Ze was even afgeleid door het voetbal, maar de doelen van hinkstapspringster Caterine Ibargüen zijn niet veranderd: 15 meter halen én haar olympische titel verlengen.
Ze had genoten van het WK in Rusland, zei Caterine Ibargüen, de olympisch kampioene uit Colombia. Want, zo vertelde ze: net als alle Zuid-Amerikanen is ze gek van voetbal. ‘Ik supporter voor Atlético Nacional, het team uit Medellín. Als ik in Colombia ben, dan probeer ik hun wedstrijden op tv te volgen. Wanneer ik in het buitenland zit, dan zoek ik meteen de uitslag op. Ik word geregeld uitgenodigd om wedstrijden bij te wonen, maar dat is niet vanzelfsprekend als je in Puerto Rico traint’, vertelde ze op de vooravond van de WK-finale.
‘Een aantal spelers ken ik heel goed, zoals bijvoorbeeld David Ospina, die zijn carrière in het doel van Nacional begon, en Juan Cuadrado, ook afkomstig uit Medellín. Jammer dat wij zó vroeg werden uitgeschakeld, maar anderzijds kan ik me nu opnieuw concentreren op mijn sport’, klonk het na de meeting in Rabat, waar ze met 14,96 meter de beste wereldjaarprestatie noteerde.
‘Ik betwijfel of dat de kranten of het televisienieuws heeft gehaald. Zelfs na de uitschakeling van Los Cafeteros bleef voetbal het nieuws beheersen’, lachte ze. Dat was niet nieuw. Slechts om de vier jaar verschuift de focus heel even naar de andere sporten, zoals in 2016, toen haar land drie gouden medailles op de Spelen in Rio pakte. Ongezien. In Sydney (2000) tekende gewichthefster María Isabel Urrutia voor het eerste olympisch goud en Mariana Pajón snelde in Londen (2012) op haar BMX naar de eerste plaats, maar in Rio kon het geluk niet op: goud voor Ibargüen – na zilver in Londen -, Pajón én gewichtheffer Óscar Figueroa.
‘Het doel is om in Tokio mijn olympische titel te verlengen’, vertelde Ibargüen, die op dat moment 36 jaar zal zijn. Ze won haar eerste wereldtitel in 2013 – op haar 29e – en verlengde die twee jaar erna. In Londen (2017) moest ze vrede nemen met een tweede plaats, waar de Venezolaanse Yulimar Rojas naar 14,91 meter sprong, amper twee centimeter verder.
Haar grote droom, het wereldrecord (15,50 meter) van de Oekraïense Inessa Kravets uit 1995 scherper stellen, heeft ze al lang opgegeven, maar haar resultaten dit seizoen sterken haar in haar olympische missie. Ze is nog altijd ongeslagen in de Diamond League en tekende in Rabat voor haar vierde opeenvolgende zege.
‘Er zit blijkbaar nog geen sleet op’, lachte ze. ‘14,96 is mooi, maar ik wil absoluut de grens van 15 meter overschrijden. Dat is al geleden van de Spelen in Londen (15,17), maar in Rabat heb ik voor het eerst sinds lang gevoeld dat ik die afstand nog altijd in de benen heb’, aldus de Colombiaanse, die na haar Europese tournee is afgereisd naar haar thuisland, waar ze begin augustus haar titel op de Central American & Caribbean Games moet verdedigen. ‘Als ik daar 15 meter spring, dan wordt er misschien zelfs over het voetbal gezwegen.’ Voor even dan toch.
