In een interview met Sport/Voetbalmagazine vraagt AA Gentspits Elimane Coulibaly meer steun van de supporters en solliciteert hij naar een plaats in de nationale ploeg.
“Op eigen veld voetballen we krampachtiger dan op verplaatsing omdat er thuis zo snel kritiek komt”, zegt Coulibaly. “De supporters van KV Mechelen bewezen dat het anders kan.” Hun ploeg werd uitgeschakeld in de beker en wat zongen ze? ‘You ‘ll never walk alone’.”
“De spelers kwamen ons achteraf de hand geven en ons succes wensen in de finale. Het zijn mannen die met een groot hart strijden en hun voet zetten, daardoor zit een van mijn vingers dubbeldik en is aan mijn linkerzijde een rib serieus gehavend, maar er is ook altijd respect.”
“Bij Carl Hoefkens bijvoorbeeld miste ik dat. Hij klaagde in de gazetten dat ik hem raakte, en betrok er zelfs Jelle Van Damme bij zonder te weten wat er precies tussen ons was gebeurd, maar vier dagen later trapte hij zelf wel het been van een Spanjaard kapot.”
S/VM: Het zit blijkbaar diep.
“Extreme situaties blijven je bij, in positieve en in negatieve zin. Maar als je er te veel belang aan hecht, ga je niet meer vooruit. Ik weet wat ik wil en ik twijfel niet. Ik wil iets winnen.”
S/VM: Eén droom is nog altijd niet gerealiseerd: één keer het shirt dragen van ‘Les Lions de la Téranga’, de nationale ploeg van Senegal, om het daarna aan je moeder te overhandigen.
“Misschien is het net daarom een droom. Maar waarom zou ik niet eens voor de nationale ploeg van België kunnen spelen? Ik woon al meer dan een decennium in Gent en sinds vijf jaar ben ik Belg.”
“Nu is er bij de Rode Duivels eigenlijk alleen Romelu Lukaku en na hem zie ik geen spits met de Belgische nationaliteit die meer scoorde dan ‘Coulibaly’. Daarom denk ik: waarom niet?”
(Christian Vandenabeele)
