Van Tichelt: ‘Rio is mijn stad’

© BELGA

“Rio is mijn stad, mijn city!”, glunderde Dirk Van Tichelt, na zijn overwinning voor brons tegen de Hongaar Miklos Ungvari, de viceolympisch kampioen van Londen 2012 in de -66kg. Zijn eerste prioriteit: ‘Nu feesten’.

Drie jaar geleden won Dirk Van Tichelt in dezelfde Braziliaanse metropool ook al eens brons op het WK.

Nu won hij opnieuw een medaille: “Een bronzen medaille op de Olympische Spelen, dat is super. In zo’n loodzware categorie als de min 73 heb ik het gedaan. Geweldig”, juichte Van Tichelt in de mixed zone van de Carioca Arena 2, waar de judocompetities plaatsvinden.

Van Tichelt was er in 2008 op de Spelen in Peking al eens dichtbij, maar strandde toen op de ondankbare vijfde plaats. Vier jaar later moest hij in Londen genoegen nemen met de negende plek. Het is al van Atlanta ’96 en Harry Van Barneveld (brons in +95) geleden dat een Belgische man op het olympisch judopodium mocht staan.

‘Goede dag’

Van Tichelt, nummer 18 op de ranking, vloerde achtereenvolgens de Qatarees Morad Zemouri (IJF 94), de Zuid-Koreaanse nummer 1 Changrim An en de Rus Denis Iartcev (IJF 14). Daarna botste hij in de halve finale op de Japanner Shohei Ono (IJF 4), die de olympische titel zou pakken. In de kamp om brons won Van Tichelt dankzij een armklem van Miklos Ungvari (IJF 19).

“Toen ik vanmorgen opstond, wist ik niet wie mijn eerste tegenstander zou worden”, legt Van Tichelt uit. “Zoals op ieder toernooi heb ik het match per match aangepakt en vertelde mijn coach mij telkens tegen wie ik zou vechten. Dat rendeert, want zo zit ik met mijn gedachten altijd bij de volgende match.” Vooral zijn overwinning tegen ’s werelds nummer 1 Changrim An baarde opzien. Maar voor Van Tichelt was het niet eens zo’n verrassing. “Op training heb ik tegen zo’n jongens ook steeds mijn kans, gaat het gelijk op. De verschillen in de min 73 kg zijn zo klein. Alleen Ono heeft iets meer, al is die ook te kloppen.”

Op het fysieke vlak kende Van Tichelt, ondanks de vijf gevechten die hij moest leveren, weinig problemen. “Ik was vandaag heel goed in vorm. Alleen na de match tegen An was mijn rechterarm wat verzuurd. Ik kende daarna wat geluk dat de wedstrijden voor die van mij golden scores waren (verlengingen), zodat ik voldoende kon recupereren met het oog op de match tegen Iartcev. Daarna was ik helemaal top.”

‘Ik ga sowieso door’

Acht jaar geleden werd Dirk Van Tichelt Europees kampioen in Lissabon. Schat hij deze olympische medaille hoger in? “Vandaag heb ik wel eens verloren he”, luidde het met een kwinkslag. “Maar Olympische Spelen zijn er maar één keer om de vier jaar, een EK is er elk jaar.” Aan stoppen op een hoogtepunt denkt Dirk Van Tichelt, 32, helemaal niet. “Ik ga sowieso door. Zolang ik ervan geniet, zoals op dit moment, kan je niet stoppen. Maar nu ga ik eerst wat rusten en van deze medaille genieten.”

Of zoals hij het aan de VRT vertelde: “Nu feesten!”

(Belga/RR)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content