Zeven memorabele duels van Davy De fauw

© BELGAIMAGE
Jonas Creteur
Jonas Creteur Sportredacteur bij Knack.

Davy De fauw (38) heeft een punt achter zijn spelerscarrière gezet en wordt assistent-coach bij Zulte Waregem. Het moment dus om terug te blikken, aan de hand van zeven van zijn meest memorabele duels.

Dit stuk verscheen in Sport/Voetbalmagazine van 18 april 2018.

24 maart 2002: Sparta – Feyenoord 0-5

Davy De fauw: ‘Mijn allereerste basisplaats als profvoetballer, nadat Sparta mij in de winterstop bij de beloften van Club Brugge had weggehaald. Coach Frank Rijkaard was me persoonlijk komen scouten op Lommel. Iedereen vroeg zich af wat hij daar deed. Ik niet, want ik wist dat hij voor mij kwam. ( lacht) Na de wedstrijd overtuigde hij me om naar Sparta te gaan. Club deed wel nog een voorstel, maar jeugd kreeg er toen amper kansen en dus stond mijn besluit vast. Al raakte de transfer pas rond in de laatste uren van de mercato, nadat ik in zeven haasten om 17 uur met de auto richting Nederland was vertrokken.

Mijn keuze voor Roda JC was weloverwogen: een club met een mijnhistorie, waar de fans harde werkers zoals ik erg apprecieerden.

Davy De fauw

‘Anderhalve maand later debuteerde ik, op mijn 20e, tegen Willem II. Ik viel in voor een geblesseerde ploegmaat. Omdat iedereen erna weer fit bleek, ging ik ervan uit dat ik opnieuw op de bank zou starten. Tot Rijkaard, een uur voor de match tegen Feyenoord, mijn naam op een groot A3-blad schreef. ‘Zie ik dat wel goed? Kán dit wel?’ Stress! ( lacht) Tot de ervaren spelers me geruststelden: ‘Davy, die kerels hebben ook slechts twee armen en benen!’ – een wijsheid die ik later in mijn carrière heb meegenomen.

‘Het werd bijna een knaldebuut, want in de eerste vijf minuten moest Kees van Wonderen een bal van mij van de lijn halen. Een wonder heb ik, en de ploeg, daarna niet kunnen verrichten. Na 6 minuten: 0-1. Na 11 minuten: mijn eerste gele kaart. Na 17 minuten: 0-2. Om uiteindelijk met 0-5 te verliezen. Dolgedraaid door het toen grote Feyenoord met Van Hooijdonk, Kalou, Bosvelt, Tomasson en mijn rechtstreekse tegenstander Leonardo, een kwiek, supersnel dribbelaartje. Ondanks die zware nederlaag en mijn fouten zei Rijkaard: ‘Leer eruit, volgende week speel je opnieuw.’ Hij ‘loog’, want het duurde uiteindelijk nog twee wedstrijden. Sindsdien ben ik echter niet meer uit de basis verdwenen.’

Feyenoord - Roda: Met Roda JC speelde Davy De fauw zijn eerste bekerfinale.
Feyenoord – Roda: Met Roda JC speelde Davy De fauw zijn eerste bekerfinale.© BELGAIMAGE

9 juni 2005: Helmond Sport – Sparta 1-2

‘Helaas degradeerde Sparta dat seizoen, al is dat misschien mijn geluk geweest: zo kon ik rustig groeien in de Eerste Divisie. Drie jaar later promoveerden we opnieuw, na een beslissende zege in de promotieplay-offs op Helmond. 1-2 in de 85e minuut! Een gigantische ontlading. Voor Jurgen Streppel, nu coach van Heerenveen en toen bezig aan zijn allerlaatste match als speler bij Helmond, een even grote frustratie. Bij het vieren van ons doelpunt haalde hij met een karatetrap mijn dijbeen open. Meteen rood natuurlijk. Niet mijn enige wonde, want toen ik na affluiten op de omheining van ons supportersvak sprong, kreeg ik zo’n ijzeren pin in mijn hand – véél bloed. ( lacht) Ik had echter als 23-jarige, en toen al als kapitein, mijn eerste ‘prijsje’ beet, dus nam ik dat er graag bij.

‘Bovendien was de sfeer, zeker bij de terugkeer naar Het Kasteel van Sparta, gewéldig. Amper twee jaar trouwens nadat het voorbestaan van de club aan een zijden draadje had gehangen. Er werd toen een heuse mars georganiseerd van het station naar het stadhuis. Spelers, fans, sponsors: iedereen stapte mee om de stad om steun te vragen. De oudste voetbalclub van Nederland, die mocht niet verdwijnen. Een club met heel veel traditie: het beroemde Spartalied dat voor elke match en bij elke goal gespeeld wordt, ik ken het nog altijd van buiten, of het rood-witmannendiner, een jaarlijks etentje met alleen maar mannen die ooit iets voor de club betekend hebben, iedereen uitgedost met een rood-witgestreepte stropdas en in kostuum.

‘Bij Sparta heb ik me altijd erg thuis gevoeld. Een betere club om mijn carrière te starten kon ik me niet wensen. Nu nog onderhoud ik heel goeie contacten met veel medewerkers en supporters. Sommigen komen soms zelfs speciaal voor mij naar Waregem.’

27 april 2008: Feyenoord – Roda 2-0

‘Mijn eerste bekerfinale. Tegen Feyenoord, in De Kuip, samen met het stadion van PSV het mooiste in Nederland. Steevast een biljart van een grasmat, en vooral: die spelerstunnel onder de grond! Dat gevoel om de trappen op te lopen, op ooghoogte het gras te zien verschijnen en dan boven te komen in een kolkende Kuip. Kippenvel! Fantastisch om er te voetballen. Ook al scholden de Feyenoordsupporters me vaak uit voor kutbelg, kankerbelg, teringbelg… ( lacht), zelfs nog toen ik bij Roda JC zat – gezien mijn verleden bij Sparta, de stadsrivaal.

Anderlecht - Zulte Waregem: Davy De fauw en Mbaye Leye vieren de 0-1 op Anderlecht. Essevee was dicht bij de titel.
Anderlecht – Zulte Waregem: Davy De fauw en Mbaye Leye vieren de 0-1 op Anderlecht. Essevee was dicht bij de titel.© BELGAIMAGE

‘Het aparte aan die finale in De Kuip was dat er toen 20.000 fans van Roda JC present waren, allemaal verkleed in geel en zwart. De bekercampagne leefde er enorm. Enkele (ex-)spelers, onder wie boegbeeld Ger Senden, gingen zelfs de dag ervoor naar de kerk om hulp van hierboven te vragen. Op weg naar het stadion zagen we ook een filmpje van alle bussen die in een colonne naar Rotterdam vertrokken en waarin alle clubmedewerkers ons een ondersteunende boodschap meegaven.

‘Tevergeefs: 2-0, al na een halfuur. Van de match weet ik zelfs niet veel meer. Beleefd in een vreemde roes, misschien omdat het mijn eerste finale was. Ik herinner me wel nog dat we naast een medaille ook een badjas kregen. Een bádjas, ja – een rode voor de winnaars, een witte voor de verliezers. Blijkbaar een marketingtruc van bekersponsor Amstel. Of ik die nog heb? Ja, tuurlijk! Zo’n prachtig souvenir kan ik toch niet weggooien?’ ( lacht)

3 juni 2009: Cambuur – Roda 2-2

‘Na vijf jaar Sparta heb ik ook vijf seizoenen bij Roda JC gespeeld. Geen toeval, een weloverwogen keuze zelfs. Een club immers met een mijnhistorie, van de kompels, waar fans harde werkers zoals ik erg apprecieerden. Ik was ook nooit geblesseerd, werd ook daar kapitein. Alleen jammer dat het na de eerste twee seizoenen, met onder meer die bekerfinale, bergaf is gegaan, wegens financiële problemen. In het seizoen 2008/09 stonden we na de voorlaatste speeldag zelfs achttiende en móésten we winnen op Feyenoord om de degradatie te ontlopen, wat ons in jaren niet gelukt was. Op afzondering dachten we: hoe gaan we dát doen?

‘Als bij wonder kwamen we na 20 minuten echter al 0-2 voor. Na 75 minuten stond het 2-3 en in de ultieme slotfase mocht Feyenoord een vrijschop nemen. Mijn ploegmaat Marcel Meeuwis toen, half lachend, half smekend, tegen Roy Makaay: ‘Schiet hem als-je-blieft niet binnen!’ En hij gíng ook niet binnen! ( lacht)

‘Door die zege eindigden we in extremis als zestiende. Maar dan volgden nog de degradatie/promotieplay-offs. Voor het allesbeslissende duel op Cambuur hadden we een groot probleem: wegens veel geblesseerden en geschorsten moesten we jongens uit de reserven plukken. Ik zie me nog Wesley Schors, een 19-jarige spits, moed inpraten: ‘Doe gewoon je stinkende best, je kunt niets verkeerds doen.’

‘Het werd een knotsgekke match. In de 86e minuut scoren we de 1-1, om in de verlengingen 1-2 voor te komen. Gered! Dáchten we. Want in de 119e minuut: 2-2… Penalty’s dus, waarin ik de tweede moest trappen, na al een eerste misser van een ploegmaat. Nooit zó veel druk gevoeld bij een strafschop. Gelukkig ging hij binnen, en uiteindelijk wonnen we die penaltyreeks. Een even grote vreugde als bij de promotie met Sparta. Misschien zelfs nog groter, omdat we na maanden van ellende tweemaal door het oog van de naald waren gekropen. Om uiteindelijk in de hemel te belanden.’

19 mei 2013: Anderlecht – Zulte Waregem 1-1

‘Eén keer in mijn hele carrière heb ik gehuild, na deze kampioenswedstrijd op Anderlecht. Zulte Waregem had dan ook een ongelofelijk seizoen beleefd. Met fantastische spelers als Berrier, Hazard, Leye, Malanda… zelfs het beste voetbal gebracht. Drie vierde van België stond dus achter ons. En hoewel die titelkoorts voor Essevee totaal nieuw was, geloofden we er echt in. Trouwens ook de peptalk van Francky Dury vooraf: ‘Geniet ervan. Speel met lef. En durf te voetballen, op ónze manier.’ Waarop hij een filmpje met fragmenten uit de film The Gladiator toonde, gemixt met best-of-beelden van elke speler.

‘Ons zelfvertrouwen steeg nog meer toen het bij Anderlecht niet vlotte en wij in de 57e minuut de 0-1 scoorden. Een goal van Jens Naessens, die zo extatisch was dat hij helemaal naar de andere kant van het veld liep. Leye en ik pakten elkaar vast en dachten: het gaat gewoon gebeuren! We worden kampioen! Maar dan, amper twee minuten later: die stomme afgeweken vrijschop van LucasBiglia die in doel dwarrelde. De hemel viel op ons hoofd, al hebben we snel de rug gerecht en Anderlecht, weliswaar zonder grote kansen, dat laatste halfuur op eigen helft vastgezet. Je zag de paniek in hun ogen, CheikhouKouyaté pakte zelfs nog rood op het einde. Helaas bleef het 1-1 en was de titel voor Anderlecht.

Besiktas - Club Brugge: Toekijkend bij een actie van Ramon Motta in de Europa Leaguewedstrijd van Club Brugge op Besiktas.
Besiktas – Club Brugge: Toekijkend bij een actie van Ramon Motta in de Europa Leaguewedstrijd van Club Brugge op Besiktas.© BELGAIMAGE

‘Die titel zo uit handen zien glippen… De grootste ontgoocheling uit mijn carrière, ja. Omdat we het écht verdiend hadden. Van de Anderlechtfans kregen we zelfs applaus. Een schrale troost echter: in de kleedkamers kon je een speld horen vallen, net als op de terugreis naar Waregem. Tot ik berichten hoorde dat de Markt vol stond met duizenden supporters. In de bus heb ik, als kapitein, de jongens daarom toegesproken: ‘Logisch dat jullie teleurgesteld zijn, maar wees trots op wat we gepresteerd hebben. De fans staan op ons te wachten, probeer er het beste van te maken en te genieten van dit unieke moment.’ Eenmaal op de Markt sloeg de sfeer helemaal om, een ontvangst alsof we net de titel hadden gepakt. Zo werd het toch een fantastisch feest. ’s Avonds laat wel nog ontsierd door de eerste signalen over de fameuze stamnummersaga met Patrick Decuyper. Maar daar praat ik niet meer over.’ ( lacht)

19 maart 2015: Besiktas – Club Brugge 1-3

‘Nooit zo’n sfeer beleefd als in het Atatürkstadion van Besiktas, tijdens die terugmatch in de achtste finales van de Europa League. Het begon zelfs al de nacht ervoor, toen Turkse supporters urenlang voor ons hotel op trommels klopten en vuurwerk afstaken om te proberen ons wakker te houden. De rit naar het stadion, de dag erna, was al even hels. Normaal twintig minuutjes, maar die duurde zeker een uur. Nochtans begeleid door vijf gepantserde wagens reden we ons compleet vast op een snelweg met vijf rijstroken. Besiktassupporters stapten zelfs uit om op onze bus te kloppen.

‘Het grootste kabaal moest nog volgen, in het stadion, al een uur voor de wedstrijd, toen we het gras gingen inspecteren. Dán al zaten er 30.000 fans te fluiten en te joelen, we konden elkaar amper verstaan. En nog minder tijdens de match, met dubbel zoveel Turken.

‘Ik begon op het middenveld, voor het eerst, samen met Timmy Simons. Michel Preud’homme gebruikte me als twaalfde man op zowat alle posities: van linksachter tot de 10, en zelfs eens in de spits. Hij wist dat ik overal mijn plan trok en ik er altijd mijn kop voor legde – of ik nu startte of inviel. Tegen Besiktas lukte dat ook goed, als duo met Timmy. Tot de 1-0 viel, we moesten scoren en Michel me na een uur wisselde voor Gedoz. Amper een minuut later: 1-1, via TomDe Sutter, waarna Bolingoli er op de counter 1-2 en 1-3 van maakte. Geplaatst voor de kwartfinales! Het werd plots veel stiller in het stadion.

‘Hét beeld van de match was de Grote Verdwijntruc van Obbi Oulare na die laatste goal. Hij haperde bij zijn sprong over de ledboarding, viel erachter en leek plots van de aardbol verdwenen. Hilarisch! Daar hebben we nog lang mee gelachen.’

15 mei 2016: Club brugge – Anderlecht 4-0

‘Wat niet lukte met Zulte Waregem, lukte wel met Club Brugge: tegen Anderlecht de titel veroveren. Mijn eerste in de hoogste afdeling, op mijn 34e, en de eerste na een eeuwigheid wachten voor Club. Nooit zal ik de busrit naar het stadion vergeten. Duizenden supporters stonden ons op te wachten, om ons op te peppen. Ik film niet gauw iets met mijn smartphone, maar dát wel – hoewel we door het Bengaals vuur vooral veel rook zagen. Kippenvel, die ontvangst. In de bus werd het zelfs stil, iedereen was enorm onder de indruk.

‘Zo kregen we wel een adrenalinestoot, en nóg een tijdens de opwarming, door de kolkende sfeer ín het stadion. We waanden ons onoverwinnelijk, straalden dat ook uit. En als je dan na een halfuur al op 2-0 staat, twee keer Diaby, dan voetbal je helemaal op een andere planeet. Ik zat weliswaar op de bank, maar die kriebels in mijn buik: een héérlijk gevoel.

‘Mijn invalbeurt in de 88e minuut, voor Timmy Simons – de ene veteraan in plaats van de andere – maakte het extra speciaal. Een onvergetelijk moment. Heel mooi van Preud’homme dat hij me dat gunde – een gevoelsmens, hé. Na vijf minuten de ziel uit mijn lijf te lopen, ondanks de 4-0, volgde de explosie van emoties. Eíndelijk kampioen, een kinderdroom. Het feest achteraf, net als de rit in de open bus door het Brugse centrum en de podiumviering, was onbeschrijflijk. Ook omdat ik de titel met Club behaalde, waar ik als vijfjarige begon te voetballen en tot mijn twintigste had gespeeld, voor ik naar Nederland trok. De cirkel was rond.

‘Twee dagen later kon ik bovendien via Instagram bekendmaken dat ik vader zou worden. Inclusief echografiebeeld, en een foto van Delphine en mij in Jan Breydel, mét de kampioensbeker. Gelukkiger kan een mens niet zijn.’

Zeven memorabele duels van Davy De fauw
© BELGAIMAGE

Davy De fauw

Geboren

8 juli 1981

1986-2002

Club Brugge

2002-2006

Sparta Rotterdam

2006-2011

Roda JC

2011-2014

SV Zulte Waregem

2014-2016

Club Brugge

2016-2018

SV Zulte Waregem*

*Voor Essevee speelde Davy De fauw al 137 wedstrijden in de reguliere competitie, 23 in PO1, 9 in PO2 (in de veronderstelling dat hij dinsdag op Lierse speelde), 13 bekermatchen, 16 Europese duels en 1 supercup: in totaal 199.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content