In oktober 2019 behaalde Andy Murray in Antwerpen zijn laatste eindzege in een ATP-toernooi. Twee jaar later is hij weer de bekendste naam op de affiche van de European Open, die zondag begint.
Zeven spelers uit de top 20 van de ATP-ranking, onder wie Felix Auger-Aliassime (21), halve finalist op de jongste US Open, en dat andere gezicht van de nieuwe generatie, de Italiaan Jannik Sinner (20): Dick Norman, toernooidirecteur van de European Open, was trots toen hij zijn affiche voorstelde. Een tennisser die pas als 121e op de ATP-ranking (van vorige week) prijkte, is echter de headliner: Andy Murray. Niet alleen als laatste winnaar in Antwerpen (2019), maar ook wegens zijn uitpuilende palmares, als beste tennisser van zijn generatie na de Grote Drie ( Djokovic, Federer, Nadal): drie grandslamzeges (Wimbledon 2013, 2016, US Open 2012), 14 Masters 1000-toernooien, tweemaal olympisch goud (2012, 2016) en winnaar van de ATP Finals in 2016, toen hij het jaar ook afsloot als nummer 1 op de ATP-ranking.
Kunstheup
Wat niemand echter zag, voelde hij toen al: zijn lichaam, en met name zijn heup, viel langzaam uit elkaar. Murray won nog slechts één toernooi (Dubai 2017), en onderging twee operaties. Noodzakelijk, want de pijn werd ondraaglijk. Hij sprak op de Australian Open zelfs openlijk over het einde van zijn loopbaan, maar eind januari 2019 volgde de verlossing: een metalen heup, een prothese die in veel landen niet mag worden gebruikt, omdat de negatieve gevolgen op lange termijn groot kunnen zijn. Murray zette niettemin door, maakte zijn comeback en won in oktober 2019, als eerste speler met een kunstheup, een ATP-toernooi: de European Open in Antwerpen. Hij maakte zo de sprong van de 247e naar de 127e stek op de ATP-ranking.
Daarna bleef de top 100 echter buiten bereik. In het korte coronaseizoen van 2020 telkens vroeg uitgeschakeld in de slechts vier toernooien die hij speelde (op één mooie zege tegen Alexander Zverev na in Cincinnati). En begin dit jaar geen Australian Open, nadat de Brit, zijn zwangere vrouw Kim en drie kinderen het coronavirus hadden. Na twee vroegtijdige uitschakelingen in Montpellier en Rotterdam was hij daarna ook drie maanden out met een liesblessure. Het einde van de carrière van Murray leek nabij, maar in de zomer gaf hij weer teken van leven: op ‘zijn’ Wimbledon ging hij er pas in de derde ronde uit tegen Denis Shapovalov (nummer 12 van de wereld). En op de US Open in de eerste ronde verloor hij dan wel, maar pas na een spannende vijfsetter tegen Stefanos Tsitsipas, nummer drie op de ATP-ranking. Het was bovendien de eerste match waarin hij een set (twee zelfs) won tegen een topvijfspeler sinds Roland Garros 2017 (toen tegen Stan Wawrinka in de halve finale).
Top 100
Eind september bereikte Murray in Metz voor het eerst in twee jaar ook de kwartfinale van een ATP-toernooi, na mooie zeges tegen Ugo Umbert en Vasek Pospisil. Vervolgens verloor hij in de tweede ronde van de San Diego Open tegen Casper Ruud (nummer 10 van de wereld). De afgelopen dagen raakte de Schot, na een zege tegen de 18-jarige Carlos Alcaraz, tot in de zestiende finales van het Masters 1000-toernooi van Indian Wells, uitkomend tegen Alexander Zverev (na de deadline van dit magazine). Een druk najaar dus, want Murray wil weer in de top 100 raken, zodat hij automatisch geplaatst is voor de hoofdtabel op de grandslams. Weer lang meegaan op de European Open zou dus van pas komen.
Aan Murray’s competitievuur zal het alleszins niet liggen, want dat is de reden waarom hij op zijn 34e blijft tennissen. Zoals hij ook zei op Wimbledon: ‘Winnen, zeker in deze sfeer, daarvoor doe ik het. Waarom zou ik dit willen opgeven? Zo’n briljant gevoel!’ Hoelang nog? Niemand die het weet, Murray allicht zelf niet. Maar genieten doet hij nog altijd. Volgende week ook in Antwerpen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
