Straks trekt België voor het eerst sinds twaalf jaar nog eens naar een WK-eindronde. Wij verzamelden dertien tips voor bondscoach Marc Wilmots.
JACQUES SYS: Vecht geen oorlog uit met de media.
Botsingen met de pers waren vaak de rode draad doorheen het WK. In 1982 resulteerde dat bijvoorbeeld in een kortstondige boycot toen er verhalen doorsijpelden over het uitgaansleven van de Rode Duivels. In 1994 waren er fricties vanwege kritische kanttekeningen bij het functioneren van de toenmalige delegatieleider Roger Vanden Stock en in 2002 ontplofte de al verzuurde relatie helemaal nadat Robert Waseige voor het vertrek naar het WK liet weten dat hij na het toernooi naar Standard zou vertrekken. Dat soort disputen kost alleen maar negatieve energie. Je doet er goed aan ze te vermijden. De sportpersbond stuurt voor het eerst een vertegenwoordiger, François Colin, als verbindingsman tussen de spelers en de media. Telkens weer blijkt uit het verleden dat clubs en federaties lange tenen hebben en moeite hebben met kritische opinies. Terwijl juist jij bij Schalke 04 zag hoe je daarmee moet omgaan. Op een volwassen manier. Communicatie die verandert in niet-communicatie is een teken van zwakte. Die totaal niet past binnen het professionalisme dat binnen de voetbalbond werd doorgevoerd.
PIERRE BILIC: Luister niet naar al dat gejubel vooraf.
Je wordt er ongetwijfeld wel eens moe van om zo vaak te horen pochen op ‘het beste nationale team ooit’. Pas op! Verkoop het vel van de beer niet voor hij geschoten is. Vincent Kompany is wereldtop, maar op zijn 28e is zijn palmares met de Rode Duivels maagdelijk wit, op deze WK-kwalificatie na. Op zijn leeftijd had pakweg Erik Gerets al een finale van een EK gespeeld (in ’80) én een openingsmatch van het WK’82 tegen het Argentinië van Diego Maradona gewonnen. Men gaat vandaag wat licht over die prestaties van toen. Maar die generaties beschikten over een ijzeren mentaliteit. Wie vandaag met complimenten gooit, dreigt de spelers te laten indommelen, en zal ze straks wakker schudden om bij tegenvallende prestaties de pen in vitriool te doppen.
BRUNO GOVERS: Pas op aan de rand van het zwembad!
Proficiat met je keuze voor een verblijf in het Paradise Golf & Lake Resort van Mogi das Cruzes, in de omgeving van São Paulo. Een nog meer verblindende plek dan de vorige WK-verblijfplaatsen van de Rode Duivels. We denken daarbij aan Mesón del Angel in het Mexicaanse Puebla in 1970, of de Huerta del Curo in het Spaanse Elche in 1982. Twee prachtplekken met, net als straks, een openluchtzwembad. Hoe ga je daarmee om? Zoals Raymond Goethals die in 1970 elke duik verbood, met als uitleg dat zwemmen het organisme afmatte, tot vertwijfeling van de aanwezige spelers. Of mogen ze toch pootje baden, met als risico dat er één bijna verdrinkt, zoals Jean-Marie Pfaff overkwam in 1982? Pfaff herstelde niet meer en botste, nog half verzopen, een paar dagen later op het veld met Erik Gerets.
CHRISTIAN VANDENABEELE: Vergeet niet dat ook Moussa Dembélé in de spits kan spelen.
Coach, je maakte er geen drama van dat jouw centrumspits Christian Benteke een achillespees scheurde en niet mee kan naar het WK. Er is natuurlijk nog Romelu Lukaku. Al is die minder balvast en minder goed in de combinatie, wat een probleem kan zijn wanneer de ruimtes klein zijn. Ook Eden Hazard, Adnan Januzaj en Kevin Mirallas kunnen op die plaats spelen, merkte je op. Al zei die laatste meteen dat hij zich geen diepe spits voelt, iets wat van die eerste twee ongetwijfeld ook gezegd mag worden. Uiteindelijk selecteerde je ook Divock Origi, een U19-international die bij zijn club vanaf de flank aanvalt. Omdat nog nergens zijn naam viel, willen we je er graag aan herinneren dat Moussa Dembélé zeer vertrouwd is met positie 9. Hij is intussen middenvelder geworden, volgens sommigen omdat hij het egoïsme van een echte spits mist. Maar mocht er in Brazilië voorin nood zijn aan een aanspeelpunt dat balvast, creatief én sterk is, is Moussi je man!
PETER ‘T KINT: Start altijd met de beste ploeg.
Ga vooral tijdens het toernooi niet rekenen. Een van de sterke punten tijdens de kwalificatiecampagne van de Belgen was dat je elke match zag als een finale. Het gevaar van een goeie start straks tegen Algerije en Rusland, is dat je voor de derde match spelers gaat sparen. Je merkte zelf op het WK in de VS tot wat dat kan leiden, toen Paul Van Himst Josip Weber en Georges Grün uit voorzorg aan de kant liet voor de derde wedstrijd tegen Saoedi-Arabië. In plaats van een achtste finale in Orlando tegen Ierland, moesten de Belgen naar Chicago voor een haast onmogelijke opdracht tegen Duitsland. Je was er niet bij in Portugal, op het EK in 2004, toen Dick Advocaat Arjen Robben wisselde. Oranje stond met 2-1 voor tegen Tsjechië toen de Kleine Generaal zijn beste man naar de kant haalde. In de volgende ronde was Robben noodzakelijk, maar er kwam geen volgende ronde. Stenigen die man, schreeuwde Jan Mulder op tv. Dus: geen wissels uit voorzorg, uitknijpen die citroen, tot hij leeg is. Of tot 13 juli. Dag van de échte finale.
GEERT FOUTRÉ: Neem een goed boek mee.
Als je tijdens zo’n lang verblijf even weg wil van de anderen en van je eigen gedachten, is het openslaan van een goed boek als een heilzame duik in het frisse water. Voor de hand ligt het meesterwerk uit de vierde eeuw voor Christus van de Chinese generaal Sun Tzu,’L’Art de la Guerre’ met de dertien principes van de kunst van het oorlog voeren. Zoals: ‘Wie wil uitblinken in de strijd, stuurt de bewegingen van de tegenstander en laat zich zelf niets opleggen.’ Een betere tip: verdiep je in een gepassioneerd verslag van de Braziliaanse ziel en de link met het Braziliaanse voetbal via Alex Bellos‘klassieker ‘Futebol’. In één ruk lees je op 324 pagina’s hoe Brazilië het voetbal heeft veranderd en hoe voetbal Brazilië heeft gevormd. Waarschuw iemand dat ze je op tijd uit je lectuur halen, anders mis je gegarandeerd de spelersbus.
JAN HAUSPIE: Laat Vincent toch met Carla bellen.
Geen voetballer die zich meer wegcijferde voor het ploegbelang dan jij. Geen Belg in dit kleine land die ooit meer lansen brak voor een groter geloof in eigen kunnen. Een immer positief ingestelde aanvoerder: een voorbeeld, iemand die vooropging in de strijd, de mouwen opgestroopt, met slechts dat ene belang voor ogen: de ploeg, iets wat je vandaag liever anders noemt: familie. De familie als hoeksteen van jouw kleedkamer. Normen en waarden, het kleeft aan je als een Paninisticker aan het album van je zonen. Weet je nog, Japan en Zuid-Korea? Zo ver van huis en van je échte familie. Spelers die manieren zochten om contact te leggen met vrouw en kinderen, vingen bot bij de bondscoach. Behalve jij: jij deed je zin en Robert Waseige kneep graag een oogje dicht. Ploegmaats stoorden zich aan de privileges die de oude man je leek te gunnen, maar jij vond het normaal. Dus als straks Vincent Kompany nog snel even met zijn vrouw wil bellen, laat hem dan. Want een aanvoerder, die voelt zich graag belangrijker dan de rest, familie of niet. Dat weet je toch?
FRÉDÉRIC VANHEULE: Waarom je toch beter spelersvrouwen (even) toelaat.
Tijdens het WK van 2002 boekten de Verenigde Staten hun beste resultaat ooit op een WK-eindronde, toen ze pas in de kwartfinales met 1-0 van (latere finalist) Duitsland verloren. De yankees verbleven het hele toernooi in een hotel in het centrum van hoofdstad Seoel. De bondscoach wilde dat zijn spelers een zo normaal mogelijk leven konden leiden. Ook de vrouwen, vriendinnen en kids logeerden in het hotel.
Ook bij de Mannschaft mogen van bondscoach Joachim Löw de gezinnen tot twee dagen voor een match samenblijven. Daarna keren ze gewoon terug naar hun uitvalsbasis een eind verderop, waar ze in de watten worden gelegd in een vijfsterrenhotel. Een bezoek aan het spelershotel is in die paar dagen uitgesloten. Ideale oplossing om even de verveling van een groot toernooi te doorbreken, want urenlang voor tv liggen of in de weer zijn met een spelcomputer kan afstompend werken. Ook bij de Engelse nationale ploeg tolereert Roy Hodgson de WAG’s gewoon. “Lang geleden leerde ik al dat je vrouwen niks kan verbieden”, beweerde de bondscoach.
PIERRE DANVOYE: Doorzoek de spelerskoffers.
Haal er alles uit wat tijdens de vorige WK’s voor problemen zorgde. Geen zwempakken om scènes zoals die met Pfaff in 1982 te vermijden. Geen alcohol, opdat men niet schrijft over orgieën, zoals in datzelfde 1982. Geen handleiding over de botsing tussen speler en coach, waardoor het WK ’86 slecht afliep voor René Vandereycken. Geen dvd’s: Preud’homme vertrok naar het WK ’90 met een tas vol VHS-cassettes met beelden van al zijn tegenstanders. Dat gaf hem zo veel kopzorgen dat hij zijn niveau niet haalde. Geen speelkaarten: je ziet wat er in 1994 uit voortkwam, toen Josip Weber zich financieel liet pluimen. Geen extra beveiliging voor het spelershotel. Georges Leekens kan je uitleggen dat de relatie met de pers in 1998 helemaal verzuurde toen hij de boel hermetisch afsloot. Ook geen pc’s want in 2002 waren sommige Duivels een depressie nabij toen ze op internet lazen wat de kranten op het thuisfront over hen schreven. Trek liever met de Duivels de favela’s in. Pas toen onze jongens zich over de Mexicaanse weeskinderen in Toluca ontfermden, speelden ze het toernooi van hun leven.
STEVE VAN HERPE: Vergeet het hemd van de match tegen Servië niet in je koffer te steken!
Guy Thys had zijn konijnenpoot en Georges Leekens had zijn gele sjaal. Marc, ik vermoed dat jij als rechttoe rechtaan kerel niet meteen een geluksbrenger nodig hebt, maar wat mij betreft roepen we je witte hemd uit tot collectieve talisman. Je weet wel, het hemd dat je droeg in de uitwedstrijd tegen Servië. Toen jouw jongens op het veld op knikkende konijnenpoten leken te spelen en de Balkangoden de hemelsluizen wijd open hadden gezet, stond jij aan de zijlijn, rechtop, borst vooruit, het woeste weer trotserend als een kapitein op zijn zwalpende schip. Je stem donderde, je vingers bliksemden en je hagelwitte hemd leek wel een baken van goddelijk licht, daar in die duivelse krocht in Belgrado. En we wonnen met 0-3. Marc, vergeet dat hemd asjeblieft niet! Geloof me, we zullen het nodig hebben in Brazilië, ook al zal het daar niet doorweekt raken van de regen, maar van het Kampfschweinzweet. De kleren maken de Marc!
THOMAS BRICMONT: Blijf naar je buikgevoel luisteren.
“Voetbal is een sport die je met elf tegen elf speelt en op het eind is het altijd Marc Wilmots die een fout tegen het Frans maakt.” De quote is van de Franstalige Belgische humorist Guillermo Guiz.Ironisch bedoeld, maar niet helemaal onwaar. Met jou is het gesprek vaak rechttoe rechtaan, een stuk eenvoudiger dan in sommige grammaticaboeken. Leraars Frans krijgen het straks moeilijk, na de suggestieve teksten van zangers die door de koptelefoons zinderen van hun leerlingen. Nu ben jij het die de mic vastneemt. Geeft niet. Je moet geen licentie in de letterkunde hebben om een goeie voetbaltrainer te zijn. In Frankrijk merkte Raymond Domenech ook dat niemand zijn discours snapte toen hij op de planken Molière citeerde. Maar als je zegt dat ‘je buikgevoel je zei dat je Origi moest nemen’, dan snappen we dat heel goed. Het geeft ons honger naar meer.
STÉPHANE VANDE VELDE: Integreer de jonkies meteen.
Je vergelijkt je team graag met een familie. Om gezinsproblemen te voorkomen, moet je de jonge nieuwkomers goed opvangen. Als Origi erbij is om een blessure op te vangen, kan men Januzaj aanzien als iemand die de plaats inneemt van een Duivel die heel de campagne heeft meegemaakt. Ik ben het met je eens als je zegt dat zijn talent volstaat om zich op een natuurlijke manier te integreren. Hij was ook een van de weinige lichtpunten bij Manchester United dit seizoen. Maar de opmerking van Kevin Mirallasmaakte duidelijk dat niet iedereen het op dat vlak met je eens is. Vooral de buitenspelers niet, die in hem een rechtstreekse concurrent zien. Marouane Fellaini zal zich gegarandeerd over hem ontfermen, maar misschien zeg je sommigen beter zelf nog eens hoe belangrijk ze zijn voor jou. Maak je alvast geen zorgen over Origi. Eden Hazarden Mirallas weten al waarover met hem te praten (Lille).
JONAS CRETEUR: Let op voor een Algerijnse Saeed Al Oweiran!
29 juni 1994, België – Saoedi-Arabië, derde match WK VS. De match is vijf minuten ver als Saeed Al Oweiran na een magistrale solo de bal over Michel Preud’homme stift. Nog altijd een van de mooiste WK-doelpunten, maar vooral een goal die de Belgen na de eerste twee (gewonnen) WK-matchen een gigantische kater bezorgt, aangezien ze door de nederlaag Duitsland in de volgende ronde treffen. Een nederlaag die jou nog altijd zwaar op de maag ligt. Je miste een grote kans en werd al na 54 minuten vervangen. Uitgerekend door Josip Weber, de genaturaliseerde Kroaat voor wie jij, als topschutter van de kwalificatieronde, tegen Marokko en Nederland je plaats had moeten ruimen. Gedegouteerd haakte je daarna af als international. Moraal van het verhaal: wees nooit te zelfverzekerd, zeker niet tegen ‘kleine’ landen als Saoedi-Arabië of Algerije. Voor je het weet, moeten de Duivels het in de achtste finales weer tegen de Duitsers opnemen. Gelukkig is Kurt Röthlisberger al lang met pensioen.
DOOR DE REDACTIE – BEELDEN BELGAIMAGE
