Van donderdag 30 mei tot zondag 2 juni vindt op golfdomein Rinkven in Schilde de tweede editie van de Belgian Knockout plaats. Voor de golfliefhebber dé kans om onze drie vaderlandse toppers live aan het werk te zien. Naast Ryder Cup-helden Nicolas Colsaerts en Thomas Pieters is dat ook Thomas Detry. Een kennismaking.
De Belgian Knockout (BKO) symboliseert de opmars van de golfsport in België. Niet alleen tellen we drie profspelers op het hoogste niveau, met deze wedstrijd die deel uitmaakt van de European Tour telt ons land ook weer mee op de internationale golfkalender. De organisatie is in handen van Pieters Productions, het bedrijfje dat bestierd wordt door de familie van Thomas Pieters, en groeide vorig jaar bij de allereerste editie uit tot een voltreffer -bezocht door zo’n 18000 kijklustigen en gewonnen door de Spanjaard Adrián Otaegui.
Voor de Belgische sportfanaat is het toernooi een ideale gelegenheid om de drie toppers die ons landje rijk is live aan het werk te zien. Met naast Nicolas Colsaerts (36) en Thomas Pieters (27), beiden genieten wereldfaam sinds hun deelname aan de prestigieuze Ryder Cup, ook Thomas Detry. De tweetalige Brusselaar kroonde zich eind vorig jaar in Melbourne samen met Thomas Pieters tot wereldkampioen. Detry is bezig aan zijn vierde jaar als prof: bij zijn debuut op de Challenge Tour in 2016 maakte hij furore, sinds zijn overstap naar de hoger aangeschreven European Tour in 2017 is het nog wachten op een eerste overwinning. Misschien komt die er wel in eigen land, dit weekend op het domein van Rinkven Golf Club in Schilde.
Wij schoven bij hem aan voor een introductiebabbel.
S/VM: Heeft de wereldtitel die je met Thomas Pieters behaalde in november vorig jaar je status in het circuit veranderd?
Thomas Detry: ‘Toch wel. Wat me een beetje verrast, want het is geen major en het is ook geen individuele titel, maar een toernooi dat je als duo afwerkt. Als dan een topper van het kaliber Henrik Stenson mij komt feliciteren op het eerste toernooi van dit jaar, doet dat enorm deugd. En het is niet mis om met je naam op dat palmares van de World Cup of Golf te staan: Thomas en ik prijken daar toch maar mooi tussen Tiger Woods, Jack Nicklaus en Nick Faldo.’
S/VM: Je schreef nochtans eerder al eens golfgeschiedenis: in je debuutjaar 2016 won je de Bridgestone Challenge met de grootste voorsprong ooit op de Challenge Tour. Dat creëerde toen meteen heel wat verwachtingen…
(knikt) ‘Mijn eerste jaar en dan winnen met 12 slagen voorsprong op de tweede en een totaalscore van -29, dat was nog nooit eerder gebeurd op de Challenge Tour. Een ongelooflijke ervaring en het weekte heel wat reacties los. Dat hele toernooi was echt genieten, elke putt ging binnen, alsof ik niet kon missen. Op zondag was ik een beetje nerveus, mijn eerste zege kwam er aan, maar na een minder begin kon ik toch sterk eindigen. Datzelfde weekend won Thomas Pieters in Denemarken in de European Tour en twee dagen later werd hij gekozen in het Ryder Cup-team. Die week staat voor altijd in mijn geheugen gegrift.’
S/VM: Ondertussen ben je aan je derde jaar op de European Tour en daar zoek je nog naar een eerste zege. Kruipt zoiets in je hoofd?
‘Het wordt toch tijd dat die er komt, want ik ben goed bezig. Mijn grootste kans had ik eigenlijk in mijn eerste jaar, in Duitsland, waar ik tweede eindigde op het toernooi in München. Maar een toernooi winnen is zó moeilijk, want je moet zelf top zijn, maar je moet ook rekenen op enkele missers van je concurrenten. Als iemand anders een superdag heeft, kan je daar weinig tegen beginnen. Ik ben tamelijk ongeduldig. Die emotie moet ik beter onder controle leren houden. Niet forceren… zoiets komt met ervaring.’
S/VM: Je draait vier jaar mee in het profcircuit, hoe bevalt het leven on tour?
‘Ik heb vrij makkelijk kunnen wennen aan dat speciale ritme. Ik reis graag en ik heb toch een aantal vrienden op de tour. In het begin is het allemaal aftasten, na verloop van tijd weet je hoe je de aanloop naar een toernooi aanpakt. Waar je best logeert, hoe lang op voorhand je moet aankomen, het transport, etcetera… Met Nicolas en Thomas proberen we ook zo vaak als mogelijk samen te reizen, of we delen een kamer. In de golfsport zijn je concurrenten eigenlijk vooral collega’s. Een verschil met de tenniswereld bijvoorbeeld. Wij gaan dikwijls samen eten.’
S/VM: De golfers moeten al die zaken zelf bekostigen, daarom is het _ zeker in het begin van een carrière _ cruciaal om geregeld wat prijzengeld te verzamelen. Zorgt dat voor extra druk wanneer je een belangrijk shot moet maken?
‘Wij verdienen veel geld, maar we hebben ook veel kosten. De Tour komt daar niet in tussen. Gelukkig heb ik een aantal goede sponsors, zoals Bank Delen en Callaway, die mij al van bij de start steunen. Maar een zege zoals de wereldtitel in Melbourne zorgt voor voldoende ademruimte. That was a nice Christmasgift. (lacht)
‘Soms sta je op een green en realiseer je je dat een putt het verschil kan betekenen tussen 10.000 euro meer of minder. Zeker wanneer je jong bent, speelt dat door je hoofd. Als student maakt 10.000 euro een groot verschil, hè. Vorig jaar stond ik op een toernooi in Turkije derde en dan weet je dat een misser op de laatste hole heel kostelijk kan zijn. Ondertussen heb ik drie jaar ervaring als prof in de koffer, dan leer je met die mentale druk omgaan. Nu ik de basis heb gelegd, speel ik veel minder voor het geld en meer om zo hoog mogelijk te klimmen op de ranking en om toernooien te winnen. Dat geld volgt dan wel.’
Lees verder onder de foto
‘Toen ik pro werd, had ik met mijn coaches Michel Vanmeerbeek en Jérôme Theunis een stappenplan opgesteld, waarbij we totaal niet verwachtten dat ik na drie jaar al zo ver zou staan. Na zes maanden mocht ik al naar de European Tour en ik voel dat mijn spel nog elk jaar verbetert. Dit jaar ben ik heel constant bezig, alleen blijven de uitschieters wat uit. Alles zit nochtans goed: de drives, de putting, de approaches. Maar golf is een rare sport, alles moet net samenvallen. Het moeilijkste aan golf is om vier dagen top te zijn. Tot nog toe heb ik nog te vaak één slechte dag.’
S/VM: Iets wat Thomas Pieters en Nicolas Colsaerts ook te vaak hebben. Het onderscheidt jullie nog van de echte wereldtop, niet?
‘Misschien. Veel hangt ook af van je programma. Ik heb geleerd dat je voldoende rust moet nemen om top te kunnen zijn, mentaal en fysiek.’
S/VM: Je bent maar een jaar jonger dan Thomas Pieters, jullie zaten samen op de universiteit in Illinois. Hij koos sneller voor een profcarrière en staat ook al verder. Waarom wachtte jij langer om de stap te zetten van amateur naar prof?
‘Omdat ik het belangrijk vond om eerst een diploma _ ik studeerde businessmanagement en entrepreneurship _ te halen. Stel dat ik morgen val en niet langer kan golfen, wat dan? Maar de keuze van Thomas bleek evenzeer de juiste. Er is niet één pad naar succes. Mijn ervaring in de VS heeft me enorm veranderd, ten goede. Het heeft me competitiever gemaakt en de winnaarsmentaliteit bijgebracht. Met Mike Small hadden we bovendien een uitstekende coach en door de grote rivaliteit met je studiegenoten leer je om te focussen.’
‘Nu, ik was altijd al ambitieus: toen ik naar de VS vertrok was dat met de droom om ooit het nummer één van de wereld te worden. In het begin heb ik me wel even afgevraagd of dat het leven was dat ik wilde leiden: elke dag golfen. De resultaten volgden echter vrij snel en dan beslis je daarvoor te gaan.’
S/VM: Nicolas Colsaerts is geen fan van de Amerikaanse mentaliteit. Jij voelde je daar wel goed?
‘Thomas zat er drie jaar, ik vier jaar, we kennen die mentaliteit en cultuur ondertussen. In die zin is het voor ons misschien iets makkelijker om mee te draaien op de PGA Tour dan Colsaerts. Die had het daar moeilijker mee. Ik zie mezelf ook niet volledig voor PGA Tour gaan, idealiter combineer ik European en PGA Tour fifty-fifty.’
S/VM: Thomas Pieters wilde zich als opgroeiende tiener afzetten tegen het elitaire imago van golf, had jij dat rebelse ook?
‘Neen. Ik voelde me van kinds af goed in deze wereld. Ik was al jong lid van Ravenstein in Tervuren en had er veel vrienden. Ik begrijp wel dat golf in die periode niet aanzien werd als een democratische sport… en nog steeds niet eigenlijk. Ik speelde trouwens ook hockey tot mijn zestiende, in de Royal Léopold Club in Ukkel, waar ik woonde. Nog steeds heb ik een aantal vrienden in de hockey, zoals Red Lion Tom Boon. Na mijn WK-zege heb ik nog motivatieberichtjes gestuurd naar Tom, zo van: Now it’s your turn! En kijk, een week later werden de Red Lions wereldkampioen hockey.’ (lacht)
S/VM: Je bent een echte Brusselaar, perfect tweetalig ook.
‘Geboren en getogen in Brussel, ja. Mijn ouders spreken Frans, maar ik ben in het Nederlands naar school gegaan. Mijn oma is Spaans, met haar en met mijn vader spreken we Spaans. En dan met de collega’s op de tour meestal Engels. Die meertaligheid is een groot voordeel om contacten te leggen.’
S/VM: Welke rol speelde Nicolas Colsaerts in je ontwikkeling?
‘Hij was een voorbeeld. Samen met Tiger Woods. Ook nu nog is die indrukwekkend, hoe hij dit jaar de Masters won: super. Ik denk dat er op de Tour nog veel fans van Tiger Woods rondlopen, iedereen gunde hem die comebackzege in Augusta National. Voor de jonge generatie was hij hét idool. Ik denk zelfs voor de oudere generaties. Hij heeft de golfsport commercieel interessant gemaakt én sportief veranderd: het is allemaal veel atletischer geworden. Ik heb hem een keer ontmoet, in Dubai twee jaar geleden, maar toen moest hij na één ronde afhaken met rugproblemen. Omdat we bij hetzelfde managementbureau zitten, was er sprake dat we samen zouden dineren, maar dat is door die blessure afgeblazen. Jammer.’
S/VM: En wat is je band met Thomas Pieters?
‘Hij heeft me enorm geholpen. In plaats van alles alleen te moeten ontdekken, kon hij me wat gidsen. Thomas en Nicolas genieten door hun Ryder Cup-ervaring naam en faam op de tour. Nicolas heeft het talent voor de top tien, hij kan alles, maar hij is misschien wat te braaf. Hij zit zo in elkaar, wil iedereen helpen en van het leven genieten, een bon vivant. Thomas is meer gefocust. Hij gaat strategischer te werk, door zijn trainingsuren te kloppen, zich in de fitness af te beulen. En ik zit wat tussen die twee, denk ik. Al ik graag structuur rond mij, met duidelijke schema’s.’
S/VM: Thomas Pieters laat zich vooral begeleiden door zijn familie, wie zit er in jouw entourage?
‘Jérôme Theunis en Michel Vanmeerbeek in de eerste plaats. Maar zij reizen niet overal mee. Dan zijn er Sarah Taylor en Vincent Borremans, die de organisatie op zich nemen. Ik doe ook crossfit, zoals veel golfers, omdat het een complete training is: cardio, kracht, conditie… Als je lichaam goed aanvoelt, helpt dat om geconcentreerd te spelen.’
S/VM: Wat zijn je doelen voor 2019?
‘Ik zou graag mijn eerste major spelen. En een eerste wedstrijd winnen, zodat ik tegen het einde van het jaar in de mondiale top 100 sta.’
S/VM: En je verwachtingen voor deze tweede editie van het BKO? Vorig jaar lagen jij en Thomas Pieters al na de tweede dag uit. Dat was toch een domper, niet?
‘Vorig jaar bij de eerste editie was er wel wat druk op de Belgen en we zagen ook meteen dat de speciale competitieformule _ met eerst twee dagen in strokeplay, vervolgens twee dagen matchplay _ verrassende wendingen kan geven. Maar het is een fantastisch evenement. Eindelijk hebben we nu terug een toernooi van belang. Bovendien kan je er voor je fans en je familie of vrienden spelen. Dat maakt het ook voor ons speciaal.’
Geniet ervan en succes!
Tickets en informatie over de Belgian Knockout: https://belgianknockout.com/
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
