Flashback naar 21 juli 2012: Erden Eruc rondt zijn reis rond de wereld af

Voor sommige prestaties kan je alleen maar bewondering opbrengen. Zoals die van Erden Eruc: op 21 juli 2012 bereikt hij Bodega Bay, Californië, de plaats waar hij op 10 juli 2007 is vertrokken. Zijn doel gerealiseerd: een reis rond de wereld op eigen kracht. Eruc doet het met de kano, te voet of op de fiets.

De feiten

Op 27 mei 2012 heeft Erden Eruc er zijn laatste roeitocht opzitten: van Carúpano, Venezuela, naar Cameron, Louisiana, over de Caribische zee en de Golf van Mexico. Wat hem nu nog rest, is peanuts, een maandje fietsen, vanuit het zuiden van de VS naar zijn vertrekpunt Bodega Bay, in de buurt van San Francisco. Nu ja, peanuts… Hij wordt verwacht tussen 4 uur en 5 uur in de namiddag van de 21e juli en als hij drie dagen eerder de grens met Californië kruist vanuit de woestenij van Nevada, noteert hij in zijn dagboek: ‘De hitte is meegevallen. We hadden temperaturen verwacht in de buurt van de 43 graden, maar de thermometer is veelal blijven steken op 28 graden. Bovendien staat de wind uit het zuiden, wat ook in ons voordeel was. Een tegenvaller is dan weer de modder in de bergen. Op een bepaald moment leek het alsof we een omweg van een goeie 160 kilometer zouden moeten maken. Gelukkig heeft de hulpcrew hard gewerkt en een fietspad vrijgemaakt.’

Eruc volgt in Nevada de Extra Terrestrial Highway, wordt vergezeld door mensen uit zijn team, maar komt er ook andere vreemde vogels tegen: een Argentijnse fietst naar New York, een Japanner fietst dan weer naar Patagonië.

Op 21 juli 2012 zet hij een punt achter zijn avontuur. Hij heeft er 66.299 kilometer opzitten, allemaal op eigen kracht afgelegd: wandelend, fietsen, roeiend, over vijf continenten en de drie grote oceanen.

Making-of

Erden Eruc wordt geboren op Cyprus, in Nicosia, maar groeit op in Turkije. Als hij 11 is, neemt zijn vader hem mee op lange wandeltochten. Ze beklimmen in hun land de Argaeus, een uitgedoofde vulkaan waarvan de top op bijna 4000 meter ligt. Eruc gaat daarna wetenschappen studeren in Istanboel en verhuist in 1986 naar de VS, waar hij verder diploma’s haalt en aan de slag gaat als ingenieur.

Op zijn 41e wil hij wel eens wat anders en rijpt een plan, steeds concreter: de wereld bedwingen met lichamelijke kracht. Hij blijft klimmen, maar iets in hem snakt daar iets groters. Een reis rond de wereld, met zijn lichaam als aandrijfkracht. Omdat je uiteraard geen oceaan kan oversteken als zwemmend, gebruikt hij daarvoor een boot, en omdat je geen 66.000 kilometer kan stappen, is ook de fiets toegelaten. Maar meer hulp niet. Zijn doel is: inspireren en leren.

In 2002 roept hij een stichting in het leven: Around-n-Over. Het project vergt ondersteuning van buitenaf en geld.

In september 2004 koopt hij zijn boot. Tweedehands, het vehikel heeft eerder al zijn zeewaardigheid bewezen. De Calderdale die eerder Kaos heette, bracht al twee keer mensen met succes over de Atlantische Oceaan. Leeg weegt zijn roeiboot 250 kilo, volgeladen drie keer zoveel. Navigatie, batterijen, communicatie, het is allemaal aan boord.

Nu kan hij plannen, de ideale weg zoeken om de vijf continenten te overspannen. Het is een eerbetoon aan zijn overleden klimmaat Göran Kropp.

Het eerste plan is: vertrekken in Seattle met de fiets, richting Alaska. Daar wil hij Mount McKinley beklimmen, om dan weer terug te fietsen naar Seattle. Vandaar gaat het met de roeiboot richting Zuid-Amerika, om daar de Aconcagua te beklimmen. De reis rond de wereld wil hij dan nog combineren met het beklimmen van de hoogste bergen op elk continent.

Maar dat plan laat hij varen. In oktober 2004 fietst hij van Seattle naar Miami. Dat kan een nieuwe startplaats worden, denkt Eruc. Miami-Zuid-Amerika-Australië-Azië-Afrika-Europa-Miami is zijn nieuwe route. Maar ook die komt er niet. Hij roeit wel als ’test’ van Europa naar Guadeloupe, over de Atlantische Oceaan. Dat gebeurt in het voorjaar van 2006. Het probleem is intussen anders: niet de fysieke kracht, wel de budgettering. Pas als begin 2007 de Turkse Aktas Group hem begint te steunen, kan hij écht concrete plannen maken. En die zien er nog anders uit.

De baai van San Francisco wordt de uiteindelijke startplaats. Met name de pier van Bodega Bay. Van daaruit vertrekt hij op 10 juli 2007 richting Brisbane, Australië. Afstand, op papier: 11.700 km. Op papier, want de hevige winden slaan hem uit koers. Een keer zal hij op zijn wereldtournee kapseizen: tijdens die allereerste reis. Hij slaapt als een grote golf de boot omver slaat. Die komt wel vanzelf weer recht. Erger is de tegenwind. Op 17 mei 2008 moet hij zich gewonnen geven. Filippijnse vissers komen hem redden.

Acht maanden later is het tyfoonseizoen voorbij en brengen dezelfde vissers hem terug naar de locatie waar ze hem oppikten. Op 15 januari 2009 zet hij zijn tocht roeiend verder. Op 4 februari bereikt hij Papoe Nieuw-Guinea. Daar is er een nieuwe lange pauze, vanwege rugproblemen. Pas op 22 september kan hij verder, te voet en in een zeekajak. Op 8 december 2009 klimt hij weer in de grote roeiboot, voor het restantje richting Australië. Daar arriveert hij in januari 2010. Hij beklimt er de Kosciusko, fietst er door het land en vertrekt op 13 juli van Carnarvon richting Afrika, dwars over de Indische Oceaan.

Op 30 oktober komt een Turks fregat hem voor de kust van Madagascar voor de laatste kilometers begeleiden. De Gaziantep moet hem vrijwaren van eventuele piraterij. De roeitrip wordt op het einde door wind nog fel bemoeilijkt en zal uiteindelijk 4,5 maand duren. Dwars door Afrika op de fiets maakt hij in Kenia nog een zijstapje, om in het gezelschap van zijn vrouw en zijn vader, dan al 78 (!) de Kilimanjaro te beklimmen.

Overigens valt hij op die tocht een paar keer zwaar met zijn fiets, wat hem in Tanzania een paar stevige letsels oplevert. Via Tanzania en Zambia bereikt hij de kust van Namibië. Van daaruit vertrekt hij op 10 oktober 2011 naar Zuid-Amerika. Venezuela is de nieuwe bestemming. Op 11 maart 2012 komt hij daar aan. Na een kort fietstochtje van ‘amper’ 138 km kan hij vertrekken voor het laatste deel van zijn wereldreis: naar de VS.

En daarna

De six summits zal Erden Eruc uiteindelijk niet kunnen beklimmen tijdens zijn wereldreis. Op de Everest, de Elbrus en de Aconcagua raakt hij niet bij gebrek aan geld. Om die reden doet hij uiteindelijk ook Europa niet aan. Om zijn avontuur te financieren moeten hij en zijn vrouw al hun onroerend goed en de auto verkopen en gaan huren. Maar de oceanen bedwingt hij wel als eerste.

Als we de pauzes niet meetellen, is hij voor zijn 66.299 km (waarvan 43.472 km op de oceanen) uiteindelijk 1026 dagen onderweg geweest. Het hele project heeft de man ongeveer een half miljoen dollar gekost, voor de helft uit eigen zak.

En veel spierpijn, ongetwijfeld. Sinds 2013 loopt er een documentaireproject over de trip: Castaway with purpose. Nog niet afgewerkt, bij gebrek aan geld, omdat men het oude materiaal van tijdens de trip wil combineren met nieuw materiaal ter plaatse.