Elke dag legt de meute Belgische journalisten dezelfde route tussen Guararema en Mogi das Cruzes af.
Van ons hotel in het dorp Guararema en het complex van de Rode Duivels in Mogi das Cruzes is het een klein uurtje rijden (tussen 45 minuten en anderhalf uur al naargelang het moment van de dag). Onderweg kom je werkelijk van alles tegen. Het begint met bochtige wegeltjes die zigzaggen door de groene heuvels, hier en daar nog gedrapeerd met flarden ochtendmist. Dan kom je aan de militaire post (vergeet niet je fijnste glimlach boven te halen om niet tegengehouden te worden) waarna je in de rand van Mogi das Cruzes, een stad van 400.000 inwoners, belandt. Eerst word je geconfronteerd met Chinees of Russisch aandoende woontorens, architecturale miskleunen die een zielloze indruk geven. Maar kijk niet te veel rond want de weg is bezaaid met hindernissen: ofwel zijn het flink uit de kluiten gewassen verkeersdrempels ofwel zijn het serieuze greppels die je verplichten om traag te gaan rijden.
Eens uit het voorgeborchte van deze lelijke stad moet je nog een aantal fabrieken voorbij en dan kom je stilaan in een gebied met rijke vegetatie en okerkleurige aarde. Het Belgische kamp, bewaakt door een legertje Braziliaanse soldaten, is nu niet ver meer.
Ter plaatse begeven we ons naar een grote tent waar het perscentrum is ondergebracht, een soort gigantische tipi in hout. De Belgische voetbalbond heeft 96.000 euro geïnvesteerd om het geheel te voorzien van een wifi-installatie voor pers en spelers. De bond dacht alles voorzien te hebben, alleen was ze vergeten een telefoonnetwerk ter beschikking te stellen. Er is ook catering voorzien, maar een maaltijd kost 23 euro! Het hoeft dan ook niet te verbazen dat het buffet weinig succes had.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier