Ze deden de netten trillen in dienst van Real Madrid, Bayern München, Manchester United, Arsenal en Atlético Madrid. Maar Benzema en een aantal Franse collega-aanvallers zullen het WK vanuit hun zetel moeten volgen. Wat gaat er schuil achter de beslissingen van Didier Deschamps?
K arim Benzema beseft het al langer dan vandaag – eigenlijk weet heel Frankrijk het al jaren. Zolang Didier Deschamps bondscoach is van Les Bleus mag hij een selectie op zijn buik schrijven. Het lot van Benzema is onlosmakelijk verbonden aan dat van Deschamps. In oktober 2015 scoorde de Franse keikop twee keer en gaf hij een assist in een oefenpot tegen Armenië (4-0). Dezelfde maand lekte het sekstapeschandaal uit waarin hij ontmaskerd werd als afperser en sindsdien werd hij niet meer opgeroepen. Niemand was dus verrast dat Benzema niet tot de keurgroep van 23 spelers behoorde toen Deschamps zijn selectie bekendmaakte. Het werkte heel Frankrijk wel op de lachspieren en het geroddel kon weer van vooraf aan beginnen. En de bondscoach, die zijn irritatie nauwelijks kon verbergen, mocht het opnieuw komen uitleggen. ‘Jullie stellen mij al twee jaar dezelfde vraag en ik herhaal al twee jaar hetzelfde. Sinds ‘de affaire’ heb ik, terecht zo blijkt, mijn vertrouwen gegeven aan andere spelers. Ik maak keuzes in het welzijn van de Franse nationale ploeg.’
Nabil Fekir wordt gezien als de natuurlijke doublure van Antoine Griezmann.
De aanvaller van Real is bijlage niet de enige grote naam die ontbreekt op de lijst van DD. Alleen al in het offensieve compartiment lopen de Franse Nainggolans elkaar voor de voeten. De zwarte lijst met spelers, die niet welkom zijn op het Russische festijn, bevat een achttal namen van aanvallers die actief zijn bij de grootste Europese clubs en afgelopen seizoen krankzinnige statistieken konden voorleggen. Acht toppers die samen 96 keer hebben geschoord in Spanje, Frankrijk, Engeland en Duitsland. Daarnaast waren ze ook goed voor 73 assists. Kleppers die dus niet hadden misstaan bij Les Bleus.
ONTSLAGRONDE
Staan hun gezichten Deschamps niet aan? Passen ze op karakterieel vlak niet in de groep? Of is Deschamps gewoon uit op sportieve zelfmoord? Het staat vast dat de bondscoach keuzes heeft gemaakt op sportieve gronden. In werkelijkheid heeft hij een pak offensieve mankrachten thuis moeten laten omdat het reservoir aan Franse aanvallers nog nooit zo groot was. ‘Ik zal niet noodzakelijk de beste 23 Franse voetballers meenemen naar Rusland. Er zijn spelers die het zeker verdienen om mee te gaan, maar die ik van mijn lijst zal moeten schrappen. Ik moet vooral aan het evenwicht denken in mijn groep.’ De dagen voor hij zijn definitieve lijst moest indienen, had Didier Deschamps al aangekondigd hoe het design van zijn team eruit zou zien. En hij vond het nodig om andermaal te benadrukken hoeveel belang hij hecht aan het menselijke aspect. ‘Voetbaltechnische kwaliteiten zijn essentieel, maar ik vind de sociale vaardigheden en de mentaliteit van een speler minstens even belangrijk.’
Uiteindelijk stelde hij een groep samen die niet meteen overloopt van ervaring. De gemiddelde leeftijd ligt onder de 26 jaar en negen van de 23 spelers telden minder dan tien caps op het moment van de aankondiging. En het valt op dat hij de kern, waarmee hij de finale van het EK 2016 haalde, grondig dooreen heeft geschud. In vergelijking met twee jaar geleden overleefden slechts negen spelers de ontslagronde binnen het team. Gezien de offensieve stootkracht van Frankrijk is het ondenkbaar dat ze niet als winnaar komen uit hun poule met Australië, Denemarken en Peru.
ZIJ MOCHTEN BLIJVEN
In Frankrijk blijven dezelfde vragen terugkomen. Waarom kreeg Florian Thauvin bijvoorbeeld de voorkeur op enkele wereldsterren? Zijn parcours en statistieken bij de regerende Europese vicekampioen zullen niet de doorslag gegeven hebben. Thauvin totaliseerde voor de officiële aankondiging van de selectie 23 minuten verdeeld over drie matchen en geen enkel doelpunt. Wellicht deed zijn waanzinnige seizoen bij Marseille Deschamps zwichten. Thauvin vond 28 keer de netten, gaf 18 assists en ging de concurrentie aan met Neymar, Kylian Mbappé en Edinson Cavani voor de trofee van beste speler in de Ligue 1. ‘Wie vandaag zegt dat Thauvin het niet waard is om in de selectie te zitten, moet zijn statistieken eens van dichtbij bekijken’, liet Deschamps zich ontvallen.
De balans van Nabil Fekir bij Les Bleus is nauwelijks beter dan die van Thauvin. Fekir verkoos jaren geleden, toen hij aan de rand van de doorbraak stond, Frankrijk boven Algerije, maar hij kreeg een slag van de hamer toen hij niet naar het EK mocht. Zijn aandeel in het goede seizoen van Lyon was zo groot dat de Franse pers, die hem als natuurlijke doublure van Antoine Griezmann beschouwt, niet mopperde over diens aanwezigheid in Rusland.
Een andere aanvaller die zijn stek op het WK niet te danken heeft aan zijn verdiensten bij de nationale ploeg is Thomas Lemar. Hij schoot als een kanonskogel uit de startblokken maar kende daarna een spectaculaire inzinking. Maar zelfs toen Lemar stagneerde bij Monaco bleef de bondscoach hem publiekelijk verdedigen. Deschamps was niet vergeten dat Lemar met twee doelpunten aan de basis had gelegen van de 4-0 zege in de cruciale WK-kwalificatiematch tegen Nederland. Dan kan je als selectieheer een dipje door de vingers zien. ‘Je kan geen tien opeenvolgende maanden performant zijn’, was het oordeel van Deschamps.
En wat gezegd van Ousmane Dembélé? Zijn selectie was niet vanzelfsprekend na een seizoen bij Barcelona dat helemaal de mist inging door blessures. Ook hij moet straks bewijzen waarom hij een potentiële goalgetter kan zijn bij Les Bleus.
Naast de vier genoemde vrijbuiters waren er enkele aanvallers die al lang verzekerd waren van hun ticket voor het WK. Kylian Mbappé is er zo eentje. In plaats van te bezwijken onder de gigantische mediahype en de hele dramatiek rond zijn buitensporige transferprijs, groeide hij in zijn eerste seizoen bij PSG uit tot een van de sterkhouders in het kampioenenelftal. Ook zijn doelpuntenproductie staat nog niet op punt, maar aan zijn WK-deelname werd nooit getwijfeld. Sinds Frankrijk de kwalificatie op zak heeft, stond Mbappé nagenoeg in alle wedstrijden op het veld. Niet het minst omdat Deschamps zijn polyvalentie weet te appreciëren. ‘Bij Monaco was hij een openbaring in de spits en heeft hij hij ook mooie dingen laten zien op links’, aldus Deschamps. ‘Ik heb hem tegen Duitsland op rechts gebruikt en hij speelde daar een uitstekende match. Het is simpel: je mag hem ergens opstellen voorin en hij zal zijn match spelen.’
Olivier Giroud kende dan weer een seizoen met hoogtes en laagtes in de Premier League, maar bij Frankrijk is hij een niet te stoppen doelpuntenmachine. Sinds zijn debuut in 2011 zit hij bijna aan één doelpunt om de twee matchen en hij evenaarde onlangs de 31 doelpunten van Zinédine Zidane. In de topschuttersstand moet hij enkel nog Thierry Henry (51), Michel Platini (41) en David Trezeguet (34) laten voorgaan. Naar alle waarschijnlijkheid zal Giroud in een van de komende wedstrijden op en over Trezeguet gaan. Maar Giroud is, net als Romelu Lukaku in België, niet onomstreden wanneer hij het shirt van Les Bleus draagt. Niet dat Deschamps zich iets aantrekt van de scepsis rond zijn aanvalsleider. ‘Hij wordt te vaak unfair behandeld. Oké, hij heeft niet de kwaliteiten die andere aanvallers wel hebben, maar hij staat er om doelpunten te maken.’
De hoofdattractie in de aanval is zonder enige twijfel Antoine Griezmann. Met Atlético Madrid heeft hij er opnieuw een dik seizoen opzitten (29 doelpunten, 15 assists en een tweeklapper in de Europa Leaguefinale) en zijn torinstinct vond hij ook terug bij Frankrijk. Zijn eerste grote tornooi – het WK 2014 in Brazilië – was geen onverdeeld succes. De meterstand bleef toen op nul steken. Het voorbije EK was wel een voltreffer: hij scoorde zes keer en was twee keer aangever. Hij trapte Frankrijk zelfs naar de finale met zijn twee doelpunten tegen Duitsland.
Er wordt weer naar Griezmann gekeken om de zaken te forceren. Enig probleem: hij is met transferzorgen het vliegtuig opgestapt. Atlético wil hem houden, hijzelf zou een transfer naar Barcelona niet ongenegen zijn. Griezmann ging op audiëntie bij Deschamps om raad te vragen en die zou hem geadviseerd hebben om in Madrid te blijven. De redenering van DD is niet verkeerd: bij Barça zou Griezmann een van de vele sterren zijn, bij Atlético is hij de absolute vedette. In beide gevallen heeft de lieveling van de reclamemakers zijn prestaties van de laatste jaren goed weten te verzilveren: een nieuw contract zou hem twintig miljoen euro per seizoen kunnen opleveren.
ZIJ BLIJVEN THUIS
Karim Benzema zit op een dood spoor bij Les Tricolores zolang Deschamps aan het stuur zit. Wedden dat hij zit te wachten tot Zidane de ploeg overneemt? Oud-international Christophe Dugarry, die het hart op de tong heeft, sabelde de bondscoach net niet neer toen de lijst voor Rusland bekendraakte. ‘Deschamps zal héél ver moeten geraken om zijn keuzes te kunnen verantwoorden. De nationale ploeg wordt gegijzeld en dat zal ten koste gaan van het algemeen belang. Het is toch niet normaal dat een aanvaller, die vier keer de Champions League heeft gewonnen, nier meer met de nationale ploeg mag optreden omdat hij ooit verbaal uit de bocht is gegaan tegen Deschamps…’
Ook rond thuisblijver Alexandre Lacazette was er de voorbije weken veel te doen. Zijn statistieken met Arsenal in de Premier League en de Europa League waren niet onaardig. En hij dacht goede punten te hebben gescoord bij Deschamps met zijn twee doelpunten in de vriendenmatch tegen Duitsland in november. Maar dat bleek niet voldoende om een selectie af te dwingen. ‘Hij verdient alle krediet voor die wedstrijd’, was de mening van Deschamps. ‘Maar het blijft een oefenmatch. Daarnaast heb ik mindere zaken van hem gezien.’
Dimitri Payet, de man van de 24 assists bij Marseille, is een ander verhaal. Hij speelde het seizoen uit op een been en moest in de Europa Leaguefinale tegen Atlético Madrid geblesseerd de strijd staken. Payet, die in tranen het veld verliet, wist toen al dat hij een kruis mocht maken over het WK. Deschamps wilde geen risico’s nemen met de Franse EK-held van 2016. ‘Hij was een serieuze kandidaat om mee te gaan. Maar de kans dat hij hervalt, is té groot. Vooral omdat het niet de eerste keer is dat hij met een spierblessure kampt.’
Anthony Martial stond op de reservenlijst, maar hij betaalde cash zijn tweede seizoenshelft waarin hij bij Manchester United volledig in de schaduw stond van Alexis Sánchez. Zijn magere balans in Franse loondienst – 1 doelpunt in 18 duels – sprak ook niet in zijn voordeel. Kingsley Coman verkeerde in een soortgelijke situatie: hij liep een zware enkelblessure op in februari, maakte zijn opwachting in mei, maar kon zijn matige seizoen niet meer rechttrekken. En dan is er het geval Franck Ribéry, ploegmaat van Coman bij Bayern. Ribéry riep meermaals open te staan voor een comeback bij de Franse nationale ploeg, maar Deschamps maakte meteen korte metten met de ambities van Scarface. ‘Ik respecteer zijn beslissing, maar sinds hij in 2014 afscheid nam, hebben andere spelers mijn vertrouwen gewonnen.’
In de Spaanse competitie begonnen Wissam Ben Yedder en Kevin Gameiro met een aanzienlijke achterstand aan de race om een WK-ticket en ze haalden het net niet. Ben Yedder scoorde afgelopen seizoen 22 keer voor Sevilla en werd in maart voor het eerst opgeroepen. Dat was te kort dag om de definitieve selectie te halen. Wat Gameiro betreft, het geloof van Deschamps in hem is nooit bijster groot geweest. Hij werd dus logischerwijze voor de zoveelste keer over het hoofd gezien. Dat hij een groot deel van de WK-kwalificatiecampagne meemaakte, was klaarblijkelijk geen afdoend argument.
