De bokser in Stijn Devolder

© Belga Image
Jonas Creteur
Jonas Creteur Sportredacteur bij Knack.

Schrik niet als u zondag op 26 kilometer van de aankomst plots een zwart-witte trui uit het peloton naar voren ziet schieten.

Zondag 6 april 2008. Op de Eikenmolen, 25 kilometer voor de finish van de Ronde van Vlaanderen, acht Stijn Devolder zijn moment gekomen. Hij knalt weg uit een grote kopgroep. Veel te vroeg, denkt iedereen. Maar wanneer de West-Vlaming zijn voorsprong uitbouwt, wordt zijn kopman Tom Boonen steeds zenuwachtiger. Hij moet blijven zitten en wachten. Ook Quick-Stepploegleider Wilfried Peeters kan Sterke Stijn niet intomen, want die heeft – op aanraden van die andere QS-ploegleider en vertrouwensman Dirk Demol – slim zijn oortje uitgetrokken.

De Belgische kampioen stoomt onverstoorbaar door. Langeveld, Nuyens, Flecha: allen likken ze nog bijna zijn hielen, maar ze stranden op enkele seconden. Na een magistrale solo behaalt Devolder de mooiste zege uit zijn carrière. Zelfs ene Lance Armstrong is onder de indruk, want die stuurt meteen een sms met felicitaties naar zijn ex-ploegmaat.

Alleen in de lobby

De bokser in Stijn Devolder

Ruim drie uur later. In het Ibis Hotel in Aalst zijn alle renners, ploegleiders, mecaniciens en verzorgers van Quick-Step na een etentje in een opvallend koele sfeer – kopman Boonen heeft niet gewonnen – al huiswaarts vertrokken. Eén man blijft over in de lobby: Stijn Devolder (op ondergetekende na, die zich een hele avond in zijn spoor heeft gezet voor een reportage in Krant van West-Vlaanderen)

Een bizar beeld: de Rondewinnaar, enkele uren ervoor toegejuicht door honderdduizenden wielerfans, die nu moederziel alleen in een zetel naar zijn gsm staart. En wacht op zijn vrouw Tamara die, zo blijkt later, door een platte autobatterij te laat thuis vertrokken is.

De bokser in Stijn Devolder
© Belga

We proberen een gesprek aan te knopen, maar als vriend van de stilte geniet Devolder vooral innerlijk, ook wanneer zijn supportersclub hem later die avond als een held onthaalt. Lang blijft Briek – zijn bijnaam – daar niet. Liever trekt hij naar de frituur voor ne groten met een bickyburger. Een beloning vooral zo veel afzien, in de koers, maar nog meer in de trainingen ervoor.

High worden

Twee jaar later. Nadat hij op dezelfde wijze als in 2008 – met een indrukwekkende solo – ook in 2009 Vlaanderens Mooiste heeft gewonnen, laten we Devolder in een interview voor Sport/Voetbalmagazine over zijn passie voor de Ronde van Vlaanderen spreken. De zwijgzame West-Vlaming is verdwenen, honderduit vertelt hij over hoe hij zich elk jaar maniakaal klaarstoomt voor zíjn koers.

Door steevast in het weekend van Milaan-Sanremo in zijn eentje het héle Rondeparcours te verkennen, door na de woensdagrit in de Driedaagse De Panne-Koksijde nog bij te trainen, door op zaterdag een hele dag in bed te liggen, door op zondagochtend een gloednieuw koerstenue aan te trekken en vooral door een ondoordringbare cocon rond zich te creëren. ‘Zo beland ik in een soort trance, alsof ik high word. Ik krijg extra energie, die toeneemt naarmate míjn dag nadert. Gewoon omdat de wil om te winnen zo groot is.’

Schrik dus niet, als u zondag op 26 kilometer van de aankomst plots een zwart-witte trui uit het peloton naar voren ziet schieten.

En, besluit Devolder poëtisch: ‘De Ronde van Vlaanderen is een boksmatch: wie het langst blijft rechtstaan, wint. Ik weet dat als ik écht goed ben er mij in een man-tegen-mangevecht niemand kan kloppen. Want dan deel ík de klappen uit!’

Terugvechten

Vandaag, vijf jaar later. Een periode waarin hij nog twee Belgische titels heeft veroverd – telkens na een lange solo -, maar waarin de eigenzinnige Devolder meermaals werd afgeschreven. Niet eens onlogisch, nadat hij vaak maandenlang uit beeld verdween en kilo’s overgewicht meezeulde.

Maar telkens als de Ronde van Vlaanderen naderde, stond de tweevoudige winnaar toch weer messcherp in de boksring. Zoals in 2013, toen hij de weg plaveide voor de zege van zijn kopman Fabian Cancellara. Vorig jaar leek hij zelfs nóg beter – “in de vorm van zijn leven”, aldus ploegleider Dirk Demol -, maar Volderke kon in de Ronde zijn superbenen niet laten wentelen na een zware val in aanloop naar de Paterberg.

Een immense ontgoocheling die de dan 34-jarige flandrien definitief knock-out had kunnen slaan. Maar zie: een jaar later is de Mohammed Ali in Devolder opnieuw verrezen. Alles voor de Ronde. En dus trok Sterke Stijn al daags na Tirreno-Adriatico naar Nokere Koerse, om na de finish nog 60 kilometer bij te trainen en thuis te komen met 260 kilometer op de teller. Drie dagen later, de zaterdag voor Milaan-Sanremo, trok hij weer op pad, deze keer voor een training van ácht uur en ruim 300 kilometer.

De bokser in Stijn Devolder
© Belga

Een zware val in Dwars door Vlaanderen – opnieuw in de afdaling naar de Paterberg – mepte hem even tegen het canvas, maar in de Driedaagse De Panne blonk de Trekrenner als vanouds. Na de val van Fabian Cancellara in de E3 eiste hij zelfs on-devolderiaans resoluut het kopmanschap op. Om zich daarna terug te trekken in zijn cocon en weer high te worden.

Derde recordzege?

Schrik dus niet, als u zondag op 26 kilometer van de aankomst plots een zwart-witte trui uit het peloton naar voren ziet schieten. Op de Hotond, de helling waar Devolder in 2007 Boonen en Gilbert uit het wiel knalde op weg naar zijn eerste Belgische titel.

Het lanceerplatform richting een derde recordzege in de Ronde? Het kan. Zeker in een koers zonder het koningskoppel Boonen-Cancellara en met tien favorieten die elkaar (misschien) zullen beloeren. Een ideaal scenario voor een nieuwe solo van Stijn Devolder, de bokser die van zichzelf weet dat hij in zo’n kamp als langste recht kan blijven. Een gladiator, Spartacus genaamd, zal het thuis in Zwitserland graag zien gebeuren.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content