De verrassing van de komende play-offs (vanaf 24 mei) zou wel eens uit onze hoofdstad kunnen komen. Basic-Fit Brussels heeft alles om uit te groeien tot een vaste waarde aan de Belgische basketbaltop, maar…
‘Wat wij realiseren, is eigenlijk een mirakel.’ Een uitspraak die bij spelers, coach en bestuur van Basic-Fit Brussels geregeld valt. Met een budget van rond de 1,5 miljoen euro, maar vooral met een veel te kleine, afgeleefde zaal (1000 plaatsen) in Neder-Over-Heembeek, hoort Brussels in feite bij de kneusjes van onze hoogste basketbalcompetitie. Toch stonden de Brusselaars twee jaar geleden in de finale van de play-offs tegen BC Oostende, speelden ze al twee Europese campagnes en prijkten ze ook dit seizoen een tijdje op de leiderspositie nadat ze een reeks van twaalf competitiezeges op rij lieten noteren. Enkel de uitschakeling in de halve finales van de beker van België – toch een belangrijk doel – tegen Antwerp Giants vormde de voorbije maanden een ontgoocheling.
Wij verliezen als club onze geloofwaardigheid tegenover onze sponsors. Na dit seizoen haakt onze hoofdsponsor Basic-Fit af.
Domien Loubry, al vijf jaar de spelverdeler en floor leader van Brussels, verklaart dat sportieve succes: ‘We hebben een zeer uitgebalanceerde groep, met een Belgisch fundament van ervaren spelers zoals Guy Muya, Alex Lichodzijewski en mezelf. Wij zorgen voor de standvastigheid, aangevuld met een paar Amerikanen die een meerwaarde brengen ( van wie Amin Stevens, genomineerd als MVP van het seizoen de exponent is, nvdr) en dan nog enkele jongeren die de gelegenheid krijgen om zich te ontwikkelen, zoals de broers Niels en JonasFoerts en William Robeyns. Dat is de verdienste van coach Serge Crevecoeur, die zelf instaat voor de samenstelling van de groep. Ik vind dat wij gezien ons geleverde spel in die top vier op onze plaats staan, Oostende en Antwerp zijn in principe een maatje te groot. Charleroi en wij volgen daar net onder, dan komt de rest. In de play-offs begint alles echter vanaf nul, wie weet kunnen we daar wel verrassen, zoals twee jaar geleden.’
‘Sportief kunnen we nu al zeer tevreden zijn met deze campagne, enkel tegen Oostende en Antwerp kwamen we tekort’, beaamt André De Kandelaer, van 1978 tot 1988 voorzitter bij Excelsior Brussels en nadien van 1998 tot nu in dezelfde functie bij opvolger Basic-Fit Brussels. ‘Ons grote probleem is de infrastructuur, die ons belet om verder te groeien. Daar zijn we zowat elke dag mee bezig.’
Nieuwe zaal?
Basic-Fit Brussels werkt zijn thuiswedstrijden af in de gemeentelijke sporthal van Neder-Over-Heembeek, waar het de faciliteiten deelt met de scholen uit de omgeving. ‘We zitten met tien clubmedewerkers in een kantoorruimte van 6 op 4 meter, waar dan ook nog eens de videotheorie getoond wordt aan de spelers en er dikwijls in het zaaltje ernaast luide zumbalessen plaatsvinden’, schetst De Kandelaer de penibele situatie. Het ontbreken van ruimte om vips te ontvangen of sponsors in de watten te leggen, is een obstakel in de verdere uitbouw van de club. ‘En sommige supporters haakten af omdat ze te weinig parkeergelegenheid in de buurt vinden, soms rijden ze een half uur rond op zoek naar een plek’, aldus De Kandelaer. ‘Zoiets is niet meer van deze tijd. Mensen willen comfort en liefst van al nog met hun auto de zaal binnen rijden.’
Het was dan ook een schreeuw van frustratie toen coach (en tevens algemeen directeur) Serge Crevecoeur enkele maanden geleden in de Waalse en Brusselse pers duidelijk aangaf dat het zo niet verder kan. ‘Als er binnen twee of drie jaar niets verandert aan ons probleem met infrastructuur, stoppen we er beter mee’, wond Crevecoeur er geen doekjes om. ‘Heeft dit nog wel zin, vraag ik me dikwijls af? Om op maandag anderhalf uurtje te trainen. We zitten aan ons plafond. Er is niks in deze zaal, die we eigenlijk gekaapt hebben van de scholen.’
Sinds die uithaal vonden er enkele gesprekken plaats met de nieuwe schepen van Sport in Brussel, Benoit Hellings. De Kandelaer: ‘Die waren positief, net zoals ze dat waren met de vorige beleidsploeg. Het wordt tijd dat er iets concreets uit voortvloeit. Al vijf jaar beloven wij aan onze sponsors dat er veranderingen komen, op een bepaald moment verliezen wij als club onze geloofwaardigheid ook tegenover hen. Na dit seizoen haakt onze hoofdsponsor Basic-Fit af.’
Een nieuwe multifunctionele zaal zou de beste oplossing zijn, maar dat plan werd al even vaak weer afgevoerd als het voorgesteld werd. ‘Die nieuwe zaal zal er niet komen’, klinkt de clubvoorzitter realistisch. ‘Zoveel werd ons al duidelijk gemaakt door de nieuwe schepen. Maar een modernisering en verruiming van onze huidige sporthal zou er op korte termijn wel kunnen komen.’
Dat is ook nodig, want met een plek in de top vier van de reguliere competitie is Basic-Fit Brussels nu al zeker van Europees basketbal volgend seizoen. Alleen voldoet de sporthal in Neder-Over-Heembeek niet aan de normen die de FIBA, de internationale basketbalfederatie, oplegt. ‘We hebben nu bij de FIBA de vraag gesteld wat er nodig is om die licentie te verkrijgen, zodat we die vereisten kunnen voorleggen aan het gemeentebestuur’, zegt De Kandelaer. Mochten die aanpassingen er toch niet komen, dan bestaat de mogelijkheid om uit te wijken naar Paleis 12 aan de Heizel, maar dat is duur. ‘Of lenen we de zaal van Antwerp, Oostende of Mons, ‘ zegt de voorzitter, ‘wat toch redelijk belachelijk zou zijn om als Brusselse ploeg daar te gaan spelen.’
Dubbel jammer omdat het Brusselse basketbalpubliek wel voor een specifieke ambiance zorgt, ondervindt Loubry, die in het verleden al bij Gent en Antwerp speelde: ‘Je krijgt in Brussel best of both worlds. Een interessante mix van de Vlaamse ambitie in combinatie met de Waalse hartelijkheid. Als in Antwerpen of Gent de resultaten tegenvielen, kreeg je dat duidelijk te horen. Bij Brussels wordt meer gekeken naar het menselijke aspect. Zelfs na een nederlaag voel je hier waardering van de supporters. Er bestaat een harde kern die de ploeg op handen draagt. Zoiets zie je toch vaker bij de Waalse ploegen: mensen leven voor het basketbal, terwijl ik in Gent of Antwerpen vaak het gevoel had dat basketbal louter entertainment was voor de supporters.’
Het ontbreken van ruimte om vips te ontvangen of sponsors in de watten te leggen, is een obstakel in de verdere uitbouw van de club.
Onaangeboord potentieel
Ondanks de problematiek met infrastructuur toont Basic-Fit Brussels zich een sportclub met heel veel potentieel. Een slapende reus, een kwestie van tijd voor die ontwaakt, net zoals nu in Antwerpen gebeurt met de Giants. Brussels telt 24 jeugdploegen, in totaal zo’n 350 spelertjes rijk, lanceerde begin dit seizoen een Talent Academy en werkt nauw samen met de scholen in de regio. Spelers van de A-ploeg gaan er op regelmatige basis initiatielessen geven. ‘Daar blijkt telkens weer hoeveel basketbaltalent er eigenlijk in Brussel schuilt’, vertelt Domien Loubry. ‘Maar die jongeren moeten de faciliteiten krijgen om dat talent te ontwikkelen. Net als Antwerpen is Brussel heel multicultureel, sport blijft in die context een ideaal sociaal bindmiddel. Antwerp Giants toont nu perfect welke dynamiek een nieuw oefencomplex voor de jeugd kan teweegbrengen. Zoiets moet in Brussel evengoed mogelijk zijn.’
Ook Alexandre De Meeter, de voorbije jaren verantwoordelijk voor de communicatie, sociale media en marketing bij Basic-Fit Brussels met zijn bedrijf Sportimize (dat sinds 2016 tevens voetbalclub Union Sint-Gillis adviseert), stipt aan dat het potentieel aan topsportcultuur onvoldoende aangeboord wordt door de hoofdstedelijke politiek. ‘Basic-Fit Brussels heeft de best bezochte Facebookpagina van de Belgische eerste klasse en Union Sint-Gillis is in het profvoetbal online de populairste ploeg na de traditionele topclubs. Het enthousiasme onder de Brusselse sportliefhebbers bestaat dus al, alleen beschikken we niet over de infrastructuur om hen te ontvangen. Brussel heeft geen enkel stadion of zaal waar Europese topwedstrijden kunnen plaatsvinden. Zoiets is toch ongelooflijk?! Maar ja, in Brussel zit je met die 19 gemeenten. Die overheidsinstanties werken anders dan het gewest, dat wel wil inzetten op sportevenementen.’
Zolang er voor een nieuwe multifunctionele sporthal in het Brusselse geen concrete plannen zijn, probeert Basic-Fit Brussels het enthousiasme van de zorgvuldig opgebouwde achterban levendig te houden met evenementen buiten de kleine zaal in Neder-Over-Heembeek. De Wilink Games zijn daar het beste voorbeeld van. Al drie jaar lang organiseert Brussels een basketbalwedstrijd in Paleis 12 of Vorst, ook dit seizoen weer goed voor een 5000-tal kijklustigen. Deze campagne kwam daar op tweede kerstdag nog The Eloya Christmas Game tegen Aalstar bij, in een zo goed als uitverkocht Vorst Nationaal. En de reguliere competitie werd beëindigd met zowaar een ’thuiswedstrijd’ in het sportcomplex van het Luxemburgse Dudelange, de eerste keer dat een Belgische club een competitiematch in het buitenland speelde.
Coach Serge Crevecoeur, grote roerganger achter die initiatieven, hoopt dat hij zo de ogen opent van de Brusselse politici. ‘Ik ben ervan overtuigd dat hier potentieel is om zoiets als in Antwerpen teweeg te brengen, waar 17.000 mensen naar het Sportpaleis komen voor een basketmatch. Het succes van onze Wilink Games bewijst dat. Alleen hebben we daarvoor de steun van de stad nodig, net zoals in Antwerpen’, besluit hij met nogmaals een warme oproep naar de plaatselijke politiek. Ondertussen blijft hij in alle stilte maar sportieve mirakels verrichten met Basic-Fit Brussels. Straks in de play-offs weer?
Serge Crevecoeur, de Maurizio Sarri van het Belgische basketbal
De man om wie zowat alles draait bij Basic-Fit Brussels is ontegensprekelijk Serge Crevecoeur (47). Hij loodste de club van derde klasse naar eerste en bereikte daarin twee jaar geleden zelfs de finale van de play-offs tegen Oostende. Toen hij voor het seizoen 2017/18 een uitdaging aanging bij de Franse topclub Pau-Orthez, was dat meteen voelbaar bij Brussels: het kende een teleurstellend seizoen. Omdat ook het avontuur van Crevecoeur in Frankrijk niet liep zoals voorzien (‘Ik heb vrijheid nodig om mijn eigen structuur neer te zetten, dat lag daar moeilijk’, aldus de Brusselaar) tekende hij voor dit seizoen weer present, en kijk… Basic-Fit Brussels lééft weer!
Crevecoeur is echter zoveel meer dan een coach: hij doet de rekrutering, brengt sponsors aan, organiseert evenementen, geeft lezingen, zet de structuur uit van de club, zorgt voor diëtisten en professionals op elk vlak. ‘Een unieke man’, zeggen zowat alle mensen die met hem samenwerkten. Wat het nog opvallender maakt: Crevecoeur gaf er een lucratieve en succesvolle job in de financiële sector voor op. Net zoals Maurizio Sarri dat deed. Van bankdirecteur werd de Italiaan een van de meest gerespecteerde coaches in het moderne voetbal. Ook Crevecoeur gooide zijn leven overhoop: ‘Ik was die wereld en dat leven beu: het constante reizen – ik woonde in Londen maar reisde naar Azië, het Midden-Oosten of de VS – en de stress. Ik was al sinds 2008 coach bij Excelsior Brussels, vanaf 2010 zette ik alles op het basketbal en begonnen we met dit nieuwe project. Stap per stap. We hebben ons nooit in de schulden gestoken en ik heb zelf ook geen centen geïnvesteerd, maar ik haalde wel sponsors. Ondertussen zijn we toch een stabiele eersteklasser.’
Door wedstrijden te bekijken, met spelers, collega’s en experten in discussie te treden, schoolde hij zich bij. Tot de topcoach die hij nu is. ‘Een goeie mix van peoplemanager en tacticus’, vertelt Domien Loubry, die al vijf jaar met hem werkt. ‘Hij gelooft heel erg in de individuele aanpak: sommige spelers hebben een harde hand nodig, anderen wat meer positieve feedback. Tactisch vertrekt hij vanuit het defensieve, offensief krijgen we meer vrijheid. Met de anciens in de ploeg bestaat er een wisselwerking. Ik ben er redelijk zeker van dat hij in die eerste jaren op het hoogste niveau ook van ons dingen opgestoken heeft, aangezien hij geen ervaring had als speler. En omgekeerd is het voor ons aangenaam om betrokken te worden in het proces.’
‘Als je Serge Crevecoeur in één woord moet omschrijven, komt ambitie als eerste in mij op’, besluit de spelverdeler van Brussels. Iets wat de coach zelf beaamt. Zijn motto: ‘Morgen wil ik beter zijn dan vandaag, dat is haast een obsessie. Hetzelfde wil ik voor mijn spelers en mijn club.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
