Belg, geboren op 4 maart 1986 in Wilrijk. 1,77 meter – 70 kilo. Profiel: de speelvogel.

T om De Mul: “Ik heb nog een oudere zus, maar sinds iets meer dan een jaar niet zo veel contact met haar. ( zucht) Wat problemen, je weet wel hoe dat gaat. Sinds de scheiding van mijn ouders zes jaar geleden verwaterde de band wat met haar en mijn vader. Ik ben blij dat ik van hen de kans kreeg mijn dromen waar te maken. Het was toch een moeilijke situatie, omdat ik ook juist naar Amsterdam verhuisde en niet meer thuis verbleef. Je ziet graag je ouders samen, hé. Maar het werkte gewoon niet langer. Het is misschien beter zo. Mijn moeder heeft nu een nieuwe vriend. Meer wil ik er niet over kwijt. Ik wil wel trouwen, voor het gebaar en het gevoel. Twee kindjes lijkt me leuk. ( lacht) Als het niet te druk is, dan moet een derde ook wel kunnen. Dat is voor de lange termijn.

“Vroeger was ik een vervelend baasje. Ik pestte iedereen graag. Een echte speelvogel, die veel kattenkwaad uithaalde. Ik slaagde er ooit in om vanop een hoogte een kauwgom recht in het haar van mijn zus te gooien. Of het gebeurde dat ik water naar beneden gooide. Zo van die grapjes. In de lagere school en de humaniora was ik de belhamel van de klas. Ik kreeg daar soms problemen mee, moest redelijk veel straf schrijven en op bezoek gaan bij de directeur. Maar wees gerust: het is allemaal goed gekomen, die periode ligt al een héle tijd achter de rug. ( lacht) Ik kan niet echt tegen mensen die de regels te strikt hanteren, die zoals op school altijd en overal hun gezag willen laten gelden. Daar had ik steeds moeite mee. Dan trachtte ik die leraar eens te testen, stelde ik zijn autoriteit in vraag en greep ik mijn kans om hem uit zijn hok te lokken. Ach, ik was wel echt een ettertje. Het groeide er wat uit. Af en toe een grapje met de medespelers, het moet kunnen. ( grijnst) Op dit moment loopt er iets bij RC Genk, maar daarover kan ik nu niet in detail treden. Maar het is goed mogelijk dat iemand zijn kleren eens volledig worden ingetapet, zoals een mummie. Beetje sarcastische humor, hé. Ik speel het slim, het gebeurt weinig of niet dat ze me terug proberen te pakken.

“Ik was wel een vlijtige leerling, studeerde vier jaar Latijn en later nog moderne talen-economie. Het ging wel goed, maar ik maakte de middelbare school nooit af. Het eindexamen vwo ( voorbereidend wetenschappelijk onderwijs, nvdr) deed ik nooit mee. De lokroep van het voetbal, hé. In het zesde jaar kreeg ik de unieke kans om in Ajax 1 te spelen. Zo’n opportuniteit laat je niet liggen. Ik ben gewoon bezeten van voetbal. Als er een blikje op straat ligt, dan is de kans groot dat ik er een trap op geef.

“Mocht ik geen profvoetballer meer zijn, dan zie ik mezelf wel evolueren in de richting van de immobiliën. De job van vastgoedmakelaar spreekt me wel aan. Ik kan goed communiceren, kom – dat hoop ik toch – vlot over en zal misschien moeten leren mensen te overtuigen van mijn boodschap. Een interessant gegeven voor de toekomst.

“Ik hou wel van de directe stijl, typisch Nederlands. Het zal daarom ook niet vaak gebeuren dat ik iets achter iemands rug om zal zeggen. Vroeger was ik afstandelijker, nu durf ik de confrontatie aan te gaan. Dan kan het wel eens botsen, ja. Als je argumenten aandraagt voor je oordeel dat iets niet klopt, dan kom je samen wel tot een oplossing.”

door frédéric vanheule

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content