Engeland tegen Italië: Wayne Rooney versus Andrea Pirlo. Ziedaar de verpersoonlijking van deze clash tussen twee stijlen: de Engelse straatvechtertjes tegen de Italiaanse flegma. Elk zijn ze op hun manier voortrekkers van het nationale team.
Wayne Rooney versus Andrea Pirlo. Ziedaar de verpersoonlijking van deze clash tussen twee stijlen: de Engelse straatvechtertjes tegen de Italiaanse flegma. Elk zijn ze op hun manier voortrekkers van het nationale team. Andrea Pirlo kondigde aan dat dit WK zijn laatste kunststukje wordt voor de Azzurri — hij is er net 35 geworden — maar hij beleefde met Juventus alweer een superseizoen en lijkt klaar om ook op dit toernooi te dirigeren.
Achter de naam van Rooney staan meer vraagtekens. Niet meteen een boerenjaar met Manchester United achter de rug en bovendien al twee grote toernooien zonder doelpunt voor Engeland. Toch leven de Britten (voor de zoveelste maal) op hoop. Engeland won op overtuigende wijze zijn WK-kwalificatiegroep zonder één nederlaag en kan rekenen op een nieuwe lichting talenten. Raheem Sterling (Liverpool), Ross Barkley (Everton), Luke Shaw (Southampton), Jack Wilshere (Arsenal), Alex Oxlade-Chamberlain (Arsenal)… allemaal jonger dan 23 jaar en spelers die snelheid aan creativiteit koppelen, de succesingrediënten in het hedendaagse voetbal. Rooney verklaarde recent nog dat dit de beste ploeg is waarin hij al speelde sinds hij Engels international werd. Het maakt dat de volgers van de Premier League reikhalzend uitkijken naar wat deze jonge schoffies op hun eerste grote toernooi uit hun sloffen zullen schudden. Bovendien loopt er met Daniel Sturridge voorin een diepe spits die blaakt van vertrouwen: bij Liverpool trof hij afgelopen seizoen maar liefst 24 keer raak.
Maar dan moeten ze nog eerst voorbij de Italiaanse defensie geraken natuurlijk. Italië, waar secuur verdedigen nog steeds als een kunst beschouwd wordt (ondanks de offensievere tactieken die de meeste clubs hanteren tegenwoordig), waar efficiëntie vele malen belangrijker geacht wordt dan een zoveelste pirouette op het middenveld. Achterin: Chiellini, Barzagli, Buffon, daarvoor de buffers De Rossi en Motta. Begin er maar aan. En daartussen een artiest, Andrea Pirlo, met de naam en de uitstraling van een voornaam schilder. Zoals hij zijn passes en vrije schoppen tekent: het zijn de penseelstreken van de meester. Voor het laatst te zien in het shirt van de Azzurri, geniet er dus van.
En wat kan enfant terrible Mario Balotelli forceren? Inspireert zijn verloving met de Belgische Fanny Neguesha hem tot grootse daden? Of ergert hij zich straks ‘blauw’ aan de erbarmelijk staat van het veld? Want als er één zaak de voorbije dagen de headlines domineerde in de Engelse en Italiaanse media dan is het wel de problematiek rond de wedstrijdomstandigheden in het broeierige Manaus. Het veld ligt er droog, zanderig en hard bij: bevorderlijk voor verzorgd voetbal is dat niet. De temperaturen reiken ook ’s avonds laat nog tot achteraan in de twintig graden celsius. Een slijtageslag mag daarom verwacht worden: wie het langst geconcentreerd blijft en fysiek in orde is, wint de partij. Advantage Italië, durven we denken. En geen revanche voor Engeland, dat op Euro 2012 nog door de Italianen uitgeschakeld werd na strafschoppen in de kwartfinales.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier