Blockhaus: hoe Eddy Merckx won op een ‘Duitse’ berg in Italië

© Belga Image
Jonas Creteur
Jonas Creteur Sportredacteur bij Knack.

Zondag trekt het Giropeloton richting Blockhaus, een van de zwaarste beklimmingen van de Apennijnen waar Eddy Merckx in 1967 zijn allereerste zege in een grote ronde behaalde.

Blockhaus? Het klinkt vreemd voor een beklimming in de Italiaanse Abruzzen, ver weg van Duitsland of Oostenrijk. De Duitse naam is afkomstig van een garnizoen dat er in de jaren 1860 in een stenen gebouw gevestigd werd om lokale roversbendes te bekampen. Het werd aangevoerd door een commandant van… Duitse origine. Vandaar Blockhaus.

De top op 2142 meter, waar dat gebouw ooit stond, zullen de renners zondag echter niet bereiken, want de finish ligt al op 1665 meter hoogte – om mogelijke sneeuwval te vermijden.

De beklimming stond oorspronkelijk ook bekend als de Majella, naar het gelijknamige massief in de Apennijnen. Girobaas Vincenzo Torriani vond in 1967 dat Blockhaus echter meer intimiderend klonk. En dus werd die naam gebruikt. Sindsdien bleef de naam plakken, ook in de vijf volgende keren dat de Girorit er aankwam (1968, 1972, 1984, 2006 en 2009). De laatste winnaar was Franco Pellizotti.

De Blockhausbeklimming zal niettemin vooral voor altijd gelinkt worden aan Eddy Merckx en diens eerste ritzege in de Giro van 1967.

Door een gure wervelwind was het die dag barkoud. Op de klim gaven de oud-ploegmaats Felice Gimondi en Vittorio Adorni elkaar geen duimbreed toe. Uiteindelijk was het Gimondi’s adjudant Italo Zilioli die daarvan profiteerde en zich onweerstaanbaar losrukte. Voor de ‘Italiaanse Poulidor ‘ wenkte een prestigieuze etappeoverwinning, maar op de laatste flanken sloeg zijn droom stuk.

Achter de rug van Zilioli dook als een duivel uit een doosje een zwart-wit silhouet op: een renner van Peugeot die nog 22 moest worden, maar de Italiaan gezwind ter plekke liet en doorstoomde naar zijn allereerste ritwinst in een grote ronde. “Tot gisteren stond hij bekend als klassiekeroverwinnaar,” schrijven de kranten daags nadien, “maar Eddy Merckx heeft zich nu ook gevestigd als ronderenner.”

Het eerste ritsucces leidde de Brusselaar bij zijn debuut naar de derde plek in het tussentijdse klassement. Maar tegen het einde van de Giro rezen bij veel waarnemers toch weer twijfels over zijn mogelijkheden als rondecoureur.

Merckx viel terug naar de negende plaats, op bijna twaalf minuten van Gimondi. Zijn verklaring: een beginnende bronchitis, niet verwonderlijk na de rit door de regen en mist naar de in die tijd nog onverharde Tre Cime di Lavaredo.

Een jaar later zal Merckx, weer tussen de sneeuwvlokken, op die Tre Cime di Laveredo, de basis leggen voor zijn eerste eindzege in Giro. En bevestigen dat hij wel degelijk ook een ronderenner was.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content