435 kilometer, zo lang zal het peloton dit jaar door La Manche fietsen, een record voor een passage door één departement. Dat de Tour dit jaar in Normandië begint, was trouwens geen lukrake keuze van ASO, want zestig jaar na de splitsing moest de hereniging van Haute- en Basse-Normandie tot opnieuw één regio gevierd worden.
In deze rit met start in Granville, een mondain kuststadje op het einde van de baai van de Mont-Saint-Michel, onder meer bekend als geboorteplaats van een van Frankrijks grootste modeontwerpers, Christian Dior. Het geboortehuis van Dior, in 1957 op zijn 52e overleden aan een mysterieuze hartaanval, is er nu ongevormd tot een museum.
Granville is niet de enige plaats op het parcours van deze etappe die je aan een bekende Fransman kunt linken. Na zestig kilometer passeren de renners vlakbij Saint-Martin-de-Landelles, de thuis van ex-Tourspeaker Daniël Mangeas, waar hij in 1965 op zijn zestiende voor het eerst een koers becommentarieerde. 49 (!) jaar later, in 2014, stopte Mangeas als dé stem van de Tour, maar nog altijd hoor je hem op zijn typische manier erelijsten afratelen in kleinere Franse profkoersen.
Een kleine honderd kilometer na Saint-Martin-de-Landelles liggen ook Ballots en Renazé op het traject, respectievelijk de gemeentes waar ex-profs Jacky Durand (nu co-commentator bij Eurosport) en de broers Marc en Yvon Madiot (nu manager en ploegleider bij FDJ) van afkomstig zijn. Op 13 en 14 juli wordt in Renazé zelfs de Trophée Madiot voor miniemen en cadetten georganiseerd. Wees dus niet verrast als u in deze rit een Fransman in wit-blauw tenue in de vroege ontsnapping ziet.
Een vlucht die wel ten dode is opgeschreven in een vlakke sprintersetappe. Met weliswaar een hoogteverschil van 25 meter die Marcel Kittel en co in de slotkilometer in aankomstplaats Angers moeten overbruggen. Een machtssprint vals plat bergop dus, met bovendien op 300 meter voor de streep, gelegen aan het stadhuis, nog een 90-gradenbocht naar rechts.
Kittel en André Greipel zullen uit zijn op revanche na hun nederlaag tegen Mark Cavendish in de eerste rit, maar ook geletruidrager Sagan kan deze licht hellende aankomststrook perfect aan en kan zijn leidersplaats verstevigen.
De Slovaak won in Cherbourg trouwens zijn eerste rit sinds de Tour van 2013, nadat hij 24 (!) keer in de top vijf van een etappe was geëindigd. Hij was ook de eerste wereldkampioen sinds, jawel, Mark Cavendish in 2012 die een Tourrit op zijn naam kon schrijven.
De Yesss-kreet van Boonen
Aankomstplaats Angers kan bogen op een rijke Tourgeschiedenis: in 1967 was de stad het decor van de allereerste proloog in de Ronde van Frankrijk – Raymond Poulidor schoot er tot grote ontgoocheling van zijn landgenoten zes seconden tekort tegen de Spanjaard José María Errandonea – en in 1972 was Eddy Merckx er de snelste in de openingstijdrit.
Ook Belgische sprinters triomfeerden in de hoofdstad van het departement Maine-et-Loire: Ward Sels in 1966, Freddy Maertens in 1976, Patrick Sercu in 1977 en Tom Boonen in 2004 – de eerste Tourritzege van de toen 23-jarige Kempenaar. De “Yessss!”-kreet die hij na de finish slaakte, galmt er nog altijd na, want de dagen ervoor liep zijn emmer der frustratie vol na mislukte sprints wegens een overslaande ketting. Een nieuwe manivelle – die Boonens immense power wél aankon – deed echter wonderen.
Veel bepalender voor de Tourgeschiedenis was echter de zevende etappe die Alessandro Fantini in 1956 won in Angers. De Italiaan maakte deel uit van een kopgroep van 35 renners die 18 minuten voorsprong had op het peloton.
Onder hen: de onbekende Roger Walkowiak. Hij greep het geel, stond de leiderstrui later af aan de Belg Jean Adriaenssens en de Nederlander Wout Wagtmans (die ook in de ontsnapping van Angers zaten), heroverde het kleinood weer in de Alpen, om uiteindelijk met anderhalve minuut de eindzege op zak te steken. Tot ergernis van de Parijse pers die zijn triomf afschilderde als een toevalstreffer. Nog altijd wordt een onverwachte, gemakkelijke overwinning in Frankrijk – zelfs voor politici – omschreven als vaincre à la Walko.
De kritiek bezorgde hem een halve depressie: dertig jaar lang weigerde hij elk interview, tot de zoon van een Franse moeder en Poolse arbeider in 1985 in L’Equipe verontwaardigd reageerde: “Ze hebben mijn Tour gestolen, de smeerlappen!”
In een recent tv-interview brak Walkowiak, die in maart 2016 89 werd, zelfs uit in tranen toen de journalist naar zijn Touroverwinning vroeg. “Ik spreek er zelfs niet over met mijn vrouw…” Of hoe een gele trui ook een vergiftigd geschenk kan zijn…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier