Een van zelfvertrouwen bulkend AA Gent neemt het in de Champions League op tegen Zenit. Kan Sven ‘Iniesta’ Kums weer zijn wil opleggen? Een voorbeschouwing.
Hij vertelde het heel fijntjes, Hein Vanhaezebrouck, maar met de nodige nadruk, net na de bekeroverwinning tegen de sterke tweedeklasser KAS Eupen: de trein van AA Gent was definitief vertrokken, voor sommige spelers het moment om hun wagonnetje aan te haken als ze verder wilden meegaan in zijn verhaal om de grenzen van de Belgisch kampioen te verleggen.
Tegen een goed georganiseerd spelend Standard een paar dagen eerder had zijn ploeg een vroege achterstand opgehaald, wat duidde op de volwassenheid en de mentale sterkte van zijn groep. Vanhaezebrouck wees na de confrontatie met de Rouches op het belang van de altijd moeilijke verplaatsing naar Waasland-Beveren en de eerste Champions League-uitstap naar het Russische Zenit Sint-Petersburg.
Bewust vernoemde de West-Vlaming niet de confrontatie tegen Club Brugge, om goed de focus te kunnen bewaren en bepaalde hoofden vrij te houden. Want vooral binnen de bestuurskamer blijft die ontmoeting heel gevoelig liggen. Maar ook daar wil Hein Vanhaezebrouck niet weten van onrealistische uitspraken. Gezond ambitieus blijven, zoals dat dan mooi heet.
Rustbrenger Kums
Vanhaezebrouck stelt ondertussen wel tot zijn grote tevredenheid vast dat zijn signaal goed wordt opgepikt: AA Gent speelt nog niet het sprankelende spel van PO1, waarmee ze de eerste titel uit de clubgeschiedenis behaalden, maar de Buffalo’s kunnen in vergelijking met vorig seizoen wel beter resultaatvoetbal brengen en uitpakken met een hogere efficiëntie. Dat bleek, na eerder tegen RC Genk (1-0), ook zo bij het bezoek aan de Freethiel (1-3). Even werd er met vuur gespeeld, door verslapping en een te trage balcirculatie, hetgeen gelukkig werd gecompenseerd door drie doelpunten uit vier tot vijf echte kansen.
Aanvoerder Sven Kums toont zich daarbij als rustbrenger en controleur van het wedstrijdtempo almaar vaker een goede kopie van Barcelonamiddenvelder Andrés Iniesta. Verheugend voor Hein Vanhaezebrouck is wel dat bepaalde jongens uit de zogenaamde ‘restgroep’, profs die de voorbije weken vaak op de bank vertoefden of geblesseerd waren, stevig hun neus aan het venster staken.
Op die manier wil Vanhaezebrouck kunnen roteren, nu hij op het kampioenenbal al snel wordt geconfronteerd met (rode) schorsingen voor Thomas Foket en Bregt Dejaegere, naast de letsels van Erik Johansson en Rami Gershon. Kalifa Coulibaly, Nicklas Pedersen, Hannes Van Der Bruggen, Kenny Saief en Rafinha kennen dus hun dwingende opdracht: opstaan als ze nog eens een speelkans krijgen.
Vooral Thomas Matton is de exponent van iemand die almaar dichter bij een basisplaats komt. De (fysiek fragiele) middenvelder leest het spel en de looplijnen als geen ander, is gevaarlijk als hij vanaf links kan komen door zijn balbehandeling en constante dreiging, zorgt voor een meerwaarde en vooral opportunisme voor doel.
Als de kandidaat-Rode Duivels Matz Sels en Laurent Depoitre een even hoog niveau halen als de afgelopen weken, dan kan AA Gent misschien de droom van voorzitter Ivan De Witte realiseren in Rusland: een puntje sprokkelen bij de werkgever van oud-speler Nicolas Lombaerts en Axel Witsel. En hij weet zich gesteund door het feit dat Hein Vanhaezebrouck altijd uitpakt met een (tactisch) plan.
