Zaterdagnamiddag ontvangt FC BarcelonaReal Madrid. De meest gemediatiseerde wedstrijd ter wereld heeft geen geheimen meer. Of toch?
1 ‘EL CLÁSICO’ WAS TOT VOOR KORT DE VERKEERDE TERM
De term ‘El Clásico’ werd in Spanje jarenlang gebruikt om de wedstrijd aan te duiden tussen de twee ploegen die in de geschiedenis van het Spaanse voetbal het vaakst tegenover elkaar hadden gestaan. Tot het begin van het seizoen 2011/12 was dat Athletic Bilbao tegen Real Madrid, die elkaar op dat moment 215 keer bekampt hadden in de competitie en de beker. Nu zaterdag kijken FC Barcelona en Real elkaar voor de 232e keer in de ogen en sinds enkele jaren mag de match dus terecht bestempeld worden als ‘El Clásico‘.
2 LIONEL MESSI SPEELT MET GLOEDNIEUWE SCHOENEN
Toen de Franse middenvelder Steven N’Zonzi in de competitiewedstrijd tussen FC Sevilla en Barcelona een aantal weken geleden op de voet van een lopende Lionel Messi ging staan, vloog diens schoen uit. Erger nog: het onding was gescheurd. Bij Adidas, het merk waar de Argentijn zich contractueel aan verbonden heeft, zagen ze het met afgrijzen aan. Toen Messi dan ook nog eens geel kreeg omdat hij weigerde zijn schoen aan de zijlijn terug aan te doen maar op het veld wilde blijven zitten, gingen bij het Duitse sportmerk meteen alle alarmbellen af. Slechte reclame! Dit mocht tijdens de clásico, een match waar miljoenen mensen wereldwijd naar kijken, zéker niet gebeuren. Ondertussen ‘lekte uit’ dat Messi in de wedstrijd tegen Real Madrid het grasveld zal betreden met een nieuw type Adidas aan zijn dure voeten: de ‘Messi 16 Red Limit’. In plaats van een zwarte schoen met groene tinten – die hij nu draagt – wordt het nieuwe exemplaar er een met roze-rode schakeringen.
3 FELICITATIES ZIJN NIET ALTIJD EVEN HARTELIJK
Toen in 1968 – dictator Francisco Franco was nog aan de macht – de bekerfinale gespeeld werd tussen Real Madrid en FC Barcelona in het Bernabéustadion, won Barça dankzij een gecontesteerde owngoal met 0-1. Na afloop van de match maakte de vrouw van regeringsleider Camilo Alonso Vega haar beklag bij Realvoorzitter Santiago Bernabéu: ‘Spijtig dat we verloren hebben!’ Narcís de Carreras, de voorzitter van de blaugrana, zat echter ook op de eretribune en had de opmerking gehoord. Een vervelende situatie voor Alonso Vega, die zijn vrouw verplichtte om De Carreras te feliciteren met de overwinning. Daarop wendde doña Ramona zich met een fijn lachje tot de man en zei: ‘Natuurlijk feliciteer ik u, want uiteindelijk hoort Barcelona toch ook bij Spanje, hé?’ De Carreras blafte daarop in het Catalaans: ‘Senyora, no fotem!’ Wat zoveel betekent als: ‘Mevrouw, kus mijn…’
4 ZIDANE EN LUIS ENRIQUE VOCHTEN AL EENS EEN ROBBERTJE UIT
Zinédine Zidane heeft als trainer nog niet zo veel ervaring met clásicos. De enige die plaatsvond onder zijn leiding, sloot Real wel winnend af in Camp Nou in de tweede helft van vorig seizoen (1-2). Als speler maakte hij er natuurlijk talloze mee, en dan kookte zijn bouillabaisse weleens over. Dat gebeurde ook in 2003. Nadat Zidane een elleboogstoot had uitgedeeld aan Carles Puyol, raakte de Fransman verwikkeld in een schermutseling met een aantal Barçaspelers. In het tumult dat daarop ontstond, verkocht hij ook Luis Enrique een klap in het gezicht. Zidane kwam goed weg en kreeg geen rode kaart.
5 EEN DOELPUNT VIEREN KAN LEIDEN TOT EEN SCHORSING
Althans, als je het doet zoals de Braziliaan Giovanni Silva in 1997. In een spannende wedstrijd in het Bernabéustadion was het Barça van Louis van Gaal twee keer op voorsprong gekomen via Rivaldo en Luis Enrique, maar telkens was Real weer op gelijke hoogte geklommen. In de laatste minuten werkte Silva echter een counter af op pass van Luis Figo: 2-3. Daarop stoof de Braziliaan naar de supporters van de Koninklijke en trakteerde hen met veel enthousiasme op een drievoudige bras d’honneur. Het kostte hem twee wedstrijden schorsing.
6 DE CLÁSICO ZAL NIET OP TV TE ZIEN ZIJN IN ENGELAND
De wedstrijd van FC Barcelona en Real Madrid zal zaterdag aanvangen om 16.15 uur. Vanwaar dat bizarre uur? Javier Tebas, de voorzitter van La Liga, zegt dat dit uur gekozen werd om zo veel mogelijk kijkers te lokken op de Aziatische – lees: Chinese – markt. Vaststaat dat in Engeland de match niet live te zien zal zijn, want volgens een nieuwe regel van de Football Association, de Premier League en de Football League mogen er geen wedstrijden uitgezonden worden op zaterdagnamiddag tussen 14.45 uur en 17.15 uur. Op die manier probeert de Engelse voetbalbond meer volk naar de stadions te lokken.
7 GUARDIOLA WAS OOIT BIJNA SCHEIDSRECHTER
Ildefonso Urizar Azpitarte. Dat is de naam van de scheidsrechter die de meeste clásicos floot. De meest bekende anekdote van de Bask is die van de finale van de supercup in december 1990. Toen hij Christo Stoitsjkov, de Bulgaarse spits van FC Barcelona, met een rode kaart bedacht voor protesteren, zette die zijn noppen keihard op de wreef van de arbiter. Die kromp ineen van de pijn, maar liet zich, trots als hij was, niet vervangen. Urizar herinnert zich nog twee andere spelers in het bijzonder uit zijn clásico-verleden: ‘Víctor Muñoz en Pep Guardiola. Dat waren de twee die het meeste commentaar – kritiek of lof – op me hadden tijdens de wedstrijd. Op een keer was Guardiola tijdens een clásico zo aan het zagen dat ik op een gegeven moment op hem afstapte en zei: ‘Hier, neem het fluitje en leid jij de wedstrijd maar, aangezien je er toch zo veel van schijnt te weten.”
8 DE MYTHE HAALT WELEENS DE BOVENHAND OP DE WAARHEID
Iedereen kent het verhaal van Josep Sunyol i Garriga, de Barçavoorzitter die in 1936 doodgeschoten werd door fascistische troepen aan een wegblokkade. Voor de Catalanen is dat een verhaal dat symbool staat voor hun afkeer van het regime in Madrid en de club die – in hun ogen – dat regime vertegenwoordigt. Maar, zo beweert Sid Lowe, dat is een nogal eenzijdige belichting van de geschiedenis. De historicus en journalist van The Guardian en WorldSoccer, die al jaren in Spanje woont en een boek schreef over de clásico, ontdekte dat Sánchez Guerra, de voorzitter van Real Madrid, in 1939 door generaal Franco veroordeeld werd tot dertig jaar gevangenisstraf. Hij werd wel vrijgelaten in 1944, maar onmiddellijk daarna weer gearresteerd, waarna hij naar Frankrijk vluchtte en in ballingschap leefde. De veronderstelling dat ten tijde van de heerschappij van Franco (1939-1973) scheidsrechters systematisch de Koninklijke bevoordeelden, snijdt volgens Lowe geen hout. Real won het kampioenschap in 1933 en moest daarna tot 1953, al veertien jaar ver in het Francoregime, wachten op een nieuwe titel. ‘Het is veel realistischer om te stellen dat er bij Real Madrid een periode vóór en een periode ná Alfredo Di Stéfano was’, zegt de journalist. Voor de komst van de Argentijn, in 1953, won Real twee titels, erna dertig. Net hetzelfde verhaal bij FC Barcelona, waar de geschiedenis van de club opgedeeld kan worden in twee periodes: voor en na Johan Cruijff. Lowe: ‘Hij was de ideologische vader van het nieuwe Barcelona.’
9 SLECHTS 1 BELG STOND OOIT OP HET VELD TIJDENS EEN CLÁSICO
Toen Thomas Vermaelen de vorige twee seizoenen in het shirt van FC Barcelona speelde, was de verwachting dat hij de tweede Belg ooit zou worden die een clásico zou spelen, maar door tal van blessures kwam het er nooit van. Die eer blijft dus voorbehouden aan wijlen Fernand Goyvaerts, de Mechelaar die op zestienjarige leeftijd bij Club Brugge debuteerde en in 1962 de stap zette naar FC Barcelona. Bij de Catalanen speelde hij drie jaar. Toen hij na het seizoen 1964/65 uitgeroepen werd tot beste buitenlander in de Spaanse competitie, versierde hij een transfer naar Real Madrid. ‘Fernando’ blijft dus de enige Belg met een clásico op zijn palmares. Vreemd in de tijden van weelde die we nu kennen bij de Rode Duivels…
10 ALLEEN DE FINALE VAN HET WK EN DE OPENINGSCEREMONIE VAN DE SPELEN WORDEN MEER BEKEKEN
Groenland, Noord-Korea, Mongolië, Papoea-Nieuw- Guinea, Fiji en de Falklandeilanden. Daaraan verkocht de Liga Santander geen tv-rechten, maar ook daar zullen er wel operatoren te vinden zijn die de clásico aanbieden. De wedstrijd van een jaar geleden (Real Madrid-Barcelona, 0-4) werd bekeken door 600 miljoen mensen. Dat is beter dan de Super Bowl (200 miljoen), de EK-finale tussen Frankrijk en Portugal (300 miljoen) en de finale van de Champions League (350 à 400 miljoen). Alleen de WK-finale in 2014 tussen Duitsland en Argentinië (700 miljoen) en de openingsceremonie van de Spelen in Rio (bijna 1 miljard) lokten meer mensen naar het scherm.
DOOR STEVE VAN HERPE – FOTO’S GF
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier