Het Belgische wielervoorjaar in vijf cijfers

Wat moeten we onthouden van de prestaties van de Belgische renners en ploegen tijdens het voorbije wielervoorjaar? Een analyse aan de hand van vijf cijfers.

Het aantal toptienplaatsen dat Greg Van Avermaet dit voorseizoen verzamelde, waaronder vijf derde plaatsen, in onder meer de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Met ook nog een vijfde stek in de Amstel Gold Race was hij de enige renner die in drie klassiekers top vijf reed.

Ontegensprekelijk alweer de beste Belg dus, maar een grote zege zat er alweer niet in voor Greg Van Regelmaat. In zijn carrière (sinds 2007) eindigde hij al liefst 26 maal tweede, evenveel keer derde, 25 maal vierde én evenveel keer vijfde in UCI-koersen.

Daar staan 20 overwinningen tegenover, of een zegepercentage van 16,36 procent op 122 topvijfplaatsen. Niet eens zo slecht, met de belangrijke kanttekening dat van die 20 gewonnen wedstrijden er amper drie tot de WorldTourcategorie (ritten in de Vuelta, EnecoTour en Tirreno-Adriatico) behoorden en dat alleen Parijs-Tours een (relatief) grote eendagswedstrijd is.

Van Avermaets reputatie van ‘net-niet’-coureur in de klassiekers is dus niet alleen perceptie. Met name omdat de 29-jarige Oost-Vlaming dan steevast op een snellere/betere concurrent botst of tactisch in de fout gaat, zoals in de Ronde van Vlaanderen, toen hij niet meeging met Niki Terpstra en Alexander Kristoff op de Kruisberg, terwijl hij ervoor wel op de (verkeerde) momenten had gedemarreerd. En speelt hij het wél slim, dan zit Van Avermaet bij BMC in een Philippe Gilbert-dwangbuis, zoals in de Amstel Gold Race toen hij voorop was met Jakob Fuglsang.

Het aantal levensjaren van Tiesj Benoot, de Lotto-Soudalrenner die met zijn vijfde plaats de jongste renner in zéstien jaar en de eerste neoprof sinds 1974 werd die een toptienplaats in de Ronde van Vlaanderen behaalde.

Drie jaar ouder is al Yves Lampaert, maar in zijn eerste jaar bij een WorldTourploeg (Etixx-Quick-Step) is winst in de Driedaagse van West-Vlaanderen en vooral een zevende stek in Parijs-Roubaix niettemin knap. Samen met de ook 24-jarige Edward Theuns, tweede in Dwars door Vlaanderen en de Scheldeprijs plus winst in de Ronde van Drenthe, zijn zij de Belgische revelaties. Voor het grote publiek misschien onverwacht, maar volgers van het jeugdwielrennen en van opleidingsploeg Topsport-Vlaanderen weten al langer dat de drie heel wat in hun mars hebben.

Dat leeftijdsgenoot Tim Wellens over veel talent beschikt, bewees hij vorig jaar al, en dus waren de verwachtingen voor de klimklassiekers hooggespannen. Ondanks een moedige aanval in de Waalse Pijl viel echter zowel de Amstel (19^e) als Luik-Bastenaken-Luik (93^e) tegen. De Limburger eindigde wel als tiende in Parijs-Nice en als tweede in een rit in de Ronde van het Baskenland, maar hijzelf en Lotto-Soudal hadden op meer gehoopt. Misschien iets te vroeg gepiekt, haalde manager Marc Sergeant aan.

Niettemin nogmaals een bewijs dat jonge renners niet te vroeg opgehemeld mogen worden. En dat we van Wellens allerminst een Tourwinnaar of zelfs een kandidaat voor de top tien moeten maken. Zoals ook Benoot, Lampaert of Theuns nog geen Tom Boonen zijn.

Dat heeft Van Avermaet en vooral ook Sep Vanmarcke afgelopen voorjaar ondervonden. Gehinderd door pech in de Omloop, de E3 Harelbeke en Parijs-Roubaix, maar ook zonder lekke band of kapot schoenplaatje schoot hij in Gent-Wevelgem en de Ronde simpelweg tekort. Op zijn 26^e heeft de -West-Vlaming echter nog tijd om te groeien, al mag die grote zege niet te lang op zich laten wachten.

Het aantal podiumplaatsen van Lotto-Soudal in de voorjaarsklassiekers, semiklassiekers inbegrepen. Ondanks de attractieve koersstijl die de ploeg veel sympathie opleverde, is dat te weinig. Mede door de tegenvallende Wellens en Jelle Vanendert (30), maar ook omdat Jürgen Roelandts (29) op zijn limieten lijkt te botsen. Voor het eerst kon de Vlaams-Brabander zich voorbereiden zoals hij het wilde – minder koersen, meer trainen – en naar eigen zeggen verkeerde hij ook in de conditie van zijn leven, maar verder dan een 11^e stek in Milaan-Sanremo, twee 7^e plaatsen in de E3 Harelbeke en Gent-Wevelgem en een 8^e in de Ronde, raakte hij niet. In Parijs-Roubaix kon Roelandts een solo vanop Carrefour de l’Arbre ook niet afronden. Zoals ook zijn moedige, maar tevens naïeve aanval in Gent-Wevelgem, vruchteloos bleek.

Toch kan Lotto-Soudal zich optrekken aan al tien zeges, waaronder drie ritten in WorldTourkoersen met André Greipel en Tony Gallopin in Parijs-Nice en Jens Debusschere in Tirreno-Adriatico. De Belgische kampioen zorgde in de Laars samen met Greg Van Avermaet trouwens voor de enige twee vaderlandse zeges in de Champions League van het wielrennen tot nu toe.

Hij werd ook 7^e in Kuurne-Brussel-Kuurne, 8^e in Dwars door Vlaanderen, 5^e in Gent-Wevelgem en 9^e in Parijs-Roubaix. Mooi, maar ook bij de 25-jarige West-Vlaming rijst de vraag of er voldoende Boonen-DNA in hem zit om ooit één (of meerdere) grote klassieker(s) te winnen.

De tiende plaats van Wellens in Parijs-Nice was de enige Belgische toptienstek in het eindklassement van de vijf WorldTourrittenkoersen (Tour Down Under, Parijs-Nice, Tirreno-Adriatico, Catalonië, Baskenland) en in de twee klimklassiekers (Waalse Pijl en Luik) tot nu toe.

Het bevestigt andermaal de harde realiteit dat ons land, zodra de wegen langer dan een paar kilometer bergop lopen, op internationaal vlak er weinig of niet aan te pas komt. Zeker als ook Gilbert en Vanendert tegen de grond gaan. Voor eerstgenoemde een geldig excuus, want dat hij in topconditie was, bewees zijn klimtijd op de Cauberg in de Gold Race: 1’24”, twee seconden snéller dan op het WK 2012.

Het verschil: toen kon niemand volgen, terwijl Michael Matthews nu aanklampte. En vooral: in 2012 blies de wind vol in de rug, nu vanop zij, waardoor Gilbert de laatste vlakke kilometer niet kon/wilde overbruggen met Matthews in het wiel. Anderzijds had hij geen krachten meer over voor de sprint (tiende). En bovendien lijkt het weinig waarschijnlijk dat de Waal een oppermachtige Alejandro Valverde had geklopt in Luik-Bastenaken-Luik.

Het aantal podiumplaatsen dat Etixx-Quick-Step, ondanks het uitvallen van Tom Boonen, tot dusver veroverde, waaronder 20 zeges met 9 verschillende renners. Alleen Team Sky (47 podiumplaatsen, 19 overwinningen) en Movistar (50 podiumplaatsen, 17 zeges) komen in de buurt. Niet toevallig bekleedt de ploeg van Patrick Lefevere de eerste plek op de WorldTourranking voor teams, waarmee de manager zijn topdrieambitie in dat klassement overtreft.

Vergeten zijn al lang de tactische blunders van tijdens de Omloop Het Nieuwsblad. WorldTour, dáár draait het om, weet Lefevere. En met tweede plaatsen in de E3 Harelbeke (Zdenek Stybar), Gent-Wevelgem (Terpstra), Ronde (Terpstra), Parijs-Roubaix (Stybar), Waalse Pijl (Julian Alaphilippe) en Luik-Bastenaken-Luik (Alaphilippe), plus de spreekwoordelijke kers in de Amstel (Michal Kwiatkowski) en zeges in semiklassiekers als Kuurne-Brussel-Kuurne (Cavendish) en de Strade Bianche (Stybar), heeft hij alle redenen om te lachen.

Ook omdat hij met Alaphilippe (22), Kwiatkowski (24) en de nog steeds ontbolsterende Stybar (29) in álle klassiekers nog jaren goed is. Als Lefevere hen, alle drie einde contract, tenminste in de ploeg kan houden. Met de euro’s van Zdenek Bakala en Marc Coucke mag dat echter geen probleem vormen.