Om de cruciale, volgende stap te zetten in het groeiproces van de Rode Duivels moet Marc Wilmots zoals Spaans bondscoach Luis Aragones in 2008 doen, zegt journalist Guillaume Gautier van Sport/Voetbalmagazine: kiezen tussen een belangrijke speler of een idee.
Terwijl de nationale ploeg die een ticket voor Brazilië bemachtigde de stempel van Kevin De Bruyne droeg, is de editie ‘Frankrijk 2016’ eentje met de stempel van Marouane Fellaini. Een machtsovername die gestaafd wordt door de statistieken: met vier doelpunten is Big Fella in deze EK-kwalificatiecampagne topschutter van de Rode Duivels.
Een onwaarschijnlijke putsch die de goedkeuring kreeg van bondscoach Marc Wilmots. Na de nederlaag tegen Wales in Cardiff verklaarde die onomwonden dat het elftal ‘Marouane Fellaini gemist had.’
Gevraagd naar zijn ideale patroon om tot een doelkans te komen, vertelde de bondscoach over een actie met de krullenbol van Fellaini als laatste aflossingspunt: ‘Een voorzet zoals Toby Alderweireld die trapte in Parijs, van voor de zestien meter die in de rug van de verdediging valt en dan een Fellaini die daar in volle loop opduikt. Daar valt simpelweg niet tegen te verdedigen.’
In Manchester echter, is Fellaini slechts een plan-B voor Louis van Gaal. De Nederlander haalt onze Rode Duivel pas van de bank in hoogste nood, wanneer er in de slotfase lange ballen in de zestien meter van de tegenstander gedropt worden. Maar bij de Belgische nationale ploeg is het spel helemaal opgebouwd rond de centimeters van de middenvelder.
Het profiel van Fellaini is uniek. Een pivot uit het basketbal met zware noppen onder zijn voeten. Zodanig atypisch dat hij je voortdurend voor een vraagstuk stelt. Spelen doe je niet MET Fellaini. Ofwel speel je VOOR hem, ofwel speel je ZONDER hem.
Balbezit
Big Mo is geen voetballer die een team vervolledigt. Het is onmogelijk om hem als radertje te zien in een geolied systeem gebaseerd op balbezit. Net dat is het probleem bij de Rode Duivels, die op zoek zijn naar een nieuwe identiteit, gestoeld op balbezit, om een antwoord te vinden op de steeds lager inzakkende en georganiseerde tegenstanders.
Fellaini speelt bijna uitsluitend zonder bal, waarbij zijn voornaamste taak erin bestaat om duels te winnen bij verre trappen van achteruit of voorzetten van de flank. Een rol als tweede spits, een verbindingsman tussen middenveld en aanval, zorgt er enkel maar voor dat de diepe spits bediend wordt met te verre en rommelige ballen.
Deze nationale ploeg heeft zeker de nodige kwaliteiten om vanuit balbezit te spelen, maar om dat groeiproces te voltrekken moet de ploeg de bal echt willen en overtuigd geraken dat ze op die manier wedstrijden kan winnen. Een plan dat de onmisbaar gewaande Fellaini wellicht tot de bank veroordeelt. Waarbij je hem als een soort riot gun in de tas houdt, enkel bruikbaar voor hachelijke situaties.
In 2008 besliste Spaans bondscoach Luis Aragones om de sleutels van zijn elftal toe te vertrouwen aan Xavi, om zo de ploeg naar de Europese titel te leiden. Daarvoor diende hij twee maanden eerder een zeer lastige knoop door te hakken: hij liet levende legende Raúl thuis. Een grote naam opgeofferd voor een idee. In naam van het spel.
Guillaume Gautier
