De sportmomenten van het jaar: de vreugdetranen van een hoestende Chris Froome

© Belga Image
Jonas Creteur
Jonas Creteur Sportredacteur bij Knack.

Tot het einde van het jaar blikt redactie van Sport/Voetbalmagazine elke weekdag terug op 2017 aan de hand van de opmerkelijkste sportmomenten. Een eigenzinnige selectie. Vandaag: de zelden geziene emoties, en opvallende kuchjes, van Chris Froome.

Op 9 september verzekerde Chris Froome zich van eindwinst in de Vuelta. Dat leidde tot zelden geziene emoties bij de Brit. En tot opvallende kuchjes.

Hij omarmde een verzorger van Team Sky, kuchte, deed zijn bril af, hoestte, wreef de opwellende tranen uit zijn ogen, schuddebolde bij de vraag van een journalist, gaf zijn ploegmaat/boezemvriend Wout Poels een dank je-klopje op diens rug, wreef opnieuw in zijn vochtige ogen, kuchte nog eens, sprak in zijn microfoontje om zijn andere ploegmaats te bedanken, om dan met een kamerbrede glimlach richting het podium te rijden.

Chris Froome is voor de buitenwereld geen charismatische renner, maar op de top van de Angliru, het monster van Asturië, viel zijn ijsgekoeld masker toch even af. Eindelijk – na drie tweede plaatsen, valpartijen, ziektes, wachten op ploegmaat Bradley Wiggins – had hij zijn zó begeerde eindoverwinning in de Vuelta binnengehaald. En na een eerdere zege in de Tour iets gepresteerd wat geen enkele coureur hem had voorgedaan, die twee grote rondes in die volgorde winnen.

En dus werden de emoties de hoestende en proestende Froome, overweldigd door vreugde, hem even te veel. Na wat, zoals vorige woensdag is gebleken, ook een zeer moeilijke week was geweest. Met acute astmasymptomen die hem noopten om (al dan niet te veel) Salbutamol in te nemen. Symptomen die op de top van de Angliru plots zichtbaar werden, waar weinigen op dat moment acht op sloegen, maar die na vorige week in een nieuwe context geplaatst kunnen worden.

Het ironische is dat dat kuchen en hoesten, en de (foute?) manier waarop Froome dat heeft verholpen, hem een schorsing kunnen opleveren. Waardoor hij niet alleen zijn felbegeerde Vueltazege kan kwijtraken, maar ook een volgende droom zal moeten opbergen.

Want wat zei Froome na die rit op de Angliru, toen hem gevraagd werd of hij misschien overwoog om in 2018 ook de Giro te rijden, en om zo de drie grote rondes op een rij te winnen? “Het zou een risico zijn – de vijfde Touroverwinning blijft the golden prize -, maar wie weet.”

Enkele weken later bleek dat de Keniaanse Brit – terwijl hij al op de hoogte was van zijn afwijkende Salbutamoltest – die uitdaging effectief wilde aangaan. Om én zijn eerste Giro én een vijfde Tour op zijn naam te schrijven – víér grote rondes na elkaar.

Overal, in de media, door ex-kampioenen en bij het grote publiek, werd Froome daarop geprezen. Eindelijk zouden hij en zijn Skybots eens uit hun comfortzone stappen en een risico nemen, met de ambitie om wielergeschiedenis te schrijven.

Twee weken later lag zijn imago aan diggelen door Salbutamol-gate. Al dan niet terecht opgeknoopt aan de hoogste boom, het tegendeel moet hij nog bewijzen.

Eén ding lijdt weinig twijfel: als Froome – al dan niet voor/na de Giro of Tour 2018, want het wordt een lange juridische weg – zijn verhoogde Salbutamol zou kunnen verklaren, aan die Giro/Tour kan starten, en de bijna onhaalbaar geachte grandslam verwezenlijkt, dan zullen er nog meer tranen vloeien dan op de Angliru.

Benieuwd of hij op het eindpodium in Rome en Parijs dan evenveel zal hoesten.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content