TYPE-ELFTAL : 4-2-3-1

Doel

Patrick Nys ging van start als nummer één, maar moest zijn plaats afstaan aan Michaël Cordier. Bij de levensbelangrijke uitwedstrijd in Sint-Truiden ruimde die dan weer baan voor Olivier Werner, die uiteindelijk nog de beste speler van het seizoen werd bij de Brusselaars.

Middenveld

Onder Albert Cartier speelde Brussels meestal met vier middenvelders, maar Franky Van der Elst plaatste daar nog een mannetje bij (3+2). Richard Culek kwam in de tweede ronde terug en werd op het einde van het seizoen geflankeerd door de jonge Arnaud Sutchuin of door Cheikhou Kouyaté.

Verdediging

De niet onverdienstelijke Christ Bruno moest plaats ruimen voor de zo goed als onbestaande Marko Andic. Volgens dezelfde ‘logica’ werd ook Zoltan Petö vervangen door de kleurloze Stéphane Zubar. En dan hebben we het nog niet eens over Bojan Neziri, die een absolute flop was.

Aanval

Brussels speelde aanvankelijk met twee spitsen. In de tweede ronde moest nieuweling Olof Guterstam de klus alleen klaren met Julien Gorius of Matumona Zola in steun. Soms kwam er in de tweede helft een spits bij, een rol die meestal weggelegd was voor Christian Landu-Tubi of Eale Lutula.

TOP: Olivier Werner

Olivier Werner, die overkwam van KV Mechelen, begon aan het seizoen als derde doelman, maar hij bleef heel het seizoen groeien tot hij op het einde van het seizoen de onbetwiste nummer één was. Zo nam hij sportieve revanche op Peter Maes, de coach van de Maneblus-sers die hem een onvoldoende gaf.

flOP: Marko Andic

De Servische rechterflankspeler zat bij Lierse meer op de bank dan hem lief was en kon zich ook in zijn nieuwe omgeving helemaal niet doorzetten. Uiteindelijk bracht hij het team absoluut niets bij. Hetzelfde geldt trouwens voor zijn collega op de andere flank Bojan Neziri.

StatistiEKEN

4de speeldag

Brussels verliest niet enkel de derby tegen Anderlecht, maar ook vooral zijn metronoom Richard Culek, die met zijn noppen in het nieuwe half synthetische gras van Anderlecht bleef vastzitten en daardoor voor lange tijd onbeschikbaar bleek.

24ste speeldag

Om uitzicht te behouden op een verlengd verblijf in de eerste klasse moesten de Brusselaars tegen Roeselare, Bergen en Sint-Truiden koste wat het kost een 9 op 9 halen, maar uiteindelijk moesten ze zich tevredenstellen met twee schamele puntjes.

31ste speeldag

Na de nederlaag tegen Moeskroen (0-2) is het verdict definitief gevallen. Na vier seizoenen op het hoogste niveau degradeert Brussels naar de tweede klasse.

ACHTERAF : Christ Bruno

In tegenstelling tot de voorgaande seizoenen is Brussels er dit keer niet in geslaagd om het behoud te verzekeren. Waaraan ligt dat?

Christ Bruno: “In het verleden konden we ons de ene keer redden dankzij de individuele kwaliteiten van een goalgetter zoals Igor de Camargo en de andere keer door een goed gestroomlijnd collectief. Dit seizoen hadden we echter geen makkelijk scorende sluipschutter en ontbrak het ons aan de juiste teamspirit. Onder Albert Cartier werden we nog een moeilijk te ontwrichten geheel genoemd, maar de jongste maanden was er ook daar geen sprake meer van. We hebben de meeste goals tegen gekregen en de minste doelpunten gemaakt. De cijfers spreken voor zich.”

Je speelde al eerder in de tweede klasse. Waaraan moet de club zich op dat niveau verwachten?

“We dwongen indertijd de promotie naar de hoogste klasse af met een team dat de kwaliteiten had om op dit niveau mee te draaien. Daar zaten spelers in als Ibrahim Tankary, Dieter Dekelver en Aloys Nong, die ondertussen al voldoende bewezen dat ze dat niveau aankunnen. Kortrijk realiseerde zonet ook de promotie met spelers met enige ervaring op het hoogste niveau. Daarom vind ik het een beetje verwonderlijk dat ik het bestuur al hoorde zeggen dat het grote schoonmaak wil houden, onder het voorwendsel dat in de tweede klasse vooral vechters nodig zijn. Inschattingsfouten rond de kwaliteiten van spelers hebben ons dit seizoen al genoeg gekost. Ik zou het spijtig vinden als opnieuw dergelijke fouten werden gemaakt.”

TRAINER : Franky Van der Elst

Albert Cartier, die in de zomer van 2005 in Molenbeek het roer in handen kreeg en die het team naar een verdienstelijke tiende plaats leidde, overleefde dit keer de opeenvolging van slechte resultaten niet en moest uiteindelijk na de zware nederlaag bij Westerlo (7-2) zijn plaats afstaan aan Franky Van der Elst. Het toppunt is dat de Fransman er naderhand in slaagde om Bergen, een andere degradatiekandidaat, wel naar een veilige haven te loodsen. Ondertussen kon de vroegere verdedigende middenvelder van Club Brugge, die volgens de spelers absoluut niet het profiel heeft van een trainer die een club in crisis kan leiden, het tij bij Brussels helemaal niet keren. Het staat nu trouwens vast dat zijn verblijf in de hoofdstad geen vervolg zal krijgen.

Tendensen

Toeschouwers (Slecht)

Het gemiddelde aantal toeschouwers daalde van 4517 vorig seizoen tot 4345 dit seizoen: een veelzeggende terugval met bijna 4 %.

Entourage (Slecht)

Dat er een veld beschikbaar werd gesteld met kunstgras loste een aantal logistieke problemen op, maar het ontbreken van waardige trainingsvelden is een club op dit niveau onwaardig en zorgt voor veel problemen.

Spektakel (Slecht)

Zowel onder leiding van Albert Cartier als van Franky Van der Elst viel er slechts zelden iets te beleven. Maar kon men wel meer verwachten met het materiaal dat de club ter beschikking had?

Financiën (Slecht)

De club zit krap bij kas. Om tijdens de mercato spelers te kunnen aantrekken werd zelfs de enkele maanden eerder aangeworven Eric Deflandre aan Dender verkocht. En in volle degradatiestrijd bood de club Matumona Zola aan bij Birmingham City.

Transfers (Gemiddeld)

Toen het kalf al verdronken was, stelde de club Arnaud Sutchuin stelselmatig op, terwijl voordien slechts sporadisch op hem een beroep was gedaan. De nieuwkomers ValerySorokin en Cheikhou Kouyaté wisten zich nog het meest in de kijker te spelen.

door Bruno Govers