Waarom de krachttoer van Greg Van Avermaet in de Alpen géén verrassing is

© BELGA
Jonas Creteur
Jonas Creteur Sportredacteur bij Knack.

Velen keken gisteren verbaasd op dat een klassieke renner als Greg Van Avermaet na een bergetappe zijn gele trui kon vasthouden. Dat is echter allerminst een verrassing.

De Oost-Vlaming mag dan wel verliefd zijn op de Ronde van Vlaanderen, de passie voor het koersen kreeg hij mede omdat hij in zijn jeugdjaren met zijn ouders elk jaar de Tour volgde met de mobilhome.

In 1989 mag hij op zijn vierde zelfs met naamgenoot en de latere geletruiwinnaar Greg LeMond op de foto. In 1998 trekt de 13-jarige Van Avermaet weer met vader, moeder en zus naar de Tour, waar hij zich in de cols uitleeft op de fiets. In de legendarische bergrit over de Galibier (die waarin Marco Pantani wegfladdert van de ineenstortende Jan Ullrich) daalt Greg met vader Ronald af tot de top van de Télégraphe.

Vader wil rechtsomkeer maken, maar zijn enthousiaste zoon wil ook die col beklimmen en dus rijden ze verder naar beneden. Twéé cols moeten ze weer naar boven en dat zal Greg zich beklagen, want op de terugweg omhoog barst een fel onweer los. Hij raakt verkleumd, krijgt een hongerklop en vader moet hem letterlijk naar boven dúwen – nog altijd steekt die hem dat door.

Bijna ritwinst

Van Avermaet heeft er echter geen afkeer van de bergen aan overgehouden, want ook als prof trekt hij in de bergen geregeld in de aanval. Zoals in de Vuelta van 2010, wanneer hij in de rit naar de beruchte Lagos de Covadonga samen met Nico Sijmens, Olivier Kaisen, Pierre Cazaux, Carlos Barredo en Martin Velits wegrijdt uit het peloton.

Die zes lopen bijna 10 minuten uit en houden er aan de voet van de Covadonga nog de helft over. De 25-jarige Van Avermaet, toen nog in dienst van Omega Pharma-Lotto, moet echter passen wanneer betere klimmers als Barredo, Sijmens en Velits versnellen. Hij eindigt als vierde, op twee minuten van Barredo.

Vier jaar later, in 2014, mengt de Oost-Vlaming zich in een Pyreneeënrit in de Tour weer in een vroege ontsnapping, met onder meer Michael Rogers, Vasil Kyrienka, José Serpa, Cyriel Gautier en Thomas Voeckler. Wél met kans op etappewinst, want op de laatste col, de Port de Balès, volgt GVA immers op amper een halve minuut van onder meer Rogers en Voeckler.

Na een razende afdaling, die hij in tegenstelling tot de renners voor hem alleen moet afleggen, strandt Van Avermaet aan de eindstreep op nauwelijks 13 seconden van winnaar Rogers. Die hij in een sprint ongetwijfeld had geklopt.

Triomf in Rio

Twee jaar later, in 2016, gaat de Waaslander weer mee in een vroege vlucht, in een etappe door het Centraal Massief, met aankomst in Le Lioran. Op het menu: drie colletjes van derde en twee van tweede categorie. Van Avermaet verteert die echter moeiteloos. Hij gooit op papier betere klimmers als Thomas De Gendt, Serge Pauwels en Rafa Majka overboord en wint met twee en een halve minuut voorsprong op De Gendt.

Goed voor zijn eerste gele trui. Tweede in het klassement, op vijf minuten? Ene Julian Alaphilippe. Velen denken dat Van Avermaet twee ritten later in de Pyreneeënetappe naar Lac de Payolle zijn leidersshirt zal moeten afgeven, maar dat is buiten de Oost-Vlaming gerekend. Hij – en dat klinkt vertrouwd – gaat als gele trui mee in een vroege ontsnapping van 29 renners.

Op de enige echte col, de Aspin, klimmen alleen StephenCummings, DarylImpey, DanielNavarro en VincenzoNibali (!) te rap, maar Van Avermaet kan door een vijfde plaats en een minuut voorsprong op het peloton zijn maillot jaune zelfs nog verstevigen. Zijn krachttoer van gisteren richting Le Grand-Bornand was dus geen primeur.

Na de Tour pakt Van Avermaet tot ieders verrassing de olympische titel, op een bijzonder zwaar parcours dat leek weggelegd voor de pure klimmers. Maar Gouden Greg stijgt boven zichzelf uit, met dank aan de harde klimtrainingen die hij voor de Tour heeft gedaan in de Ardennen, waar hij een tweede huis heeft.

Strijdlust

En waar ging de Waaslander na het licht tegenvallende afgelopen voorjaar zich opnieuw afbeulen, met oog op deze Tour? In de Ardennen. Hij scherpte er zijn klimmersbenen aan, waarmee hij gisteren in Le Grand-Bornand als vierde eindigde, op nauwelijks 10 seconden van Ion Izagirre, een van de betere Spaanse klimmers.

Van Avermaet behield zo na een bergrit, opnieuw, zijn gele trui en verstevigde die zelfs. Met de prijs van de strijdlust, als eerste geletruidrager sinds 1996, erbovenop.

De Grembergenaar heeft nu een voorsprong van 2 minuten en 22 seconden voorsprong, maar dat zal hij vandaag meer dan waarschijnlijk niet kunnen vasthouden, in de korte, explosieve etappe, met drie cols en aankomst bergop. Hij zal allicht al voor de slotklim moeten afhaken, en dan niet meer aandringen. Maar dat dagje ‘rust’ is hem gegund, na het moedige offensief van gisteren.

Rest nog één ding: een etappe winnen. Hou Van Avermaet daarom vooral zondag, in de rit naar Carcassonne, in het oog.

Dan zou je helemaal van een kracht-Tour kunnen spreken.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content