Belg, geboren op 12 oktober 1987 in Mechelen. 1,84 meter – 82 kilo. Profiel: de oester.

M arvin Ogunjimi: “Mezelf in één zin samengevat? Een stille, rustige jongen met een eigen mening. Ik ben niet op mijn mondje gevallen, maar zit graag alleen thuis. Misschien wel te graag. Ik zou liever vaker buitenkomen. Opener zijn voor mensen, ze iets meer toelaten, ze meer vertrouwen, maar zo ben ik niet.

“Ik ben een gevoelige persoon. Precies omdat ik zo ben, wil ik mijn gevoelens niet laten zien. Ik word snel geraakt, dat zou je niet zeggen, dat weet ik. Hoe ik echt ben, reserveer ik voor mijn familie en echte vrienden. Voor de buitenwereld ben ik misschien een arrogante jongen die niet vaak lacht en weinig aandacht geeft aan mensen, maar dat is omdat ik daar geen behoefte aan heb. Het is ook niet gemakkelijk in het voetbal, zodra je in de belangstelling staat. Door zo te doen, houd ik mensen van mij weg.

“Mijn ouders zijn gescheiden toen ik negen was. Mijn moeder heeft ons, drie kinderen, alleen grootgebracht. Best moeilijk, maar zij heeft het perfect gedaan, ik heb daar groot respect voor. Financieel was het niet altijd super, maar ik heb mij erdoor geslagen en sta nu toch hier. Ik was het middelste kind. Dat zijn de moeilijkste, zeggen ze. Ik wilde altijd mijn eigen ding doen en luisterde niet altijd. Allee, dat hoor ik toch van mijn moeder. (glimlacht)

“Ik lijk stoer, maar dat is mijn uiterlijk. Mijn moeder heeft ook van die kwade ogen. Het lijkt alsof ik boos kijk, maar dat is niet zo. Ik ben helemaal niet arrogant of stoer. Eén keer heb ik iemand geslagen, maar dat was om mijn zuster te beschermen. Iemand maakte haar uit omdat ze mollig was. Ik heb die jongen zijn bril van zijn gezicht geslagen.

“Met mijn vader heb ik weinig contact. Als vader, vind ik, moet je je verantwoordelijkheid opnemen. Dat heeft hij spijtig genoeg niet altijd gedaan. Ik heb respect voor hem, maar mijn moeder is degene die alles voor ons heeft gedaan. Ik hoop dat ik nooit zal scheiden, maar mocht het gebeuren, weet ik dat ik er altijd zal zijn voor mijn kinderen als ze me nodig hebben. Zo hoort het.

“Mijn opa heeft de vaderrol in zekere zin overgenomen. Hij woonde op vijf minuten van bij ons. Het was altijd zijn droom één kleinzoon te hebben die voetbalde. Daarom was ik zijn lieveling. Hij deed alles voor mij, tot zijn hart het niet meer toeliet. In december 2007 is hij gestorven. Dat heeft me diep geraakt. Toen heb ik ingezien dat het tijd was dat ik echt aan mijn carrière begon. Dat ik nu doorbreek, heb ik, jammer genoeg, deels aan zijn dood te danken.

“Tot de dag van de wedstrijd eet ik alleen maar gezond. Erna eet ik meestal frietjes of kebab. Eén keer per week kan geen kwaad. En na mijn warm eten moet ik altijd chocolade hebben. Als ik boodschappen doe, zeg ik tegen mezelf: Marvin, loop er gewoon voorbij. Maar dan keer ik effe terug en neem ik dit, dit en dit. En drie dagen later is het op.

“Mijn echte vrienden kan ik op één hand tellen: Moussa Dembélé, Gill Swerts, Pieter Mbemba en Tom De Mul. Buiten het voetbal heb ik één goede vriend. Dan ben ik een lacherig persoon. Altijd gek doen. Maar ik ben niet iemand die initiatief neemt. Ook niet bij een vrouw: ik zal nooit op een vrouw afstappen. Wat moet ik zeggen? Hallo, ik ben Marvin, alles goed? Dan sla ik al tilt. (lacht)

door jan hauspie

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content