgend seizoen naar Oostende trekt? Ik heb voor het eerst zijn naam horen vallen na het sluiten van de transfermarkt in de zomer. Als ik mij niet vergis, heeft hij niet veel later een interview gegeven waarin hij sprak over zijn mislukte transfer naar Anderlecht.’

Hij was verondersteld naar Anderlecht te komen omdat de staf er een linksvoetige centrale verdediger bij wilde. Uiteindelijk zijn ze op de laatste dag van de transferperiode bij jou uitgekomen. Hoe heb jij die dag beleefd?

SPAJIC: ‘Ik was van plan om naar Duitsland of Spanje te trekken, maar tijdens de lunch kreeg ik telefoon van mijn makelaar. Hij vroeg mij om nog te wachten alvorens een beslissing te nemen, want Anderlecht had zich gemeld. Iets na 13 uur had ik Herman Van Holsbeeck aan de lijn en we waren er snel uit. Vervolgens heb ik de vicevoorzitter van Toulouse gevraagd om zich inschikkelijk op te stellen tijdens de onderhandelingen met Anderlecht. Tien minuten later volgde het verlossende telefoontje: om 15 uur zou ik door een privéjet worden opgepikt om naar Brussel te vliegen. Ik ben snel naar huis gegaan om enkele spullen te pakken en zonder het goed te beseffen zat ik in een vliegtuig richting Brussel.’

Waar dacht je aan toen je in het vliegtuig zat?

SPAJIC: ‘Ik ben niet het type dat zich suf piekert of zich afvraagt: wat als? Ik wist dat Anderlecht als club niet minder was dan Toulouse en voor de rest ben ik afgegaan op wat Ivan Obradovic mij tijdens een kort telefoongesprek had verteld over de club. Soms is het beter om je met de ogen dicht in een nieuw avontuur te storten. Dat Anderlecht eigenlijk een linksvoetige verdediger zocht, was dus niet belangrijk.’

Wist je dat je in een ruildeal betrokken was met Dodi Lukebakio?

SPAJIC: ‘In het begin wist ik van niets. Ik heb Lukebakio op de luchthaven ontmoet op het moment dat ik landde en hij moest vertrekken. Mijn makelaar zei: ‘Jij gaat naar Anderlecht en hij maakt de omgekeerde beweging naar Toulouse.’ Lukebakio vroeg mij uit over de club en de stad. Ik heb hem in een paar zinnen uitgelegd dat Toulouse een stabiele club is met een hondstrouwe voorzitter en dat het weer een leuke meevaller is.’

Je was voor een deel afhankelijk van Lukebakio. Heb je schrik gehad dat de transactie zou afspringen?

SPAJIC: ‘Ik zag de uren wegtikken en het enige waar ik aan dacht was: ik moet snel mijn handtekening zetten. De onderhandelingen over mijn salaris hebben dus niet lang geduurd. Ik wist min of meer wat ik kon verdienen en dan is het kwestie van enkele kleine zaken in de wacht te slepen.’

Wat heeft jou overtuigd om op huurbasis naar Anderlecht te komen aangezien je ook naar Duitsland of Spanje kon?

SPAJIC: ‘Dat Anderlecht elk seizoen voor de prijzen speelt. Van jongs af werd ik bij Rode Ster gedrild om te winnen en bij Toulouse ben ik mijn zegedrang een beetje kwijtgeraakt. Toulouse is een mooie, standvastige club, maar de ambities zijn er beperkt. Bij Anderlecht vind ik bepaalde dingen terug die ik bij Rode Ster gewoon was: de spanning rond een topwedstrijd, de druk om kampioen te spelen, het gevecht om een trofee… Er komt meer stress bij kijken, maar ik sta weer met de glimlach op het veld.’

In de play-offs zullen de spitsen die Kara en jou tegenkomen vooral groen lachen. Jullie boezemen de tegenstander immers schrik in.

SPAJIC: ‘Als verdediger moet je er imposant uitzien en tegelijk moet je iets uitstralen, niet? Ik moet zeggen dat Kara en ik op korte tijd naar elkaar zijn toegegroeid op het veld. We hebben een haast broederlijke relatie opgebouwd. We praten veel en we anticiperen op elkaars bewegingen. Wanneer ik in duel ga, weet ik honderd procent zeker dat hij de zone in mijn rug afdekt. En vice versa.’

Een paar weken terug gaf je aan te willen blijven bij Anderlecht. Het bestuur heeft naar jou geluisterd want je tekende bij tot 2021.

SPAJIC: ‘Waar interviews al niet goed voor zijn… (lacht) We waren al een tijdje in gesprek en ik ben blij dat ik een langdurig contract kon tekenen. Ik meen het als ik zeg dat Anderlecht een goede stap is in mijn carrière. Ik voetbal weer met de glimlach.’

Je hebt via sociale media ook uitgebreid het bestuur van Toulouse bedankt.

SPAJIC: ‘Olivier Sadran, de voorzitter van Toulouse, had gerust vijf miljoen kunnen vragen nu ik weer opgeroepen werd voor de nationale ploeg en goed presteer in de Europa League, maar hij is correct gebleven. Alle respect daarvoor. Sadran heeft mij niet willen ambeteren en ik ben hem daar erkentelijk voor. Met de jaren is er tussen ons een vertrouwensrelatie ontstaan. Op de een of andere manier is er altijd een groot wederzijds respect. Zelfs toen het minder ging met mij, is Sadran mij openlijk blijven steunen.’

Heeft Toulouse zijn broek niet aan jou gescheurd door zich zo meegaand op te stellen?

SPAJIC: ‘Ik denk dat Toulouse break-even gedraaid heeft met mijn transfer. (knipoogt) Als je de huurprijs en de transfersom die Anderlecht zal betalen optelt, dan kom je uit op een nuloperatie. Toulouse wilde enkel het geld recupereren dat het in mij geïnvesteerd had.’

Alain Eliasy