20 kampen, 20 zeges. De Britse zwaargewichtbokser Anthony Joshua (28) wil zo snel mogelijk de wereldtitels bij álle bonden.
Een geboren bokser? Allerminst. Anthony Joshua, zoon van een Nigeriaanse moeder en Britse vader, liep op zijn 15e de 100 meter in minder dan 12 seconden en blonk uit op een voetbalveld, maar miste de gedrevenheid om een sportcarrière uit te bouwen. Hij kwam aan de kost als metser, een job die goed betaalde, maar doolde tot ’s morgens vroeg door de straten van Londen.
Om hem voor drank, drugs en vechtpartijen te behoeden nam zijn neef hem in 2007 – op zijn 18e – mee naar een boksclub. Vijf jaar erna bokste Joshua zich in Londen naar de olympische titel, werd hij door de Britse koningin gebombardeerd tot Member of the Order of the British Empire en was hij plots een rolmodel.
Een zegen voor de zwaargewichtklasse, meer dan een decennium gedomineerd door de saaie Volodimir Klitsjko. Tyson Fury mepte de Oekraïner in de herfst van 2015 van zijn troon, maar de Engelsman was labiel, schold tegenstanders tijdens persconferenties geregeld de huid vol en werd ook nog eens betrapt op het gebruik van cocaïne. Groter kon het contrast met de charismatische Joshua niet zijn.
Hij pakte zijn eerste wereldtitel in oktober 2014, toen de Rus Denis Bachtov na twee ronden uit zijn lijden werd verlost. Anderhalf jaar later won hij tegen Charles Martin, opnieuw na twee ronden, de IBF-wereldtitel. In de lente van 2017 keek hij op Wembley, voor 90.000 toeschouwers, Klitsjko in de ogen en werd na elf zware ronden wereldkampioen bij de WBA en IBO. Under Armour, het Amerikaanse kledingmerk dat ook Andy Murray sponsorde, sloot de drievoudige wereldkampioen (WBA, IBO en IBF) in de armen.
‘Volgend jaar wil ik alle wereldtitels’, zei Joshua, die in 2018 Joseph Parker (WBO, 24 kampen) en Deontay Wilder (WBC, 38 kampen) in de ogen moet kijken. Twee boksers die net als hij nog altijd ongeslagen zijn. Vuurwerk op komst.
