Michael Boogerd bekent dopinggebruik

© Belga

De Nederlandse oud-wielrenner Michael Boogerd heeft bekend in zijn loopbaan doping te hebben gebruikt.

Michael Boogerd, inmiddels 40, zegt dat hij zich van 1997 tot het einde van zijn carrière in 2007 schuldig gemaakt heeft aan epo, bloedtransfusies en cortisonen. De voormalige kopman van Rabobank geeft woensdagavond in een interview met de NOS openheid van zaken.

Ook de mooiste overwinning uit zijn loopbaan, een bergrit naar La Plagne in de Ronde van Frankrijk van 2002, behaalde Boogerd met behulp van doping. “Ik besef dat die zege in de ogen van het publiek nu misschien besmet zal zijn”, aldus Boogerd in het interview dat woensdag om 19.00 uur te zien is op Nederland 1. Ook bij de zege van Boogerd in de Amstel Gold Race van 1999 was doping gemoeid.

De voormalige prof werd de voorbije weken steeds verder in het nauw gedregen. Eerder gaven zijn oud-ploeggenoten Grischa Niermann, Danny Nelissen en Marc Lotz toe dat ze zich tijdens hun periode bij Rabobank schuldig hebben gemaakt aan verboden middelen. En vorige week gaf de Oostenrijkse dopinghandelaar Stefan Matschiner aan dat Boogerd hem in 2006 en 2007 in totaal 17.000 euro betaalde.

“Ook vaak genoeg clean gereden”

Boogerd vertelt in het vraaggesprek dat hij niet continu doping gebruikte. “Het was in periodes, meestal trainingsperiodes, ter voorbereiding op wedstrijden. Ik heb de Tour ook vaak genoeg clean gereden”.

De Nederlander begon in 1997 met epo en stapte later over op bloedtransfusies. “Epo werd te riskant. Ze konden het op een zeker moment beter opsporen, daarom ging ik op zoek naar iets anders.” Boogerd kwam terecht bij bloedbank Humanplasma. “Ik ben naar Wenen gevlogen en heb daar gebruik gemaakt van bloedtransfusies. Ik liet bloed afnemen met het doel het later weer in te brengen. Punt.”

“Doping was vanzelfsprekend”

Boogerd is de achtste oud-wielrenner van Rabobank die het gebruik van doping opbiecht. Veel van zijn vroegere ploeggenoten wezen teamarts Geert Leinders aan als adviseur en verstrekker van de Dopingproducten, maar Boogerd wilde geen namen noemen. “Ik heb me goed laten informeren en ben vervolgens zelf op zoek gegaan. Het was mijn verantwoordelijkheid, mijn keus.” Epo haalde Boogerd naar eigen zeggen gewoon in Nederland.

In de wielercultuur in de jaren negentig was doping welhaast een vanzelfsprekendheid, vertelt Michael Boogerd nog. “Je staat op een zeker moment voor een duivels dilemma. Ik wilde aan de top geraken. 1997 was voor mij het keerpunt, toen heb ik de keuze gemaakt.” (Belga/MI)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content