Botst Sagan op de vloek van de regenboogtriple?

© BELGAIMAGE
Jonas Creteur
Jonas Creteur Sportredacteur bij Knack.

Peter Sagan kan zondag de eerste renner ooit worden die drie keer op rij de wereldtitel bij de profs verovert, maar dan moet hij wel afrekenen met de vloek van de ‘regenboogtriple’.

Alfredo Binda (1927, 1930, 1932), Rik Van Steenbergen (1949, 1956, 1957), Eddy Merckx (1967, 1971, 1974) en Oscar Freire (1999, 2001, 2004): alle vier slaagden ze erin zich tot drie keer toe tot wereldkampioen bij de profs op de weg te kronen.

Driemaal op rij de regenboogtrui aantrekken is echter geen enkele renner ooit gelukt. Meer zelfs: bij de derde poging ging het voor Georges Ronsse, Rik Van Steenbergen, Rik Van Looy, Gianni Bugno en Paolo Bettini, de renners die de dubbel realiseerden, telkens om een of andere reden (faliekant) mis. Een overzicht.

Georges Ronsse

Na titels in Boedapest (1928) en Zürich (1929) wil Georges Ronsse in eigen land, in Luik, de eerste WK-triple realiseren. In de finale raakt hij voorop met eeuwige rivaal Alfredo Binda en Emile Joly, maar die wordt door een volgwagen omvergereden. Ook Binda en Ronsse vallen, maar blijven voorop. In plaats van door te gaan beginnen ze echter te ruziën en steeds trager te rijden. Tot Ronsse de Italiaan 50.000 frank belooft en Binda instemt.

Wanneer de Belg aan de kant van de weg een journalist twee vingers ziet opsteken, denkt hij: ‘Twee minuten voorsprong, we zijn safe.’ In werkelijkheid zijn Learco Guerra en Kurt Stöpel op komst. Meteen na de samensmelting versnelt Guerra. Er rest Ronsse niets anders dan het gat te dichten. Hij verspeelt daarbij veel energie en rolt de rode loper uit voor… Binda. Die zit in zijn wiel en snelt naar zijn tweede wereldtitel.

Rik Van Steenbergen

Na winst in Ballerup (1956) en Waregem (1957), wordt in 1958 in Reims de heerschappij van Rik I abrupt afgebroken door de Italiaan Ercole Baldini. De Belgische ploeg draait vierkant. “Maar,” geeft Van Steenbergen later toe, “zelfs mét een goeie ploeg rond mij was ik geen wereldkampioen geworden. Baldini had een superdag. Ik duidelijk niet. Ik voelde geen greintje kracht in de benen.” Ontmoedigd gaf de Antwerpenaar op.

Rik Van Looy

Na de regenboogtrui te hebben veroverd in Hohenstein (1960) en Bern (1961) twijfelen weinigen eraan dat Rik Van Looy in 1962, in het Italiaanse Saló, een derde keer het WK zal winnen. Een mooier decors dan zijn trainingsparcours aan het Gardameer kan de Keizer zich immers niet inbeelden.

In aanloop naar het WK raakt zijn voorbereiding echter verstoord wanneer Van Looy op de piste in Gent, trainend achter een derny, zijn sleutelbeen breekt. Rik II start nog wel, maar komt er niet aan te pas wanneer negen ronden voor het einde de Fransen Jean Stablinski en Georges Groussard de boel laten ontploffen. In de voorlaatste ronde rijdt Stablinski solo naar de titel. Van Looy eindigt pas als dertigste op bijna vier minuten.

Gianni Bugno

Gianni Bugno krijgt na wereldtitels in Stuttgart (1991) en Benidorm (1992) in Oslo de kans om zijn annus horribilis wat op te fleuren. In de Amstel Gold Race werd de Italiaan in de spurt geklopt door Rolf Järmann en ook Giro en Tour vielen tegen.

De regenboogstrijd in Noorwegen wordt echter een nog groter fiasco. In het hondenweer voelt Bugno zich als een bijzonder slechte stuurman – ook in afdalingen overvalt hem vaak een panische schrik – als een vis op het droge. Hij valt verschillende keren, stopt zelfs aan de boxen om lucht uit zijn banden te laten, en geeft een ronde voor het einde ontmoedigd op.

Paolo Bettini

Als tweevoudig titelverdediger (in Salzburg 2006 en Stuttgart 2007), trekt Paolo Bettini in 2008 als topfavoriet naar het WK in eigen land, in Varese. Zeker nadat hij in de Vuelta met twee ritzeges blijk heeft gegeven van een blakende conditie.

Het moet een orgelpunt van een schitterende carrière worden, want de avond voor het WK kondigt de Italiaan totaal onverwacht zijn afscheid aan. De regenboograce zal zijn laatste koers worden.

De Krekel wordt echter enorm geviseerd, met name door de Belgen en de Spanjaarden met kopmannen Tom Boonen, Alejandro Valverde en Oscar Freire. Daar kunnen zijn landgenoten echter van profiteren. Twee ronden voor het einde binden Alessandro Ballan, Davide Rebbelin en Damiano Cunego de kat de bel aan. Greg Van Avermaet schuift mee, net als Jurgen Van Goolen, Philippe Gilbert en Nick Nuyens.

Boonen blijft in het peloton achter met… Bettini. Die gunt zijn Italiaanse ploegmaats voorin hun kans op eeuwig roem – Vincere Insieme, Samen Winnen, het motto dat hij van ploegleider Patrick Lefevere geleerd heeft.

Met succes: Ballan snelt op het einde weg en blijft net uit de greep van de aanstormende achtervolgers. Cunego wordt zelfs nog tweede, Rebbelin vierde. Nuyens eindigt als eerste Belg pas als negende. Een vloekende Boonen en een glimlachende Bettini finishen op bijna vijf minuten.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content