De kleur van de leiderstrui doet misschien anders vermoeden, maar de Giro is altijd een koers geweest voor echte mannen. Hoewel: één unieke bladzijde uit de rijke geschiedenis van de wedstrijd is ooit geschreven door een vrouw.
Ze heette Alfonsina Strada – met haar meisjesnaam Morini – en schreef zich op haar 33e in voor de Giro van 1924.
Voor die editie waren de ploegen van de fietsenconstructeurs geweigerd omdat ze startgeld eisten. De weg lag open voor de isolati, de zogenaamde onafhankelijken, die op eigen kosten deelnamen.
Terwijl de fascistische ideologie het ideaal van de moeder aan de haard predikte, wilde Strada bewijzen dat vrouwen geen inferieure wezens zijn.
In de Giro van 1924 brengt ze zeven etappes tot een goed einde en ze laat daarbij af en toe zelfs enkele mannelijke collega’s achter zich. Ze staat na zeven ritten 43e gerangschikt, op ruim 17 uur van de leider.
In de achtste rit, die bijna 300 km lang is, finisht ze echter na de tijdslimiet, zigzaggend – zo wil de overlevering – op bijna drie uur en drie kwartier van de winnaar.
Toch zal Strada ook nog de vier resterende etappes meefietsen. Ze wordt niet meer opgenomen in het algemene klassement, maar bewijst de vrouwenbeweging een dienst.
Niettemin zou het nog tot 1988 duren voor de vrouwen op sportief vlak kregen wat ze verdienden: een eigen wielerronde door Italië.
Op de erelijst is de Italiaanse Fabiana Luperini met vijf eindzeges de prima donna. Dit jaar strijden de dames om de roze trui van 2 tot 11 juli.
