De Amerikaanse turnster (24) blikt in Marca terug op haar bewogen Olympische Spelen. De opmerkelijkste passages.
Over de beslissing in Tokio om haar olympische titel in de individuele allroundfinale niet te verdedigen
‘Toen ik die beslissing nam, wist ik niet wat er daarna ging komen, maar het was iets wat ik toen nodig had om de juiste hulp te krijgen. Nu voel ik me wel veel beter, terug in de Verenigde Staten omringd door mijn familie en vrienden.’
‘Het was wel heel moeilijk en het was niet iets dat ik gepland had. Ik had die mogelijkheid ook in geen duizend jaar van tevoren overwogen.’
‘De seconde nadat ik het besloten had, zat ik op een rollercoaster van emoties. Ik begon te denken: o mijn god, wat gebeurt er? Ik heb hier vijf jaar voor getraind.’
‘Toch denk ik dat het de juiste beslissing was, voor mij en mijn mentale gezondheid.’
Over de angst die ze nog altijd heeft om te turnen
‘Ik ben nog altijd bang om bepaalde sprongen en routines uit te voeren waarin ik veel draai in de lucht. Maar mijn coaches gaan daar heel goed mee om. Elke keer als ik naar de turnzaal kom, verzekeren ze zich ervan dat ik de juiste stappen zet om mijn lichaam los te laten. Ze maken dat ik me veel beter voel.’
Over haar mentale gezondheidsproblemen
‘Ik ben zeker trotser op wat er gebeurde in Tokio dan op al mijn medailles. Omdat niemand vooraf had kunnen bedenken dat het zou gebeuren. En daardoor zijn de problemen rond mentale gezondheid in de spotlights gekomen en is er veel aandacht gekomen voor het belang van jezelf goed te voelen.’
‘Wat de mensen niet weten of niet begrijpen, is dat ik jarenlang heb moeten vechten tegen angsten, druk en mentale gezondheidsproblemen. We hebben episodes doorgemaakt zoals die met Larry Nassar en het seksueel misbruik van turnsters, toen niemand iets deed. Je probeert dat allemaal te boven te komen op je eentje en bovendien moet je glimlachen wanneer je in competitie bent. De mensen verwachten te veel na alles wat we meegemaakt hebben.’
‘En dan is er nog de houding van de Amerikaanse turnbond. Die is niet voor ons opgekomen, wat nog het meest gekke van alles is. Door alles wat ik doorgemaakt heb, vind ik dat ik eigenlijk veel sneller had moeten stoppen. Ik ben trots op hoe ver ik het ondanks alles nog geschopt heb.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier