aldus sprak: DAVID BROCKEN

Redactie Sportmagazine

23-11-2005, 00:00 Bijgewerkt op: 05-07-2022, 09:18

Per 1 december start David Brocken bij Lierse zijn opleiding als jeugdcoördinator. Een half jaar gaat hij bij Lierse op proef aan de slag. Zijn voetbalschoenen hangt hij aan de haak. “Als ik ze nog eens aantrek, zal het voor het plezier zijn.”

Hoe heb je je keuze gemaakt ? Kruis of munt ? Want je had ook nog zes maand kunnen voetballen.

David Brocken : “Dat klopt. Met Sint-Truiden zat ik een maand geleden nog aan tafel, zij hadden een heel concreet voorstel. Toen had ik al een eerste verkennend gesprek met Lierse achter de rug. Het idee om op Lierse met de jeugd te werken, zo vertelde ik ook aan de mensen van Sint-Truiden, genoot mijn voorkeur. Alleen als Lierse niet akkoord ging met mijn visie op de jeugdwerking, wilde ik overwegen om nog ergens zes maanden te voetballen. Dat kon bij hen, of bij twee andere clubs die me dat vroegen. Genk was daar, in tegenstelling tot wat ik hier en daar las, niet bij.”

Lierse wel. Daar kan men nog een goeie rechtsback gebruiken.

“De idee om bij Lierse nog mee te spelen, kwam van de supporters, helemaal op het laatst. Maar om tijdelijk te depanneren had ik geen zin. Als ik jeugdcoördinator wil worden, wil ik dat voor de volle honderd procent doen. Alleen dan kan het goed gaan. In eerste instantie zal ik er zeven dagen op zeven mee bezig zijn. Ik wil geen twee dingen tegelijk half doen.”

Waarom stop je met voetballen als men je vraagt om door te gaan ?

“Voor het seizoen gaf ik bij Valerengen al aan dat ik het liefst wilde afscheid nemen in schoonheid. Dat is gelukt, met een titel als bekroning van een turbulente carrière. Ga ik nog zes maanden in België door, denkt men al gauw : die Brocken komt hier nog even wat poen pakken. Misschien had ik nog zes maanden kunnen doorgaan, misschien nog anderhalf jaar. Maar de realiteit leert me dat ik twee dagen na een wedstrijd overal pijn heb, nauwelijks de trap op kan. Als de resultaten meezitten, voel ik dat niet. Succes verdooft de pijn.

“In januari zegde ik Valerengen wat mijn plannen waren omdat ze toen mijn contract voor een jaar wilden verlengen. Ook Rekdal drong nog eens aan om een jaar langer te blijven. Niet echt voor een plaats als titularis, maar om de jonge spelers in de kern te begeleiden. Dat contact met de jongeren gaat me goed af, ook in Noorwegen. Ik kreeg daar heel veel respect, maar ik zie hier een nieuwe uitdaging.”

Waarom wil je met de jeugd werken ?

“Omdat je die nog iets kan bijbrengen en er ook iets voor terugkrijgt. Daarom volgde ik wel de versnelde Heizelcursus maar niet de Pro License. Ik vind mezelf niet geschikt om een eerste ploeg te leiden. Als ik van twintig kernspelers twee jongens moet laten afvallen, zou ik daar ’s nachts van wakker liggen. De menselijke benadering zou te veel aan bod komen.”

Wanneer kwam het akkoord er ?

“Het eerste gesprek dateert van een paar maanden geleden, met Marcel Vets, Daniel Kiesov, Donato Lallo en Roger Smets. Op 11 november had ik een onderhoud met de voorzitter, op 16 november om half elf ’s avonds was er een akkoord. Lierse stelde eerst een contract voor anderhalf jaar voor, maar ik vind een half jaar al goed om te beginnen. Het is me niet in de eerste plaats om het geld te doen.”

Waar is het je dan wel om te doen ?

“In de eerste plaats wil ik dat jongens van vijf tot achttien, of ze goede dan slechte voetballers zijn, altijd met plezier komen trainen. Ik herinner me een gesprek van toen ik tien jaar was, toen de jeugdtrainer van Lierse mijn vader duidelijk maakte dat ik het zou maken als voetballer. Mijn vader zei : ‘Dat kan best, maar als mijn zoon morgen wil gaan basketten, gaat hij basketten.'”