Thibaut Courtois: mag het een beetje minder?

© AFP

Niemand zal het ontkennen: Thibaut Courtois is een zéér goede doelman. Maar de manier waarop de laatste tijd over hem bericht wordt, lijkt op de Maas die op een zonnige dag buiten haar oevers treedt…

De media putten zich graag uit in superlatieven. De media praten zichzelf en elkaar ook graag na. Met als gevolg dat één overtreffende trap hier leidt tot een nog overtreffendere trap ginder. Gaat het om een sportfiguur, doe dan alles maar maal drie. Een jeugdig iemand: maal veertien. Succes in het buitenland: maal zevenendertig. Soms neemt dat belachelijke proporties aan.

Niemand zal het ontkennen: Thibaut Courtois is een zéér goede doelman. Meer zelfs: Europees niveau. Maar de manier waarop de laatste tijd over hem bericht wordt, lijkt op de Maas die op een zonnige dag buiten haar oevers treedt. Deze week na de finale van de Europa League: het bloemperkje rond het standbeeld werd nog wat aangeharkt, het stenen aureool glimmend geveegd. Voor zegge en schrijve twee reddingen.

Superlatieven mogen gerust, zeker wanneer een nog geen twintigjarige er als eerste Belg in vijftien jaar in slaagt een Europabeker te winnen. En vooral: een basisplaats weet af te dwingen bij een gerenommeerde Spaanse club. Maar de manier waarop er klakkeloos en eenzijdig met die superlatieven wordt omgesprongen is stuitend.

Een columnist mag en moet natuurlijk wat stout gebekt zijn, maar dat Geert De Vlieger deze week Courtois uitriep tot beste Belgische doelman ooit (met Pfaff en Preud’homme als goede vervollediging van het podium) doet toch wel met de ogen knipperen. En cijfermatige bewijzen als ‘kampioen op achttien jaar’ of ‘bijna Gouden Schoen in een debuutjaar’ springen wel in het oog, maar zijn uiteindelijk niet meer dan ‘circumstancial evidence’.

Het gaat om de reddingen: die zijn an sich niet beter wanneer ze je ploeg kampioen maken dan wanneer ze die behoeden voor degradatie. Zoals de saves van ene Simon Mignolet twee jaar geleden. Of nu nog. Laten we zelf even stout zijn en stellen: wat Mignolet tegenwoordig bij Sunderland presteert, is minstens zo straf als wat Courtois bij Atlético doet. Minstens. Maar krijgt hij bij elke plukbal of beenveeg krantenkolommen met rozenblaadjes cadeau?

Nogmaals: superlatieven mogen gerust, ook en zeker voor Thibaut Courtois, maar ze mogen wat ernstiger toebedeeld worden. Want als Courtois parades uit zijn mouw schudt zoals – pak’m beet – Jo Coppens gisteren tegen Bergen (waarover nauwelijks werd gesproken), dan wordt hij nu al groter verklaard dan Iker Casillas. Wat zeg ik: groter dan Edwin van der Sar. Dan Peter Schmeichel. Dan Lev Jasjin. Dan…

Peter Mangelschots

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content