Wordt het team van Mario Been de voornaamste titelconcurrent van Anderlecht?
Neen, dan is een koers als de Ronde Van Vlaanderen eerlijker. Op het eerste gezicht misschien wat saai, maar het was zondag één lange, eerlijke afvallingsrace, waarbij de krachten langzaam uit rennersbenen gleden en uiteindelijk de beste het langst overeind bleef.
In het voetbal gaat het anders. Veel is al gezegd over zin en onzin van play-offs, en of die nu eerlijk zijn of niet. Maar spanning brengen ze alleszins. Niet onderin in PO3, want daar lijken de kaarten na één van de vijf duels tussen Beerschot AC en Cercle Brugge al geschud. Wel bovenin, waar RC Genk de boel terug open gooide. Nadat de Limburgers Anderlecht al uit de beker knikkerden, gaven ze nu ook in de competitie een ferme tik. Het slot van de reguliere competitie inbegrepen zit Anderlecht in een dalletje van 5 op 15. In koers, over een lange afstand, is dan geen man overboord, en zouden ze in Brussel zeggen dat de concurrentie hooguit een paar punten inwint. In de spurt die play-offs zijn, scheelt dat een pak. Geloof ons, stress en nervositeit zullen de komende weken in het Constant Vanden Stockstadion domineren.
Een paar maanden geleden noemde analist Wim De Coninck het team van Mario Been de voornaamste titelconcurrent van Anderlecht. Na de winterstop ging de oud-doelman heel even aan het twijfelen, maar de voorbije weken presteerde RC Genk weer op topniveau. Anderlecht moet bang naar het Oosten kijken. Zaterdag trekt het zelf naar de hel van Sclessin, zondag ontvangt RC Genk het Zulte Waregem van Francky Dury. Het kan best dat zondagavond alles écht in mekaar schuift, daar bovenaan.
In het Westen lijken ze nu al uitgetrommeld. Vroeg, al op speeldag 1. De optimist bij blauw-zwart zal – na de nederlaag van Anderlecht – wel weer een beetje dromen. Maar wie de kille wind op Jan Breydel trotseerde, weet beter. Club Brugge kampioen, het zal niet voor nu zijn. Alle inspanningen om er een feestje van te maken dienden tot niets. Uitgetrommeld leken ze, de stoere muzikanten. Veel tijd gestoken in teambuilding vooraf, op het veld waren het slagen in het water. Krachteloos, moedeloos, no sweat, en dus bitter weinig glory.
De haka van de All Blacks voor een rugbywedstrijd is indrukwekkend, omdat ze kracht uitstraalt, vrees inboezemt en de tegenstander verlamt. De teambuilding bij Club Brugge was vrijblijvende fun: ongetwijfeld zeer leuk om te doen, maar met weinig concrete gevolgen. Als je dat dan zwaar in de media gooit, maar vervolgens al de eerste wedstrijd verliest, waarbij je 45 minuten niet het kleinste vuistje maakt en er vooral irritatie uit je houding op het veld spreekt, komt het allemaal zéér ongeloofwaardig over. Haka’s zijn voor winnaars. En die zit dezer dagen in Genk. Niet in West-Vlaanderen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier