Wachten op offensief rendement

Na de eerste twee WK-kwalificatiematchen tegen Wales en Kroatië maakt Peter ’t Kint de balans op van de prestaties van de Rode Duivels.

Zo. Het eerste tweeluik zit erop. Vier op zes, daarmee begonnen de Rode Duivels aan hun WK-campagne. “We gaan allebei naar het WK, maar de weg wordt nog lang”, zei Marc Wilmots na de wedstrijd.

Op dat moment zijn verklaringen nog spontaan, de adrenaline giert nog door het lijf, de spanning is nog voelbaar. En worden wensen voor realiteit genomen.

Uiteraard kan dat. Aan het einde van de rit is de nummer één rechtstreeks geplaatst en de nummer twee kan nog naar het amazonegebied via play-offs. Laat het ons hopen, maar na gisteren is duidelijk dat de weg nog lang is. En dat de Kroaten niet zomaar weg te zetten zijn. Maar dat wisten we al, denk maar aan de vorige campagnes.

Weelde

De positieve punten: anders dan in vorige kwalificaties, waarin de Rode Duivels ook wel eens tegen een vroege achterstand opliepen en dat vaak werd gevolgd door een zwakke prestatie en veel frustratie, werd de slappe start dit keer wél rechtgezet. Toch half, want de tweede goal die in de lucht hing, viel uiteindelijk niet.

Twee: net als in Wales waren de Belgen dominant.

Drie: de kern is breed. Op de bank zaten Fellaini, De Bruyne en Mirallas, spelers die als ze invallen de ploeg zeker niet verzwakken. In Wales keken Defour, Benteke en ook al De Bruyne toe. Toen de gewezen speler van Genk tegen Kroatië inviel, ging het tempo zelfs even omhoog. De Belgen hebben weelde.

Negatieve vaststelling: die weelde is er niet overal. Tot zijn (magistrale) goal was Gillet matig. Na de rust ook. Ruimte in de rug van Vertonghen kostte een doelpunt, dat had die dekselse Modric, die naarmate de wedstrijd vorderde steeds sterker werd, goed gezien. Veel Duivels dromen van Real Madrid, Modric zit er. Dinsdag bleek waarom.

In het rood

De Belgen die in de Premier League al een tijdje vaste waarde zijn, kon je er dinsdag zo uithalen. Vermaelen vooral: keihard in het duel, verdedigend onberispelijk, zowel met de voet als met het hoofd tegen toch geen kleintjes.

Anderen moeten duidelijk nog volume bij kweken. Zelfs Dembélé, die sterk startte, een paar keer gevaarlijk infiltreerde en niet van de bal was te zetten, maar na een half uur moest bijtanken. Motor in het rood, hij vond nooit een tweede adem.

Ook anderen trapten op hun adem. Defour onder meer, en Mertens die ontdekte dat de Kroaten toch nog een trapje hoger staan dan de tegenstand uit Wales. Vernederd, die tegenstander, in Servië, dat op 12 oktober de Belgen ontvangt. Vier dagen later volgt de thuiswedstrijd tegen Schotland. Een 4 op 6 is opnieuw zeer welkom.

Spitsen polijsten

Nog een vaststelling: goals van de verdedigers Gillet, Kompany en Vertonghen, telkens na standaardsituaties. Offensief is het rendement er (nog) niet.

Na het tweeluik is ook duidelijk dat Hazard het best rendeert in een centrale rol, als hij mag komen en er lopende mensen naast hem (Mertens, Witsel of Benteke) zijn. Dat wordt voor Wilmots puzzelen.

Aimé Anthuenis speelde indertijd ook met een lege rechterflank CL met Anderlecht, Stoica had toen evenmin zin om tegen het lijntje te blijven plakken. Hazard ook niet, dat mag duidelijk zijn.

Laatste vaststelling: Benteke en Lukaku zijn twee jonge beren waar nog werk aan is. In principe kunnen deze twee Duivels alleen maar sterker worden in de toekomst, tenminste als ze in hun club spelen. God behoede er Wilmots voor dat Benteke een seizoen wacht zoals dat van Lukaku vorig jaar. De spil in een transfersoap liet dinsdag mooie dingen zien, maar in de afwerking was het te vaak net niet. Aan de spitsentrainer van Aston Villa om hem verder te polijsten.

En nog dit: als het goed is, zeggen we het ook, als het uitstekend is, zeker. De beste man op het veld was gisteren/dinsdag het nummer 23. De Spaanse scheidsrechter. Zo kunnen we ze elke week smaken.

Door Peter t’Kint