In Griekenland stevent Olympiacos Piraeus met veel machtsoverwicht op een nieuwe landstitel af. Erwin Lemmens (30) vertoeft al het hele seizoen op de invallersbank, maar probeert toch mee te genieten van het succes van het trainerstrio Trond Sollied– Chris Van Puyvelde– Cedomir Janevski.

Er moet al veel verkeerd gaan om alsnog het kampioenschap te mislopen ?

Erwin Lemmens : “Inderdaad. Normaal gezien mag dat geen probleem meer opleveren. Het lijkt erop dat alles is gespeeld. We staan er goed voor, wat zorgt voor een aangename sfeer binnen de club.”

AEK Athene en Panathinaikos, de andere traditionele titelkandidaten, kunnen jullie regelmaat niet volgen ?

“Het grote verschil is dat wij over iets meer ervaring beschikken in onze spelerskern en veel constanter presteren. Ook kwalitatief steken we erboven uit. Op het moment dat het moet gebeuren, staan wij er. Tegen de zogenaamd zwakke ploegen hebben wij bijna niet met punten gemorst.”

Met Rivaldo als de absolute smaakmaker ?

“Vooral hij pakt nog wekelijks uit met klasseflitsen. De voorsprong die we uitbouwden, is toch voor een groot gedeelte aan hem te danken. Op de belangrijke momenten scoort hij. Als het nodig is een wedstrijd open te breken, kunnen we altijd op zijn geweldige traptechniek rekenen. Zijn vrije trappen, dat is voor ons een extra troef.”

Jij bent een goede vriend van de Braziliaan. Wil hij nog altijd vertrekken ?

“Een delicate vraag. Ik ga ervan uit dat hij blijft. Maar zolang hij niet tekende, mag ik dat niet voor waarheid aannemen. Een eventuele terugkeer naar Brazilië zou alleen maar om familiale redenen zijn, want hij mist toch wel zijn twee kinderen. Hij is sterk aan hen gehecht en hoopt ze te kunnen overbrengen. Anderzijds is ook de Champions League nog een drijfveer. Bovendien denkt hij alsmaar meer aan het WK in Duitsland. Wij rijden ’s morgens altijd samen naar de training, hij praat er constant over.”

De Rivaldo van dit moment is zijn plaats waard in de Braziliaanse WK-selectie ?

“Alleen al voor zijn ervaring en advies aan de jongeren moet je hem erbij nemen. Hij is een teamspeler, die je eventueel ook als joker kan inzetten.”

Jouw eigen aandeel in het succes van dit seizoen is heel beperkt ?

“Het blijft wachten op een volwaardige kans. Een monument als Nikopolidis uit doel spelen, is vrijwel onmogelijk zolang hij blessurevrij blijft. Voorlopig kan ik alleen maar mijn waarde bewijzen op training of in oefenwedstrijden. Maar ik haal daar een hoog niveau, wat me moed geeft.”

Van gelatenheid is geen sprake ?

“Ik wil spelen, dat is logisch, want ik ben een ambitieuze voetballer. Maar ik moet opboksen tegen een Griekse god, die sinds de EK-winst een zodanige status opbouwde dat daar moeilijk aan geraakt kan worden. Dat wist ik op voorhand. We zijn goede vrienden, hij is ook iemand van wie ik veel kan bijleren. Nikopolidis is niet spectaculair, maar staat net zoals Oliver Kahn wel altijd op de juiste plaats. Een betrouwbaar sluitstuk. In tegenstelling tot vroeger ga ik nu rustiger met deze situatie om. Ik ga niet meer schreeuwen dat ik per se weg wil. Mijn contract loopt nog tot eind volgend seizoen.”

Tijdens de winterstop verzette Sollied zich tegen een vertrek ?

“Klopt, want ik kon terugkeren naar Spanje. Twee ploegen hadden concrete interesse. Ik kon zelfs naar een club die nu tweede staat in de Segunda División en meer dan waarschijnlijk zal promoveren. Maar de trainer beloofde me dat ik in 2006 mijn kans zal krijgen. Hopelijk is hij een man van zijn woord.”

Volgend seizoen komt Tomislav Butina er nog bij. Ben je klaar voor de strijd ?

“Iedereen in België denkt dat hij hier direct zal spelen. Dat zullen we dan nog wel zien. Ik diende hard te werken om doublure te worden, want de derde en de vierde doelman zijn talentvolle Griekse jeugdinternationals. Ik hoorde ook dat het bestuur de overeenkomst van Nikopolidis, die eind volgend seizoen afloopt, wil openbreken. Butina zal hier zeker niet in een gespreid bedje terechtkomen. Ik heb ook van niemand schrik. Maar een degradatie tot derde doelman zou hard aankomen. Voor mij is dat een kwestie van respect.”

FRéDéRIC VANHEULE