Luik-Bastenaken-Luik: afscheid van een mistroostige aankomst

© BELGA
Jonas Creteur
Jonas Creteur Sportredacteur bij Knack.

Voor de 27e en laatste keer eindigt Luik-Bastenaken-Luik zondag in de Rue Jean Jaurès. Volgend jaar finisht La Doyenne allicht in het centrum van Luik. En dat is geen jaar te vroeg.

Links een warenhuis, een benzinestation en een fastfoodtent. Rechts een bushokje, een café en een garage. Het is het decor van de hondslelijke Rue Jean Jaurès, een grijze verbindingsweg in Ans. Mistroostiger kan de aankomst van een wielerklassieker niet zijn. En toch arriveert Luik-Bastenaken-Luik er al sinds 1992. Vanwaar die keuze?

Dat gaat terug tot eind jaren tachtig, toen de Société du Tour de France de touwtjes van La Doyenne in handen nam. Tot dan lag de finish op de boulevard de la Sauvenière in het Luikse centrum. In 1992 trok de organisatie echter richting Ans, waar de gelijknamige côte, op de Rue Jamar, gecombineerd met de Côte de Saint-Nicolas, op vijf kilometer van de finish, wel een spannend slot moest opleveren.

Die verhuizing werd altijd gelinkt aan wijlen MichelDaerden, maar dat heeft de PS-politicus steevast ontkend. In 1992 was hij immers ‘maar’ schepen in Ans, pas het jaar erna werd hij er burgemeester. Dé man achter de nieuwe aankomst was Arsène Vanhaeren, van Pesant Club Liégeois, dat samen met de Société du Tour La Doyenne organiseerde.

Vanhaeren, afkomstig van Ans, had volgens Daerden immers een goed contact met zijn voorganger-burgemeester. Wat de PS’er later niet belette om elk jaar op het podium te staan blinken en, samen met de Waalse regering, het budgettaire verlies van de klassieker bij te passen.

Hoewel Daerden als burgemeester in 2011 afgezet en opgevolgd werd door Stéphane Moreau doofde de liefde tussen Ans en LBL echter niet uit. De eveneens zeer machtige Moreau, topman van de intercommunale Nethys (ex-Tecteo), verlengde in 2013 met plezier (en met een zak euro’s) het contract van zijn gemeente met Tourorganisator ASO tot 2018.

Een slechte zaak volgens veel volgers, niet alleen wegens de tristesse van de finish, maar ook wegens het moervaste afwachtingsscenario waarin LBL al jaren gebeiteld zit. Met renners die niet meer hun beslissende versnelling plaatsen op La Redoute, de Roche aux Faucons of de Côte de Saint-Nicolas, maar wachten op de ultieme aankomstklim in Ans, voor het opdraaien naar de finish in de Rue Jean Jaurès.

Een scenario dat Alejandro Valverde, dé specialist van zulke aankomsten, maar al te graag omarmde. Of hij zondag het opnieuw, voor een vijfde keer, zal kunnen afmaken in Ans, en daarmee het record van Eddy Merckx kan evenaren, is nog af te wachten. Want eindelijk lijkt er, met Julian Alaphilippe, een jongere renner opgestaan die hem kan kloppen – zie de Waalse Pijl van woensdag. Al blijft La Doyenne, met zestig kilometer meer, nog een ander paar mouwen.

Hoe dan ook wordt het de laatste finish in de mistroostige Rue Jean Jaurès, want ASO verlengt het contract met de gemeente Ans niet. Verwacht wordt dat het volgende week zal bekendmaken dat het met de aankomst van de oudste wielerklassieker terugkeert naar het centrum van Luik.

Dat kan alleen maar een goeie zaak zijn voor de koersliefhebber, zoals ook de verschuiving van de eindstreep van de Amstel Gold Race bewees. Na jaren waarin het geeuwen en wachten was op de ultieme klim van de Cauberg, werd de finish in 2017 verlegd naar Berg en Terblijt, op een vlakke weg.

Twee keer, en zeker in de jongste editie, leverde het een veel spannendere, attractievere finale op. Met respectievelijk slechts zeven en negen coureurs die binnen de halve minuut van de winnaar (Philippe Gilbert en Michael Valgren) arriveerden. De vijf jaar ervoor, met arrivée op de Cauberg, waren dat er gemiddeld 28…

Een nieuwe vlakke finish in Luik zou weleens hetzelfde positieve effect sorteren op het koersverloop van La Doyenne. En dat valt alleen maar toe te juichen, want misschien zullen dan ook de Peter Sagans van deze wereld geneigd zijn om eens een zijstapje te maken richting Wallonië. Wegens meer kans op winst dan op de hellende aankomst in Ans – geschikt voor explosieve lichtgewichtklimmers.

Sowieso wordt LBL dan meer spek voor aanvallers, zoals Tim Wellens en Tiesj Benoot. En dan krijgen we na Philippe Gilbert in 2011 misschien eindelijk nog eens een Belgische winnaar. Want zondag lijkt het in Ans opnieuw op een duel uit te draaien tussen springveren Valverde en Alaphilippe.

Of zou Michael Matthews, op de Muur van Hoei al mooi vijfde, op de iets minder steile helling in Ans, hen wel kunnen volgen? En hen wat verder kunnen kloppen?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content