Mike Tyson toert met zijn show door Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. Een bezoek bij de ex-bokser in Las Vegas toonde dat zijn optredens geniaal kunnen zijn, maar net zo goed kunnen uitgroeien tot een ramp.
M ike Tyson is 51 jaar, maar vandaag is een van die dagen waarop hij zich beweegt als Muhammad Ali toen die 70 was. Een oude, vermoeide man in een grijze jeans en op witte turnpantoffels. Hij lijkt in zijn eigen, imposante huis verloren te lopen.
Gisteren was het nog erger. Tyson moest naar de tandarts, er moest een maaltand getrokken worden. Tyson haat tandartsen. Hij heeft in de ring genoeg pijn geleden. Kiki, zijn vrouw, overtuigde de arts voor de ingreep in een ziekenhuis dat dit onder volledige narcose moest gebeuren. Gelukkig kan Mike vandaag weer goed eten. Roereieren, een grote portie ijs en dan drie borden pasta met tomatensaus. In die volgorde.
‘Mike komt meteen. Is hij in Duitsland nog altijd een legende?’, vraagt David aan de verslaggever van het magazine Der Spiegel dat rond het voormalige icoon een reportage wil maken. David, die Farid genoemd wordt, is een gabber uit de tijd dat Tyson wegens verkrachting in de gevangenis zat. Zelf werd hij veroordeeld wegens handel in cocaïne. Hij is nu de privé-assistent van Mike.
Farid staat aan de ingang van een van die villa’s die men uit Amerikaanse televisiefeuilletons kent. Marmeren trappen, zuilen, een buitenluchtzwembad, opzichtige tekenen van luxe. Las Vegas ligt 20 kilometer verder en omdat de makelaar die Tyson het huis heeft verkocht daarmee reclame maakt, is het bekend dat deze villa zes slaapkamers en evenveel badkamers telt en dat de woonoppervlakte 966 vierkante meter bedraagt. Een klein paleis.
Verkrachting
Mike Tyson had de grootste bokser aller tijden kunnen worden. Groter dan Ali. In de bokssport klinkt dat als godslastering omdat Ali zich boven alles en iedereen verheven voelde en dat luid uitschreeuwde. Maar Tyson is een van de besten die ooit een ring betrad. Hij werd op zijn 20e de jongste wereldkampioen aller tijden bij de zwaargewichten, ofschoon hij voor deze categorie eigenlijk te klein is. Maar zijn slagen waren hard, hij was snel, beweeglijk, secuur in de verdediging, een pletwals die niet afwachtte, maar meteen de confrontatie zocht.
De eerste negentien kampen van zijn profcarrière won hij door knock-out, twaalf keer gebeurde dat in de eerste ronde. Maar terwijl Ali na iedere gevecht groter werd, werd Tyson steeds kleiner. Ali stond voor de Amerikaanse droom, Tyson voor diens onechtheid. Ali stond voor idealen en waarden, Tyson voor coke en prostituees. De jongen uit het Brownsville-getto, waar je als zwarte alleen met handboeien of in een houten kist buitenkwam, lukte de vlucht met de vuisten.
Maar uiteindelijk eindigde hij niet veel beter dan zijn vroegere kompanen. In 1992, vijf jaar na zijn eerste wereldtitel, werd Tyson wegens verkrachting tot zes jaar gevangenis veroordeeld, waarvan hij er drie uitzat. In 2003 was hij bankroet, in 2007 volgde een ontwenningskuur. Mensen die geen boksfans zijn, hoef je alleen te zeggen dat Tyson degene is die in 1997 Evander Holyfield in het oor beet en ze weten over wie het gaat: de man die 300 miljoen dollar in huizen stak die hij niet nodig had, in auto’s waarmee hij niet reed, in vrouwen die niet van hem hielden. Een man die God net zoveel talent voor boksen had gegeven als demonen voor het leven.
Oude stripclubs
Farid staat nog steeds in de deuropening en schetst een ander beeld. Dat van Iron Mike, de Champ. Van wie de mensen houden. Hij werpt een blik in het huis en toont de brede witte lederen zetel die naast een zwarte pianovleugel staat. Daarvoor zitten twee andere bezoekers: Radim Tauchen en Pietro Polidori die de Europese tournee met Tyson willen bespreken. Oostenrijk, Zwitserland, Duitsland, tien steden in twaalf dagen, Tyson zal op het podium vragen beantwoorden. Een ingangsticket kost tussen 79 en 809 euro.
Mike Tyson is het gewoon om op de bühne te staan. Spike Lee, zijn oude vriend, organiseerde naar aanleiding van zijn autobiografie een tournee door Amerika. In de achtergrond werden beelden geprojecteerd uit het leven van een man die nog altijd niet weet wie zijn vader is. Vaak bleek deze show geniaal. Tyson is vrolijk, emotioneel, geloofwaardig, slagvaardig. Hij bewijst dat hij geen idioot is, ook al heeft hij zich in bepaalde periodes van zijn leven wel zo gedragen.
Maar er zijn ook mindere dagen. Zoals vandaag. ‘Nog één minuut en het kan beginnen’, zegt Farid die geïrriteerd is omdat er geen lijst blijkt te zijn van afgesproken vragen. Je weet ook nooit in welke gemoedsgesteltenis Mike vertoeft. Als het heel slecht gaat met Tyson en er over zijn dochter Exodus wordt gesproken, dan ontsteekt hij in razernij. Exodus was vier jaar toen ze zich verstrikte in een kabel op een loopband en stikte. Als Tyson aan die tijd denkt, kan het gebeuren dat hij een kast uit de muur trekt of de microgolfoven door de keuken gooit. Of hij rijdt naar de stad en verdringt en verdrinkt zijn verdriet in oude stripclubs. Daar brengt hij dan met drank en vrouwen de nacht door. Tot hij Exodus vergeet.
In therapie
Mike Tyson, het wordt vaak vergeten, is een zieke man. Een alcoholist die voorlopig droog staat, een voormalige gebruiker van cocaïne die ook nog eens manisch-depressief is. Plots komt Tyson de woonkamer binnen en zet zich in de witte fauteuil. Zijn grote handen vallen op, net zoals zijn enorme voeten, schoenmaat 49. Hij is teruggetrokken, afwezig. Zijn ogen zijn een en al treurigheid. Farid zegt dat er geen vragen mogen gesteld worden over zijn leven. Of over privézaken. Of over politiek. Maar alleen over de tournee.
Dat was anders overeengekomen. Ook al draait zijn leven tegenwoordig alleen maar om die tournee. Het is het enige wat hem nog rest. En heeft Tyson op de meest verschillende vragen niet al zeer vreemde antwoorden gegeven? Zoals: ‘Ik ben het laatste stuk vuiligheid.’ Of: ‘Dikwijls denk ik aan zelfmoord. ‘ En: ‘Ik ben de grootste die ooit heeft geleefd.’ Maar ook eens tegen een journalist: ‘Ik neem antidepressiva zodat ik jullie niet ombreng.’ Nu was het de bedoeling te vragen naar zijn ellendige jeugd, zijn drugsprobleem, zijn aanvaringen met de justitie, zijn verblijf in een ontwenningskliniek. Maar als dat niet mag, is er dan eigenlijk een interview nodig?
Nu zegt Mike Tyson alleen banaliteiten. Op de vraag of hij een boodschap mee te geven heeft, antwoordt Tyson clichématig dat hij zich verheugt op zijn fans. Of hij zegt, desgevraagd, dat hij al ooit eens in Duitsland is geweest, in Düsseldorf meer bepaald, waar er een ziekenhuis is dat hem voor rugproblemen heeft behandeld. Eigenlijk is er voor zo’n show een andere Mike nodig. Degene die als prille veertiger het leven in de greep kreeg en vrolijkheid uitstraalde.
Naar die Tyson verlangt zijn familie. Daar werkt hij ook aan. Mike Tyson gaat op therapie, drinkt geen alcohol meer, gaat kijken naar de tenniswedstrijden die zijn negenjarige zoon Milan speelt, traint soms zelf en eet vegetarisch.
Zeven woorden
Het is die Mike die Kiki wil zien. Zij is in de keuken, een fantastische vrouw en allicht de reden dat Mike Tyson nog in leven is. Lakiha Spicer, genoemd, is de derde vrouw van Mike. Zij is 41 jaar, bloedmooi en ze kent Mike sinds ze zestien is. Ze hadden jaren een verhouding. Kiki was er voor Mike altijd. Al in 2002 woonden ze een tijdje samen. Toen verloor Tyson de laatste grote kamp uit zijn carrière, op 8 juni 2002, in Memphis, Tennessee, tegen Lennox Lewis.
Na een paar jaar telefoneerde Mike weer naar Kiki. Ze trouwden elf dagen na de dood van Exodus. Sindsdien staat zij altijd aan zijn zijde en hielp zijn schulden af te betalen. Op een gegeven moment was die schuldenberg gegroeid tot 27 miljoen dollar. Het is dankzij Kiki dat Mike Tyson op straat nog altijd wordt herkend en dat hij zelfs gevraagd werd om een publicitaire spot te draaien voor een Australisch bedrijf. Er zijn zelfs plannen om zijn leven te verfilmen. Jamie Foxx zou de hoofdrol spelen, de Amerikaanse acteur die ooit een Oscar won.
Na twaalf minuten is het interview met Mike Tyson afgelopen. Zijn langste antwoord bestond uit zeven woorden. Dat is okay, zegt assistent Farid. Hij is blij dat het gesprek is afgelopen. Het had anders kunnen gaan. Voor iedere tournee is het belangrijk hoe Tyson in de dag rolt. Vaak is dat goed, vaak ook niet. Net zoals Tyson veel plannen heeft. Dikwijls kan hij die realiseren, maar dikwijls lukt het ook niet. Hij heeft dat niet in de hand.
En er is niemand die dat op voorhand kan inschatten.
Juan Moreno/Der Spiegel
Drie keer wereldkampioen
Mike Tyson (30 juni 1966) maakte op zijn achttiende zijn debuut in het profboksen. Hij werd driemaal wereldkampioen bij de zwaargewichten. In zijn profcarrière leverde Tyson 58 gevechten. Hij behaalde 50 overwinningen, waarvan 44 door knock-out. Slechts zes keer verloor hij. Als amateurbokser had Tyson 21 van zijn 24 kampen gewonnen.
In zijn carrière verdiende Mike Tyson rond de 400 miljoen dollar. Omdat hij het geld behoorlijk liet rollen, kwam hij snel in het rood terecht. Op het einde van zijn loopbaan bokste hij om zijn schulden af te betalen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
