Renners die de Tour winnen hebben doorgaans de steun van een ijzersterke ploeg, een team dat de koers controleert en het ploegenklassement wint.
Renners die de Tour winnen hebben doorgaans de steun van een ijzersterke ploeg, een team dat de koers controleert en het ploegenklassement wint. De BMC-ploeg van Cadel Evans eindigde in dit klassement op de veertiende plaats. Nog achter Quick Step en Vacansoleil. Het is een vaststelling die de zege van Cadel Evans in deze Ronde van Frankrijk nog meer glans geeft. De Australiër won als het ware zoals hij leeft: in alle eenzaamheid. In de cruciale fases van deze Tour was er geen hulp van ploegmaats, geen steun van andere kopmannen en er waren ook geen coalities gesmeed. Cadel Evens deed het alleen. Zoals hij in zijn jeugd ook alleen ging trainen in het Australische gebergte, zoals hij op zijn zestiende als mountainbiker alleen naar Europa trok om daar te zoeken naar het wielergeluk. Alles wat hij doet in het leven neemt Cadel Evans in eigen handen. Hij eist van de mensen die hem omringen dezelfde passie als deze waarmee hij zijn vak beoefent. Anders komt het tot botsingen. Het levert hem het imago op van moeilijke jongen, nukkig in zijn reacties, onaangenaam in de omgang. Maar met een professionele ingesteldheid en een mentale hardheid die slechts weinigen bezitten.
Cadel Evans is de terechte winnaar van een Tour die zich heel lang niet kon bevrijden uit de omknelling van de angst en pas in de laatste week ontplofte. Hij was groots in het verweer toen Andy Schleck hem twee keer aanviel, hij reed zaterdag in Grenoble de tijdrit van zijn leven. Met meer verbetenheid en gebetenheid dan Andy Schleck wiens beperkingen in het tijdrijden altijd een probleem zullen zijn. Toch heeft de 26-jarige Luxemburger de potentiële mogelijkheden om de Tour te winnen. Hij boekte vooruitgang in het gebergte, al komt het er voor hem op aan beter zijn momenten te kiezen.
Af te wachten valt uit welke hoek de concurrentie in de toekomst komt: Evans is er volgend jaar 35 en Alberto Contador miste na de Giro duidelijk explosief vermogen. Het is zeker dat de Spanjaard zijn programma volgend jaar anders gaat indelen. Benieuwd ook of Jurgen Van den Broeck zich dan weer helemaal op de Tour gaat focussen. En met welke ambitie Jelle Vanendert dan wil starten. De Limburger werd in de Alpen met zijn beperkingen geconfronteerd. Dat is geen schande. Dat hij een paar dagen de bolletjestrui mocht dragen en een rit won, is voor hem een droom. En een stimulans om verder keihard aan zichzelf te schaven.
Deze Tour kende geen schandalen. De indruk ontstaat dat de wielersport bevrijd is van een aantal uitwassen. Dat de Fransman Pierre Rolland over de klim naar Alpe D’Huez vijf minuten meer deed dan de Italiaan Marco Pantani in 1997 lijkt een indicatie. Al weet je het in deze van oudsher in schimmigheid badende sport nooit.
Jacques Sys
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier