De legoblokjes van Lucky Luke: hoe Stephen Curry de beste afstandsschutter ooit in de NBA werd

© GETTY
Jonas Creteur
Jonas Creteur Sportredacteur bij Knack.

Komende nacht start het nieuwe NBA-seizoen. Bij titelhouder Golden State Warriors draait weer alles rond één man: Steph Curry. Op zijn 34ste blijft de beste afstandsschutter ooit zijn limieten op velerlei vlakken verleggen. Wat zijn de ingrediënten waarmee ‘Chef Curry’ zijn shot heeft gecreëerd?

Afkomst

Wardell Stephen Curry II wordt weleens de Roger Federer van de NBA genoemd, omdat niemand zoveel gratie en flair koppelt aan dodelijke efficiëntie. Voor een deel te danken aan zijn afkomst. De spelverdeler werd immers niet alleen geboren in het General Medical Center van Akron, Ohio – in hetzélfde ziekenhuis als die andere NBA-megaster LeBron James – maar vooral als zoon van Wardell Stephen Curry Senior. Die sloot in 2002 een zestienjarige NBA-carrière af, waarin hij vooral bekend was om zijn driepuntshot.

Een shot dat vader Dell aan zoon Steph later zal aanleren op een koertje achteraan hun huis in Grottoes, Virginia. Op het modderige terreintje stond een elektriciteitspaal waar opa Curry een basketbalkorf op gemonteerd had. Terwijl zijn vier zussen binnen met de barbies spelen, mikte Dell er in zijn jeugd duizenden ballen richting het net. Een voorbeeld dat zoon Steph volgt, met de werkethiek en het perfectionisme van zijn vader. Om elke keer raak te shotten. Want als de bal naast de korf belandt, moet hij hem uit de modder oprapen. ‘Make it or chase it’, wordt zijn motto bij elke poging.

Later, op zijn dertiende, krijgt hij van moeder Sonya een al even belangrijk raad mee, op weg naar zijn ultieme doel: in de voetsporen van vader Dell treden. Advies, na een verliesmatch waarin hij barslecht heeft gespeeld, dat zijn leven voorgoed zou veranderen. ‘Steph, ik ga het je slechts één keer zeggen. Die basketbaldroom, het zal zijn wat het zal zijn. Maar alleen jij kan je eigen verhaal schrijven. Niet de scouts. Niet de andere kinderen die dit of dat beter kunnen. En zeker nooit jouw achternaam. Niemand of niets kan de auteur zijn van jouw verhaal. Enkel jij. Denk daar goed over na. Neem je tijd. En begin dan te schrijven wat je wil schrijven.’

Vader Dell schaaft een hele zomer de techniek van zijn zoon bij. Hij zal het later omschrijven als de ‘summer of tears’.

Een wake-upcall voor de mokkende Curry die aan het twijfelen geslagen was, gebukt onder de erfenis van zijn vader: zou hij ooit zo goed worden, goed genoeg voor de NBA? Vanaf dan begint hij aan zijn verhaal, waarmee hij veel meer dan zijn vader geschiedenis zal schrijven. Als tweevoudig MVP en viervoudig NBA-kampioen. Als alltime recordhouder qua aantal driepunters. Als The Greatest Shooter Of All Time, die onderweg ook het NBA-basketbal revolutioneerde.

(Aangepaste) shottechniek

Op zijn zestiende krijgt Steph Curry een ‘schokkende’ mededeling van vader Dell: hij moet zijn shot ingrijpend veranderen als hij in de NBA wil belanden. Niet meer vanuit de heup, wegens makkelijk af te blokken, maar met een hogere release van de bal. En dus schaaft hij Stephs techniek bij, een hele zomer lang. De ‘summer of tears’ zal Dell het later omschrijven, want vele keren staan de tranen in de ogen van zijn zoon, gefrustreerd omdat het niet wil lukken. ‘De enige keer in mijn leven dat ik basketbal haatte’, aldus Curry.

Steph Curry viert zijn vierde NBA-titel met zijn vader Dell, die hem zijn shottechniek aanleerde.
Steph Curry viert zijn vierde NBA-titel met zijn vader Dell, die hem zijn shottechniek aanleerde.

Hij houdt echter vol en dat resulteert in wat velen nu omschrijven als het mooiste shot dat het basketbal ooit gekend heeft. Waarbij de Warriorsvedette niet, zoals bijna alle spelers, zijn bal lost op het toppunt van zijn sprong, maar net vóór hij zijn hoogste punt bereikt. Daardoor kan hij sneller dan wie ook schieten: in amper vier tiende van een seconde tegenover 54 honderdsten bij de gemiddelde NBA-speler. Bovendien met een veel hogere paraboolcurve, wat hem toelaat om boven grotere verdedigers te shotten. Dat komt van pas, want Curry meet ‘slechts’ 1m91 – weliswaar 19 cm meer dan tijdens de fameuze ‘zomer van tranen’.

Met dat shot stapelt hij na een moeilijke start van zijn NBA-carrière (zie punt 4) vanaf 2013/14 de driepunterrecords op. Met als ultieme beloning: een eerste NBA-titel met de Golden State Warriors in het seizoen 2014/15. Geprikkeld door critici, die hadden gewezen op de vele blessures bij de concurrerende teams, gaat Curry, in de daaropvolgende zomer nóg harder werken. En ook zijn techniek perfectioneren: uit een shotanalyse blijkt immers dat hij zijn rechtervoet soms iets te veel laat hangen. Met neurocognitieve oefeningen scherpt de point guard ook zijn sublieme oog-handcoördinatie verder aan. Om als het ware de tijd in zijn hoofd trager te laten afspelen en zijn hersenen sneller te doen denken dan een tegenspeler kan springen.

Als de korf op zes uur staat, kan Steph van op elk uur shotten. Van drie tot negen uur, en alles daartussen.’

BRANDON PAYNE

Curry verlegt zo letterlijk en figuurlijk zijn grenzen. Zijn shots vuurt hij immers van steeds verder achter de driepuntlijn af, met een steeds groter volume. Tot wanhoop van zijn verdedigers, die hem vanaf de middellijn geen halve meter meer mogen geven. Dankzij zijn vloeiende techniek krijgt Curry ook de bijnaam Stephordless, omdat schijnbaar onmogelijke shots hem geen enkele effort (moeite) kosten. Met als mooiste voorbeeld het einde van zijn warming-up voor een match. Wanneer hij de bal, toegegooid door dezelfde veiligheidsagent, vanuit de kleedkamertunnel door de ring probeert te gooien. En zelden veel pogingen nodig heeft om raak te mikken. Beelden die op sociale media miljoenen keren gedeeld worden. Net als het filmpje uit december 2020, waarin hij op training vanuit de hoek van het terrein liefst 105 driepunters op rij binnenknalt.

De vrucht van trainingen die zijn handen en hersenen perfect op elkaar hebben afgesteld, door een onblusbare werkethiek om dat te blijven herhalen. Zelfs in het voorjaar van 2020, toen ook de VS in coronalockdown ging en NBA-spelers geen toegang kregen tot de trainingszalen. Voor het eerst sinds zijn tienerperiode kon Curry zestien dagen lang geen enkel shot nemen. En dus bestelde hij online een korf om op zijn (grote) oprit te plaatsen. Eén probleem: die moest hij zelf samenstellen. Een klus die hem vijf uur kostte. Maar dat was het ook waard: zo kon hij eindelijk weer shotten. Nadat hij wel eerst zelf een driepunterlijn moest schilderen.

Andere ontwikkelde vaardigheden

‘Je wordt niet de beste schutter aller tijden door dingen te doen die anderen doen’, aldus Brandon Payne, de trainer met wie Steph Curry al sinds 2011 samenwerkt. En dus gingen ze samen op zoek naar innovatieve trainingstechnieken om niet alleen Curry’s shot te perfectioneren, maar ook om hem andere tools te laten ontwikkelen. Zo werkte de spelverdeler even nauwgezet aan zijn dribbelvaardigheid, waarmee hij ook kan toveren. Dankzij onder meer zijn fameuze drill met twee handen en twee ballen tijdens elke opwarming. Of zijn oefening waarbij hij geblinddoekt met een basket- én een tennisbal dribbelt.

Steph Curry schaafde in de loop der jaren aan zijn shottechniek.
Steph Curry schaafde in de loop der jaren aan zijn shottechniek. © belga

Door die behendigheid kan Curry, al van in zijn periode in college, de ruimte scheppen om zijn eigen shot te creëren, vanuit de dribbel. Het verschil met veel gerenommeerde schutters uit het verleden, inclusief vader Dell, die op hun plaatsje stonden te wachten op een catch and shoot, of screens van ploegmaats nodig hadden om vrijuit te kunnen knallen. Van zijn recordaantal 3117 rake driepunters in 13 reguliere seizoenen had Curry bij 38 procent geen pass nodig van een ploegmaat – ook dat is een all time high. Ter vergelijking: in de eerste dertig jaar na het invoeren van de driepuntlijn waren slechts 15 procent van de gelukte driepunters ‘unassisted’.

Samen met Payne spendeerde Curry duizenden uren in de gym om ook aan zijn voetenwerk en zijn lichaamsbewegingen te sleutelen. Ook met als doel: extra shooting space scheppen, waar hij als Lucky Luke – sneller schietend dan zijn schaduw – van gebruik kan maken.

Curry ontwikkelde met Payne verschillende technieken om vanuit elke hoek achter de driepuntlijn ruimte te creëren. ‘Als de korf op zes uur staat, kan Steph van op elk uur shotten. Van drie tot negen uur, en alles daartussen. Beschouw het als legoblokjes: door al die verschillende technieken, bij het dribbelen, bij het voetenwerk, kunnen we in veel verschillende richtingen bouwen. Volledig in balans’, vertelde Payne ooit aan ESPN. Daarvoor hebben hij en Curry zelfs een eigen codetaal ontwikkeld, waarbij elke beweging een specifieke naam krijgt, van een ‘behind slide’ tot een ‘between shift’.

Even belangrijk daarbij: instinctief en bliksemsnel reageren op hoe verdedigers Curry proberen lam te leggen. ‘Als ze iets proberen weg te nemen, geven ze ook altijd iets op’, aldus Payne. En dan heeft Stephordless alle tools om in dat gat te duiken, letterlijk en figuurlijk.

Omdat defenses in de loop der jaren steeds meer op hem begonnen te focussen, met verschillende systemen en vaak zelfs meerdere verdedigers, werd het lezen van die strakkere en gevarieerde verdediging ook steeds belangrijker. Een continu leerproces waar Curry evenveel van houdt als van het shotten op zich. Met als voornaamste werkpunt: geduld. Om niets te overhaasten, in de wetenschap dat hij altijd een manier zal vinden om ruimte te scheppen, en te kunnen shotten.

Ook het spelsysteem dat coach Steve Kerr vanaf 2014/15 bij de Warriors toepaste helpt hem daarbij: de bal én spelers zo veel mogelijk laten bewegen, met power forward Draymond Green als een atypische orkestmeester. Zo ontstaan er automatisch openingen. Niet alleen voor Curry, maar ook voor zijn collega-scherpschutter Klay Thompson – ze worden niet toevallig ‘The Splash Brothers’ genoemd. Als de ene te veel bewaakt wordt, kan de andere de driepunters doen ‘spetteren’. Of zoals Curry het in The New York Times ooit omschreef: ‘We create pick your poisontype of vibes (kies uw vergif, nvdr).’

Om grote, en struise verdedigers af te houden, zoals Jaylen Brown van Boston, kwam Curry de voorbije jaren enkele kilo’s spieren bij.
Om grote, en struise verdedigers af te houden, zoals Jaylen Brown van Boston, kwam Curry de voorbije jaren enkele kilo’s spieren bij.
Aangesterkt lichaam

Steph Curry is door zijn hoge aaibaarheidsfactor, ideale schoonzoonimago en maatschappelijke bewogenheid enorm populair in de VS en ver daarbuiten. Daarin speelt nog een andere factor mee: herkenbaarheid. Met zijn 1m91 en 90 kg is hij geen superman zoals LeBron James (2m03 en 113 kg). ‘Ik spring geen meters hoog en pak niet uit met spectaculaire dunks. Zoals normale mensen dat ook niet kunnen. Iedereen kan wél shotten en dribbelen, ik alleen iets beter’, aldus Curry.

Na zijn high schoolperiode is zijn lichaamsbouw wel de reden waarom de grote universiteiten amper belangstelling toonden voor ‘de zoon van’. Te klein, te mager ook, met zijn toen nauwelijks 70 kg. Zéker om later ooit in de NBA te spelen. Curry kan alleen terecht in de kleine college van Davidson, maar hij laat zich niet uit zijn lood slaan. God heeft een pad uitgestippeld en dat zal hij, als diepgelovige, volgen.

Na drie jaar bij Wildcats, inclusief een recordaantal driepunters in de NCAA-competitie, pikken de Golden State Warriors hem in 2009 als zévende op in de draft, dus niet als het grootste talent van zijn lichting. Toch wordt Curry na zijn eerste NBA-seizoen meteen tweede in de Rookie of the Year-verkiezing. Maar dan begint de ellende: hij gaat talloze keren door zijn rechterenkel, met twee operaties in 2011 en 2012 tot gevolg. Grote twijfels rijzen over zijn toekomst. Velen schrijven hem zelfs definitief af. Behalve de Warriors, want zij verlengen Curry’s contract voor vier jaar. Een moeilijke periode die hem evenwel leert én motiveert om hard aan zijn lichaam te werken. ‘Een geluk bij een ongeluk’ zal hij later vertellen over zijn lange revalidatieperiodes. Waarin hij per toeval ook Brandon Payne leert kennen. Een ontmoeting die zijn klim naar de NBA-top zou bespoedigen.

Zijn lichaamsbouw is de reden waarom de grote universiteiten amper belangstelling toonden voor de jonge Curry. Te klein, te mager ook.

De vele sessies in de gym moeten niet alleen zijn enkels versterken, maar hem ook extra kilo’s spieren bezorgen. Curry leeft bij wijze van spreken in de fitness, bij de Warriors is het intussen zelfs een running gag geworden: ‘Hey, where is Steph? Ooh, he is in the weight room.’ Coach Steve Kerr, die als speler ploegmaat was van Michael Jordan bij de Chicago Bulls, noemt hem zelfs de hardste werker die hij ooit heeft gezien.

Volgens Kerr zijn er veel fitnessfreaks die niet kunnen benchpressen zoals Curry. Het doel: stevig op zijn voeten staan, om de klappen van grotere en zwaardere spelers op te vangen. Ver van de korf, tijdens het shotten, maar ook ónder de korf, het terrein van de NBA-reuzen. Een proces van jaren, dat in 2020 nog versneld werd toen de Warriors acht maanden lang geen matchen speelden. En Curry, na de lockdown, nóg meer tijd doorbracht in de gym. Als een zelfverklaarde fysieke laatbloeier kweekte hij extra kilo’s spieren bij, tot zo’n 90 kilo. Ter vergelijking: bij zijn draft in 2009 woog hij acht kilo minder.

Dat, samen met zijn dribbelvaardigheid en snelheid, stelde hem in staat om de voorbije twee seizoenen onder de korf (binnen de drie meter) af te werken aan liefst 61 en 57 procent, telkens goed voor zo’n kwart van zijn totale shots. Ondanks zijn slechts 1m91… Dat wapen komt van pas als verdedigers rond de driepuntlijn hem té dicht op de huid zitten. En als ze, beducht voor zijn drives naar de basket, weer een gaatje laten, dan schiet Curry. Sneller dan zijn schaduw.

Dat combineert hij met nog een andere troef: een fenomenale conditie. Waarmee Curry niet alleen vanuit de dribbel kan shotten, maar ook zichzelf vrij kan lopen via screens van zijn ploegmaats. Hij moet daarvoor vaak bliksemsnel van richting veranderen, en blijven bewegen tot de verdedigers hem even uit het oog verliezen. En hij toeslaat. In de afgelopen play-offs noemde Dallas Mavericks coach Jason Kidd hem zelfs ‘the conditioned athlete in this game. He never stops moving. ’

Onblusbaar zelfvertrouwen

‘Spicy’ Curry is buiten het terrein een van de meeste aimabele spelers, op het veld predikt hij het evangelie van branie en swagger, gemixt met een pittige scheut zelfvertrouwen. Zeker als hij in de flow raakt waar zijn ploegmaats zelfs al een naam aan hebben gegeven: ‘Wardell Mode’. Zijn vreugdedansjes na een zoveelste miraculeuze driepunter zijn intussen gemeengoed. Inclusief zijn shimmies en night night-(slaapwel)gebaar, dat viraal ging tijdens de afgelopen NBA-finale en waarop hij intussen een patent heeft genomen. Ook op commercieel vlak laat hij geen kans onbenut.

Steph Curry dansend na een gelukte driepunter.
Steph Curry dansend na een gelukte driepunter. © belga

Curry vindt dan ook dat hij de beste basketbalspeler ter wereld is. Een gedachte die hem vooral motiveert. ‘Als je het niveau wil halen dat ik elke wedstrijd wil bereiken, móét je zo denken. Dan moet je blijven denken dat je zult verbeteren. Zelfs als dat gek klinkt, op je 34e.’

Zoals veel topatleten heeft ook Curry een revanchistisch kantje, op critici die zijn spel en zijn waarde voor de Warriors nog altijd geringschatten. Als hij een slechte eerste helft heeft gespeeld, kijkt hij op Twitter zelfs vaak naar de negatieve commentaren. Om zichzelf ‘een schop onder de kont te geven’. Al doet zijn vrouw Ayesha dat dan ook, een ritueel dat ze al jaren volgen.

Volgens intimi is de ultieme motivatie van de tweevoudige MVP echter greatness. ‘Zoals Steph tijdens de zomer traint, wanneer niemand aan het kijken is, dat kan je alleen als je een gigantisch verlangen hebt om een van de beste spelers aller tijden te worden’, zei Ron Adams, assistent van de Warriors, toen Sport/Voetbalmagazine vier jaar geleden een reportage maakte vanuit de thuisbasis van Golden State. Voor Curry vormen zijn vele driepuntersrecords nochtans geen doel op zich. ‘Ik probeer vooral me te amuseren. En dan zie ik wel waar ik uitkom wanneer ik uiteindelijk stop.’

Of hij nu al tot de top tien van de beste NBA-spelers ooit hoort, is een vaak gevoerde discussie in de media en op sociale netwerken. Over één titel bestaat echter niet de minste discussie, zelfs bij zijn grootste sceptici: de titel als de beste schutter ooit. Voor Curry het logische gevolg van het plan dat hij altijd in zijn hoofd heeft gehad. Al sinds de raad van moeder Sonja. Als sinds hij op het pleintje van zijn opa driepunters binnenknalde, om niet achter de bal te moeten lopen, in de modder. Een kwarteeuw later laat hij de verdedigers nu achter hém hollen.

Straffe cijfers

Het afwerkingspercentage bij zijn in totaal 7290 driepunterpogingen, waarvan drie seizoenen boven de 45 procent.

Curry’s aantal gelukte driepunterpogingen in de play-offs, ook dat is een record.

Het aantal driepunters dat Steph Curry in 13 reguliere seizoenen heeft binnengeknald. In december vorig jaar verbeterde hij het vorige record van Ray Allen (2974). De kaap van de 4000 ronden, is zelfs niet onmogelijk.

Zijn afwerkingspercentage op de vrijworplijn, sinds het begin van zijn carrière. Geen enkele NBA-speler heeft ooit efficiënter gemikt.

Zijn hoogste aantal driepunters in één match, in november 2016 tegen de New Orleans Pelicans. Dat is géén NBA-record, want in oktober 2019 shotte ploegmaat Klay Thompson er tegen Chicago nog één meer binnen.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content