Ex-volleyballer Bert Derkoningen doorbreekt in Sport/Voetbalmagazine het taboe over de leegte na de topsport. ‘Me even laten opnemen in een psychiatrisch ziekenhuis was mijn beste keuze ooit.’
Zeven jaar was Bert Derkoningen (nu 35) aan de slag als libero bij volleybalclub Noliko Maaseik toen hij in februari 2015 plots een ontslagbrief in zijn brievenbus vond. ‘Nadien hoopte ik dat ik in april toch nog opnieuw geselecteerd zou worden voor de nationale ploeg’, vertelt hij aan Sport/Voetbalmagazine. ‘Dat gebeurde niet. Toen besefte ik: mijn carrière is voorbij. Honderd procent in mijn recht was ik misschien niet, maar ik wist dat er ook andere redenen waren waarom de zaken zo gelopen waren. Ik kreeg het gevoel dat mij onrecht was aangedaan.’
Zwart beest
Derkoningen doet een eerlijk verhaal: ‘Die zomer kwam ik amper buiten. Jongens bij de nationale ploeg stuurden sms’jes. “We missen je.” “Waarom ben je er niet bij?” Ik antwoordde niet. Als ik in Maaseik inkopen deed, klampten mensen me aan. Ik deed alsof er niks aan de hand was, maar elke keer weer hielp het mijn dag om zeep. Ik dwong mezelf te verhuizen, weg van Maaseik.
“Uiteindelijk keerde ik terug naar de universiteit. Dat ging goed. Tot ik na de januari-examens een lesvrije periode van twee weken had. Plots begon ik weer fel te denken aan wat gebeurd was. Ik at niet meer, ik kreeg nachtmerries en mijn vriendin zei dat ik slaapwandelde, iets wat ik nooit eerder gedaan had. Een zwart beest overmande mij.”
Drie uur op bankje
‘Een psycholoog raadde me aan om me spontaan te laten opnemen in een psychiatrisch ziekenhuis. Het enige wat ik wou, was: slapen. Ik wou rust. Rust in mijn hoofd en rust in mijn lichaam. Dus ging ik akkoord’, gaat de ex-topsporter verder.
‘Toen ik naar het intakegesprek in het ziekenhuis moest, had ik een afspraak om twee uur. Ik wilde niet naar binnen. Ik stapte naar een bankje bij het ziekenhuis en zette me neer. Drie uur later zat ik er nog. Enerzijds wilde ik geholpen worden, anderzijds voelde het aan als toegeven dat ik faalde. Maar toegeven dat je iets niet aankunt, is moedig, vind ik achteraf. Het kostte me veel moeite, maar het was mijn beste beslissing ooit om me toen even te laten opnemen.’
Lees de volledige getuigenis van Bert Derkoningen in onze +zone of in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 29 november 2017. Zijn verhaal hoort bij een dossier dat Sport/Voetbalmagazine presenteert over de overgang van topsporters naar de gewone arbeidsmarkt. Daarin gaat het ook over de nieuwe campagne die Sport Vlaanderen lanceert rond het thema.
