Volgend weekend staat Fernando Alonso (36) aan de start van de 24 uur van Le Mans, een minivlucht uit het F1-circus. Portret van de Spanjaard, die op de vraag of seks voor een wedstrijd kan, ooit droog antwoordde: ‘Op jouw leeftijd weet ik het niet, maar ik heb er geen last van.’
Het zijn vertrouwde beelden. Fernando Alonso en Linda Morselli die hand in hand door de straten of paddock paraderen, elkaar verliefd in de ogen kijken of op restaurant een pizza snijden. In februari 2017 deelden ze op Instagram hun eerste kiekjes en liefkozende woordjes. ‘ Love. The one with a capital L. What makes you feel alive, a better person. That love which is the air for my lungs‘, liet Morselli, toen 27 jaar, haar 220.000 volgers weten.
Het Italiaanse fotomodel, die enkele maanden ervoor na een jarenlange relatie met negenvoudig wereldkampioen motorrijden Valentino Rossi had gebroken, was ‘de ware liefde’ in het leven van de toen 34-jarige Spanjaard. Eindelijk. In de herfst van 2006 was hij getrouwd met Raquel del Rosario, het zangeresje van de Spaanse popband El Sueño de Morfeo, een huwelijk dat geen zes jaar standhield. Hij richtte met succes zijn pijlen op Dasja Kapoestina, een Russisch fotomodel dat voor de grote merken – Karl Lagerfeld, Gucci, Dior, YSL, Chanel… – shows had gelopen, maar na twee jaar was het sprookje uit. Ook Lara Álvarez, een Spaanse televisiepresentatrice, werd al snel ingeruild voor Viki Odintcova, een rondborstige Russische die op haar beurt plaats moest maken voor signorina Morselli.
De wilde haren waren geknipt, vertelde hij enkele maanden erna aan het Griekse weekblad Proto Thema. Hij logeerde in een exclusief resort op Mykonos, een eiland in de Egeïsche Zee, en had een week ervoor met Linda ook al enkele dagen op Paros doorgebracht. In de hoek van de kamer lag een paar bokshandschoenen. ‘Die zijn van Linda. Ik moet alleen de stootkussens vasthouden.’
Hij was ontspannen en, volgens de Griekse journalist, ondanks zijn reputatie van wispelturige en moeilijke kerel ‘de perfecte gastheer’, die tien minuten te vroeg op de afspraak was. Hij keek graag naar de zee en de ondergaande zon, op een van de vele idyllische plekjes van het eiland. ‘Ik wil vooral van de rust genieten’, vertelde hij. Nachtbraken, zoals zijn ex-ploegmaat/concurrent Lewis Hamilton, was niet (meer) aan hem besteed.
Veel redenen om te feesten had de Spanjaard trouwens niet. Hij was bezig aan een ellendig seizoen. Vier keer opgegeven en twee keer niet aan de start verschenen in elf grand prixs, waarin hij in Hongarije – zesde plaats – zijn beste resultaat had neergezet. En: hij had de grote prijs van Monaco laten schieten voor de Indianapolis 500. ‘Ik keek er opgewonden naar uit en het wérd ook een van een de mooiste ervaringen uit mijn carrière.’
Alonso deed verrassend mee voor zege, tot hij zijn Hondamotor op 21 ronden van het einde opblies. Honda… Hij zei het niet met zoveel woorden, maar zijn contract met McLaren liep op het einde van seizoen af en nog een vierde jaar klungelen met een Hondamotor zag hij niet zitten. ‘Sinds de start van het seizoen, in maart, nam ik om de twee of drie dagen het vliegtuig en zat ik in meer dan elf landen. In zo’n hectische periode mag je geen beslissingen over je toekomst nemen.’
Op CNN, een maand ervoor, klonk hij wel vastberaden. ‘Als ik niet in een team kan werken waar ik opnieuw voor zeges en wereldtitels kan rijden, dan zoek ik uitdagingen buiten de formule 1. ‘ Want een rijder die de legendarische Michael Schumacher met twee opeenvolgende wereldkampioenschappen (2005, 2006) in een Renault voorgoed van de troon had gestoten en met de knalrode Ferrari drie keer als runner-up (2010, 2012, 2013) was gefinisht – telkens na Red Bullicoon Sebastian Vettel – kon niet leven met een 17e, 10e en 15e plaats. Maar toen McLaren in september 2017 aankondigde dat het in 2018 met Renault zou samenwerken, verlengde hij meteen zijn contract. ‘Ik volgde mijn hart.’ En misschien ook een beetje de 25,8 miljoen euro die hij jaarlijks zou cashen…
Kaarttrucs
Het jetsetbestaan van Fernando staat mijlenver van het leventje dat hij als kind gekend had. Want de Alonso’s hadden het niet breed. Moeder verdiende haar centen in het winkelcentrum van Oviedo, waar vader af en toe in een explosievenfabriek werkte. Of hij reisde, op zoek naar een beter betaalde job, met zijn zoon naar Italië, waar Fernando een deel van zijn jeugd doorbracht. Als kind dweepte hij met Miguel Indurain en keek gebiologeerd naar goochelshows op televisie. Later en eenmaal gesetteld in het F1-circuit, zou hij zijn team met verbluffende kaarttrucs imponeren.
Luis, de vader, hield van autoracen en knutselde een kart in elkaar voor zijn achtjarige dochter. Maar Lorena had er geen trek in, waarna papa blokjes op de pedalen monteerde en Fernando achter het stuur kroop. Hij bleek een rastalentje. Spaans kampioen karten op zijn 12e (1993), wereldkampioen bij de juniores (1996) en Europees kampioen in de Formule Nissan (1999), maar een rijbewijs halen lukte niet meteen. Volgens de instructeur scheurde hij die examennamiddag net iets te snel door de smalle straatjes van Oviedo, in de familiewagen – een… Renault Mégane – paste hij zijn rijstijl niet aan.
Hij werd vierde in zijn debuutseizoen in de Formule 3000, waar hij telkens weer in tranen uitbarstte als hij het podium niet haalde en in het circuit als ‘de huilebalk’ door het leven ging. Toen, in 2000, leek de formule 1 onbereikbaar voor de twintiger, tot zijn rijke landgenoot Adrián Campos – in de jaren tachtig een anonieme F1-rijder – hem een zitje bij Minardi bezorgde.
Een cadeau waarvoor elke twintiger een gat in de lucht zou springen, maar Alonso vond het beneden zijn stand. Hij was koppig, wuifde teamorders vrolijk weg en probeerde zijn matige Minardi zo snel mogelijk door de bochten te sturen. Op het einde van het seizoen had hij in 17 races geen enkel punt gesprokkeld – een persoonlijk drama voor iemand die verliezen haat(te) – en eindigde hij 23e op 26 rijders. Vier jaar erna zou hij de jongste wereldkampioen uit de geschiedenis worden…
Met dank aan Flavio Briatore, de flamboyante Italiaanse zakenman en managing director/team principal van Renault F1, die onder de indruk was van de stuurvaardigheid en onverzadigbare overwinningsdrang van de Spanjaard. Briatore gooide Jenson Button in 2003 uit het team, Alonso bedankte in Hongarije met een eerste grand-prixzege.
Spanje, waar voetbal en wielrennen alle aandacht wegzogen, keek plots mee. ‘Het duurde tot 2002 vooraleer de grand prixs op televisie te zien waren. Ik heb Ayrton Senna nooit zien rijden, tot voor een paar jaar had ik Michael Schumacher kunnen voorbijlopen zonder hem te herkennen’, hekelde hij geregeld de Spaanse media. ‘Ze hebben me jarenlang genegeerd, nu kamperen ze voor mijn ouderlijk huis.’
Hij woonde in Oxford, tussen de studenten die zijn zeven grand-prixzeges van 2005 en zijn eerste wereldtitel – op zijn 24e, toen een record – mee vierden. Een jaar erna deed hij dat kunstje nog eens over en… vertrok naar McLaren. Eigenzinnig, waarmee hij zijn bijnaam Karras, gekregen van zijn jeugdvrienden, alle eer aandeed. ‘Een personage uit een film. Een kerel die ze allemaal koud maakte, zonder blozen of verpinken. Hahaha…’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
